Ќерката на главниот сојузник на Владимир Путин наводно е убиена во бомбашки напад со автомобил во Москва, јавува бритабски Дејли Маил

Дарја Дугин била „разнесена на парчиња“ во „заговорот за атентат“, кој бил наменет за нејзиниот татко Александар, јавуваат британските медиуми.

Фото: Принтскрин Дејли меил

Непотврдени извештаи велат дека таа го возела својот Land Cruiser Prado во близина на селото Bolshiye Vyazyomy кога возилото ненадејно експлодирало.

Западните и руските медиуми јавуваат дека автомобил експлодирал во Московската област; наводно возела Дарја Дугин, ќерката на Александар Дугин и дека починала на лице место.

Засега нема официјална потврда, ниту информации за причината за експлозијата.

 

Александар Гелиевич Дугин (руски: Александр Гельевич Дугин; роден на 7 јануари 1962 година) е руски политички филозоф, аналитичар и стратег познат по ставовите нашироко окарактеризирани како фашистички. За кој некои на Запад сметаат дека е „мозокот на Путин“ или „филозофот на Путин“, некои веруваат дека Дугин ја поставил идеолошката основа за руската инвазија на Украина во 2022 година, како дел од неговото залагање Украина да стане „чисто административна сектор на руската централизирана држава“, која тој ја нарекува Новоросија.

Други тврдат дека влијанието на Дугин во руската влада е многу преувеличено, што се добива впечаток од корелациите помеѓу неговата работа и руската надворешна политика.

Дугин повикува на нелиберална тоталитарна Руска империја да го контролира евроазискиот континент од Даблин до Владивосток за да ја предизвика Америка и „атлантизмот“

Тој беше главниот организатор на Националниот болшевички фронт, партијата Евроазија и, заедно со Едуард Лимонов, нивниот претходник, Националната болшевичка партија, која беше забранета од рускиот суд во 2005 година. Тој исто така служеше како советник на претседателот на Државната дума Генадиј Селезњов и водечкиот член на владејачката партија Единствена Русија, Сергеј Наришкин.

Дугин е автор на повеќе од 30 книги, меѓу нив Основи на геополитиката (1997) и Четвртата политичка теорија (2009).

Извор: Медиуми/викиш