Авторот Марио Галиќ е независен воен аналитичар и автор на неколку стручни книги од областа на оружјето и воената опрема.
Повеќе ни воените аналитичари на Си-Ен-Ен, Скај Њуз и други американски и европски медиуми не можат да изнесат аргументи за да се обидат да ја убедат јавноста дека големата украинска офанзива кон Керсон сè уште има шанси за успех. Од тоа се откажаа и проукраинските блогери и јутјубери.
Така, разузнавачката служба на британското Министерство за одбрана, која во последните месеци се трансформираше во агенција за известување (барем што се однесува до Украина), вели: „Операцијата има ограничени непосредни цели, но украинските сили веројатно постигнале степен на тактичко изненадување; искористување на лошата логистика, администрација и лидерство во руските вооружени сили“. Ниту британските воено разузнавачки аналитичари не успеаја да истиснат нешто пооптимистичко. А што се тие е „веројатно“.
Слаб и бавен напредок
Ако украинските напади продолжија со ист интензитет, па дури и да се засилат, со оваа брзина на напредување, украинските трупи ќе стигнат до Херсон напролет. Извештаите дека украинските сили ги пробиле руските одбранбени позиции во првите часови од офанзивата не беа целосно точни. Имено, украинските сили успеаја да ја поместат руската одбранбена линија на само неколку места. И во исто време ослободи некои села и села.
Пробивот на руските одбранбени линии би се случил доколку украинските оклопни сили успеале да навлезат десетици километри длабоко во многу правци и да се заглават меѓу руските сили. Ова би резултирало со руско масовно напуштање на претходно воспоставените позиции и целосно растурање. И што на крајот ќе доведе до брз пробив на Керсон. Сепак, нема ништо од тоа. Напротив, напредокот на Украина се мери со неколку километри.
Сосема очекувано. По битката за Киев, каде што украинските бранители ја прекинаа руската офанзива со одлучна одбрана и решителната одбрана на Харков, украинската армија не победи ниту една голема битка. Особено не видливо. Не можеше да се очекува дека таа одеднаш ќе успее во голема офанзива на југ.
Дотолку повеќе што и Русите не спиеја. Постојаните украински офанзивни најави на крајот резултираа со руско довлекување (според украинските проценки) меѓу 20 и 25 илјади војници на десниот брег на Днепар.
Русите ископале ровови длабоки стотици километри и дополнително ги зајакнале со утврдени позиции. Додадете ја на тоа руската супериорност во артилериската моќ, и украинските генерали знаеја дека нивните изгледи се многу мали. Затоа, слабиот интензитет на украинските напади не е изненадувачки.
Наместо масовен напад, спорадични обиди
За да има какви било шанси за успех, украинскиот Генералштаб требаше да тргне во офанзива со најмалку 150.000 војници и половина од расположливите тенкови, што значи околу 400. А потоа, без разлика на загубите, упорно да продолжи со нападите додека во на некои места Русинката одбраната не попушта, што доведува до домино ефект.
Загубите на двете страни би биле огромни, но за очекување е значително повисокиот борбен морал на Украинците на крајот да ја скрши руската одбрана. Затоа што кој ќе гине за Украина ако не Украинците? Наместо масовен напад, имаше спорадични обиди, кои, по правило, беа прекинати по првите украински загуби.
Молкот на украинското министерство
Значаен е и молкот на украинското Министерство за одбрана. Ниту за 1 септември ниту за 2 септември не дадоа дневен извештај, само проценка на руските загуби од 24 февруари до вчера и завчера. Офанзивата не се ни споменува во извештаите за 29, 30 и 31 август. Да имаа со што да се пофалат, сигурно веќе ќе го направеа тоа.
Во време кога стотици сателити кружат околу Земјата, буквално го снимаат секој нејзин дел, изјавите како „само по целосното ослободување на населените места, целосно чистење на окупаторите и откако нашите трупи се доволно напреднати за да ја гарантираат безбедноста на цивилите. ќе ги откриеме имињата на ослободените подрачја“ се веројатно добри звучат како апаратчици во украинското Министерство за одбрана, но всушност се глупости. Единствените од кои украинската воена и политичка елита се обидува да ја сокрие вистината се Украинците.
Доколку, заедно со неуспехот на офанзивата, се потврдат руските тврдења дека нанеле огромни загуби на украинските сили, украинското воено и политичко раководство ќе се најде во многу чувствителна ситуација. Претседателот Зеленски ги сака камерите, што не е изненадувачки бидејќи пред да влезе во политиката, живееше играјќи го претседателот во телевизиска серија. А потоа во доцните ноќни излегувања често претерува.
Па после почетокот, да ја наречеме Керсонската офанзива (бидејќи тоа е нејзината главна цел), Зеленски им порача на руските војници да бегаат да си го спасат животот затоа што штотуку започнала решавачка контраофанзива. Месеци претходно тој лично најави решителна контраофанзива која нема да застане само на ослободувањето на Херсон, туку ќе оди и до Крим. Ќе биде интересно да се види како ќе им објаснат на Украинците зошто пропадна решавачката контраофанзива. Дури и ако украинските загуби се навистина големи...
Началникот на украинскиот Генералштаб, генерал Валериј Залужњи, на 22 август призна дека речиси 9.000 украински војници загинале во војната. Генералот Залужни не спомна колку млади украински војници загинале на стотици километри од бојното поле, во ударите на руските крстаречки и балистички ракети. Па, ако загубите на југ се навистина повеќе од илјада, украинските загуби надминаа 10 илјади.
Малку е веројатно дека претседателот Зеленски ќе излезе пред јавноста и ќе каже: „Сограѓани, решителната контраофанзива за ослободување на Херсон и Крим овој пат пропадна. Претпоставувам дека ќе имаме поголема среќа на пролет“.
Ни Русите не се реални
Сепак, реалноста не е одлика ниту на другата страна. Така, рускиот Генералштаб објави дека Путин го продолжил рокот за заземање на остатокот од Донбас од првичните 31 август на 15 септември. Тоа не би било невозможно да беше 15 септември следната година. Тоа не функционира. Иако во моментов пристигнуваат нови сили од Русија во окупираниот дел на источна Украина, тие се доволни само да ги заменат единиците кои се истрошени во битка.
Руските генерали за да му ја исполнат желбата на Путин, во следните десет дена би требало да извршат офанзива, која руската армија ја нема изведено од времето на Црвената армија и Втората светска војна. Ајде да го видиме и тоа.
