Со написот што го објави на 22 декември 1999 година, Ангела Меркел се огради од Хелмут Кол и неговите „црни каси“, со што си ја ризикуваше својата политичка иднина, но веројатно тоа ја спаси ЦДУ.
Меркел можеби никогаш немаше да стане претседателка на ЦДУ, ниту германска канцеларка, ако не објавеше напис во дневниот весник Франкфуртер алгемајне цајтунг (ФАЗ) тој ден, дистанцирајќи се од Хелмут Кол, нејзиниот политички ментор, познат како „татко на Германско обединување“ и човек кој го водеше ЦДУ 25 години. Но, и политичар кој со години го негуваше системот на „црна каса“ и упорно одбиваше да ги открие имињата на тајните донатори - со што се дискредитираше себеси и ЦДУ, пишува ДВ.
Хелмут Кол и наштети на партијата, напиша Меркел, 45-годишната генерална секретарка на ЦДУ во тоа време, која направи нешто без преседан - таа се осмели јавно да го критикува „црниот гигант“ кога на никој од ЦДУ не му беше дозволено јавно да го именува.
Наводно, стануваше збор за политичка бомба која се активираше два дена пред Бадник и кулминација на егзистенцијалната криза на ЦДУ.
Во објавата, Меркел навести дека е шокирана од деталите за аферата околу „црните каси“ - систем преку кој Кол ја финансирал работата на ЦДУ од 1970 -тите.
Меркел ја ризикуваше својата иднина во рамките на ЦДУ, и веднаш по објавувањето на написот, се најде цел на мета на лојалните кадри на Кол.
„Акциите што ги призна Кол и нанесоа штета на партијата. Во финансискиот извештај за 1,5-2 милиони марки што тој ги наведе и ги добил како донација, односно 50 фенинзи државни субвенции за секоја марка добиена како донација, се на се, до милион марки, не само што сега на партијата и се заканува да плати поврат од неколку милиони долари: партијата - и не само тој - мора да оправда како е можно такво нешто по аферата со Флик “, напиша Меркел.
Во текстот, Меркел не именуваше никого по име од нејзините сопартијци од партијата, но таа пишуваше во множина и мислеше на оние што знаат нешто и оние што не знаат ништо - но не се обврзаа да дознаат.
Таа никогаш не прости никому за политичка одговорност за незаконско собирање пари - дури ни самата себе.
Веднаш по објавувањето во Германија, Меркел го доби епитетот „историска“, а жена која многу подоцна, за време на нејзината политичка кариера како шеф на федералната влада и во гаснењето на бројни кризи на меѓународната сцена, рече дека никогаш не ризикувала ништо, дека таа само играла безбедно.
Оттогаш, нејзините внатрешни противници ја нарекоа „убиец на таткото“, „предавник“, жена која „го загадува заедничкото гнездо“, а многу водачи на партиите јавно се дистанцираа од неа.
Дојче веле пишува дека Меркел оди на се или ништо - од наклонетоста на партиската база до широката поддршка во германската јавност, станувајќи лице на ЦДУ, без баластот од минатото, на растојание од „црниот џин“ Хелмут Кол и неговите матни работи.
Помеѓу нејзините реченици полни со почит кон нејзиниот политички ментор, пораката на Меркел до членовите на Христијанско -демократската унија беше јасна како ден - ерата на Хелмут Кол дефинитивно заврши, ЦДУ мора да се обнови ако сака да преживее, темел за обнова е целосен прекин со „црната каса“ и оние што го поттикнаа тој систем.
Само неколку месеци по, како што медиумите го нарекоа „пуч на Ангела Меркел“, во почетокот на април 2000 година во Есен се одржа конгрес на ЦДУ, на кој Меркел стана првата жена претседател на ЦДУ, со освоени 895 од 937 гласови.
Пет години подоцна, таа стана првата канцеларка во историјата на Германија.
