Желката е поврзана со денешните Кемпови и маслинести желки, а ова е еден од ретките случаи на идентификација на генетски материјал во такви стари фосили од 'рбетници.
Тие забележале дека коскените клетки наречени остеоцити се извонредно зачувани во фосилот, кој беше откопан на карипскиот брег на Панама во 2015 година. Школката на желката е речиси целосно зачувана, за разлика од остатокот од скелетот.
Во некои остеоцити, јадрата на клетките биле зачувани и реагирале на хемиски раствор што им овозможило на истражувачите да го идентификуваат присуството на остатоци од ДНК, откри палеонтологот Едвин Кадена, главен автор на студијата објавена во списанието за палеонтологија на 'рбетници.
„Сакам да истакнам дека не извадивме ДНК, туку можевме само да препознаеме присуство на траги од киселина во јадрото“, додаде Кадена, научник од Универзитетот Росарио во Богота и Институтот за тропски истражувања Смитсонијан.
ДНК киселината прилично лесно се разградува, иако под соодветни услови е зачувана во некои древни остатоци. Минатата година, истражувачите објавија дека откриле животинска, растителна и микробна ДНК која датира од пред околу два милиони години од седиментот на најсеверната точка на Гренланд.
Кадена рече дека единствените постари фосили од 'рбетници пронајдени со слични остатоци од ДНК се од два диносауруси - Тираносаурус (стар 66 милиони години) и Брахилофосаурус (стар 78 милиони години). Кадена рече дека остатоците од ДНК се забележани и кај инсекти кои датираат од пред десетици милиони години.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
