Анализата покажува дека склопувањето на iPhone-и во Соединетите Американски Држави не е само прашање на трошоци, туку и сложен збир на фактори што вклучуваат недостаток на специјализирана работна сила, технолошки можности, инфраструктура и глобален синџир на снабдување што се развивал со децении.
Неодамнешните дискусии за можноста за склопување на iPhone во Соединетите Американски Држави повторно го покренаа прашањето за економските и практичните пречки што стојат на патот на враќањето на производството на технологија во Америка.
И покрај политичките ветувања и барањата за пристап „Произведено во Америка“, анализата покажува дека оваа можност е далеку од реалноста.
Трип Микл од „Њујорк тајмс“ неодамна објави статија со наслов „Дали „Произведено во Америка“ iPhone на Трамп е фантазија?“ во кој тој се осврнува на сложеноста на ова прашање.
„Епл ќе мора да купи нови машини и да се потпре на поголема автоматизација отколку што користи во Кина, бидејќи американското население е многу помало.“
Сепак, овој вид анализа ги заобиколува клучните проблеми што го прават производството на iPhone во САД неизводливо.
Недостаток на квалификувана работна сила
Фундаменталниот проблем не е големината на населението, туку недостапноста на работна сила со потребните вештини.
Според AppleInsider, „На САД им недостасуваат и евтина работна сила и специјализирана производствена работна сила потребна за да се врати производството на iPhone дома“.
Срцето на работењето на „Фокскон“ е во Женгжу, главниот град на покраината Хенан во централна Кина, кој е наречен „град на iPhone“. Оваа мрежа на добавувачи, инфраструктура и фабрики, понекогаш со до 250.000 вработени во Фокскон, историски произведувала поголем дел од iPhone-ите во светот за Apple.
Appleinsider пишува: „Фабриката на Foxconn во Женгжу е клучна за глобалниот синџир на снабдување на Apple и е одговорна за приближно 80% од вкупното производство на iPhone. Бидејќи врвната сезона на производство на iPhone обично започнува во август и трае до декември, вработувањето работници од страна на Foxconn е клучно за задоволување на зголемената побарувачка во овој период. Локалните медиуми известуваат дека Foxconn значително ги зголемил платите и бонусите за да ја привлече потребната работна сила. Кон крајот на јули, компанијата објави зголемување на часовните плати до 25 јуани (околу 3,2 евра), а бонусот за вработување беше зголемен од 6.000 на 7.500 јуани (од околу 770 на 960 евра) од август.“
Проблемот со производството во САД е очигледен и општ кога ќе се земат предвид ваквите податоци, бројот на вработени и платите по час.
Керолин Ли, претседател и извршен директор на Институтот за производство, објаснува дека „околу половина од отворените работни места во производството бараат барем факултетска диплома“.
Најновите студии покажуваат дека „недостатокот на квалификувани работници во американската производствена индустрија би можел да резултира со 2,1 милиони неисполнети работни места до 2030 година, што би можело да чини вкупно 1 трилион долари само во 2030 година“.
Ситуацијата е дополнително комплицирана од фактот дека „само околу 2 од 5 работни места во производството се директно вклучени во производството. Производителите, исто така, вработуваат луѓе за истражување и развој, инженерство, дизајн, финансии, продажба, маркетинг и слично“.
Економските фактори го прават производството непрофитабилно
Финансискиот аспект претставува уште поголема пречка.
Ден Ивс од „Ведбуш“ проценува дека еден американски iPhone би чинел 3.500 долари, при што „Епл“ треба да потроши 30 милијарди долари во текот на три години за да премести 10% од својот синџир на снабдување во САД.
Моментално, „повеќе од 80% од производите на Apple се произведуваат во Кина“, а тие производи сега подлежат на данок од 145% кога се увезуваат во САД.
Аналитичарката Лаура Мартин од Нидхам јасно стави до знаење: „Не мислам дека е можно. Едноставно не е реално во рамките на временската рамка на царините, производството да се пресели тука.“
Студиите покажуваат дека „четири пати повисоките трошоци за работна сила и недостатокот на екосистем на добавувачи во САД не би го направиле ова изводливо во блиска иднина, во спротивно Apple би морал да ја зголеми цената на iPhone за најмалку 60 долари“.
Комплексноста на глобалниот синџир на снабдување
iPhone не е производ на една земја, туку резултат на сложена меѓународна соработка. Анализата на синџирот на снабдување на Apple покажува дека „со повеќе од 230 милиони испорачани единици годишно, водечкиот паметен телефон на Apple доминира на пазарите низ целиот свет. Но, зад елегантното стакло и моќниот чип лежи сложен глобален синџир на снабдување - мрежа од делови, добавувачи и линии за склопување распоредени низ континентите“.
Apple користи компоненти од 43 земји, а поголемиот дел од склопувањето го вршат тајвански компании за оригинален дизајн како што се Foxconn, Pegatron, Wistron и Compal Electronics, со фабрики лоцирани главно во Кина, но исто така и во Бразил и Индија.
Клучните компоненти доаѓаат од различни земји: „Екранот на iPhone доаѓа од гиганти како Samsung и LG во Јужна Кореја, додека Јапонија игра клучна улога со снабдување со брза меморија и DRAM од Kioxia и Sony.“
Што се однесува до најважните компоненти, „процесорот е произведен од TSMC во Тајван, екранот е произведен од јужнокорејски компании како што се LG или Samsung, а повеќето други компоненти се произведуваат во Кина“. Дури и кога се разгледуваат нови производствени центри, „основните услуги како што се електричната енергија и водата се помалку сигурни во Индија и Виетнам отколку во Кина, а сопствениот синџир на снабдување на Apple е помалку воспоставен.“
Технолошки и инфраструктурни недостатоци
Објектот на TSMC во Аризона се соочува со проблеми.
„Затоа повеќето чипови на TSMC, вклучувајќи ги и оние од серијата Apple Silicon, сè уште се произведуваат во Тајван.“
Индустријата за полупроводници генерално се соочува со драматичен недостиг на работна сила:
„До 2030 година, ќе бидат потребни повеќе од еден милион дополнителни квалификувани работници за да се задоволи побарувачката во индустријата за полупроводници“.
Алтернативни пристапи
Аналитичарот на „Морган Стенли“, Ерик Вудринг, предлага попрагматичен пристап:
„Со оглед на тоа што сега знаеме дека администрацијата на Трамп е подготвена да преговара, нема да бидеме изненадени ако „Епл“ се обврзе да произведува мали количини во САД, како што се „ХоумПод“ или „ЕрТејгс“, слично на нејзината обврска од септември 2019 година да го произведува новиот „Мек Про“ во Остин, Тексас, за да се обиде да добие ослободување“.
Анализата на „Блумберг“ на повеќе од 370 добавувачи и нивните фабрички локации покажува дека „резултатите на „Епл“ се најјасната слика досега за сите начини на кои мрежата на производителите со седиште во Купертино, Калифорнија, сè повеќе се проширува во земјите во развој“.
Експертите сугерираат дека „иако е постигнат напредок, доминацијата на Кина во синџирот на снабдување на Apple ќе продолжи во догледна иднина“.
Реалноста е дека „мислењето дека можеме да го вратиме синџирот на снабдување во САД за три години е смешно. 15 години би биле разумни. Веројатно би биле потребни од 3 до 30 трилиони долари за да се пресели производството на iPhone и синџирот на снабдување во САД“.
(Vecer.mk VIA)
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
