100-годишнината од раѓањето на бардот српски актер Милосав Мија Алексиќ ќе биде на 26 септември. Во чест на легендарниот уметник, од 10 октомври во Горњи Милановац ќе се организираат „Денови на Мија Алексиќ“, каде што истоимената награда ќе му биде доделена на Бранимир Брстин.
Алексиќ е роден во 1923 година во селото Горња Црнуќа, кај Горњи Милановац, од татко Велимир и мајка Синѓа. Во октомври 1941 година го преживеал масовното пукање на населението во Крагуевац. По завршувањето на гимназијата во Крагуевац се запишал на правни науки.
Богата кариера
Од средношколските денови се занимава аматерски. Од времето на ослободувањето до 1948 година е член на Народниот театар во Крагуевац.
Автентичен театарски, филмски, естраден и радио и телевизиски уметник од широк спектар, креатор на смешното проткаено со сетот, знаеше да вдахне живот и во најневеродостојните текстови.
Легендата за смеата
Најголема популарност стекна во сериите од педесеттите и шеесетите на 20 век: „Весело веце“ (радио) и серијата во режија на Радивоје Лола Ѓукиќ: „Сервисна станица“, „Огледало на послушниот граѓанин“, „Десет заповеди“. „...,
За познатиот татко
Неговиот син, Велибор Алексиќ, дипломиран поморски инженеринг, зборуваше за својот татко и ги потсети присутните на големите успеси на неговиот татко, како и на големите карактерни црти што ги поседува.
- Се сеќавам на татко ми како и секое друго дете. Тој беше посветен на работата. Повеќе време поминуваше во театар отколку дома. Не научи да бидеме вредни и чесни. Дека не треба да бараме леб и колачи и дека треба да ги негуваме основните семејни вредности и морални кодекси - изјави Велибор за ikragujevac.com.
Како што откри Велибор, Мија сакала да им помага на младите актери, а не му било непознато што самиот барал помош.
- Повеќето колеги сакаа да работат со него. Ги почитувал и слушал постарите актери. Како што еднаш рекол, занаетот го научил од Ајваз, Јоза Лауренчиќ, Миливој Живановиќ. Ги пушти помладите, како што рече, да треперат... не ги задушил.
- Сепак, тој имаше свој круг на пријатели. Многу од нив не биле поврзани со јавниот живот. Од познати јавни личности, куќни пријатели беа Васа Пантелиќ, Ѓокица Милаковиќ, Лола Ѓукиќ, Цуне Гојковиќ, Горан Паскаљевиќ, Феликс Пашиќ... Се сеќавам дека Мики Манојловиќ дојде кога мислам дека „Кралот Лир“ беше поставена во Народниот театар да праша за некои финеси.
- Не ми е непознато бидејќи и татко ми отиде на совет кај Јозо Лауренчиќ кога го играше Помет во „Дунда Марој“ во Југословенскиот драмски театар.
Миодраг Петровиќ Чкаља
Мија Алексиќ и Чакаља беа неспоредливи херои на југословенската повоена популарна култура. Се зборуваше: „Другар Тито, па Мија и Чакаља“, а се зборуваше дека не биле во најдобри односи кога се исклучувале камерите.
- Да ја искористи приликата и можеби на многумина да им демистифицира... со Чкаља беше повеќе од пријател, без разлика што не се дружеа насамо... Претпоставувам доста им е што цел ден се заедно на снимање. - рече со насмевка Велибор Алексиќ за ikragujevac.com.
Тој не играше ѕвезда
На екранот Мија секогаш беше насмеана, но во приватниот живот не се однесуваше како ѕвезда.
- Беше приземен и нормален. Тој не го лажирал животот. Како што веќе кажав, тој беше среќен, тажен, лут, загрижен... беше прекрасен татко – изјави Велибор.
Легендата на домашниот театар почина на 12 март 1995 година на 71-годишна возраст.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
