Сопругата на починатиот возач на Брза помош од Кочани, кој несебично ги превезуваше повредените во трагичниот пожар во кој загинаа 59 лица, Анета Гочевски, за Курир открива детали за тоа што се случило тој ден и што и рекол сопругот кога заминал на својата задача.
Иле Гочевски, возач на Брза помош, почина откако превезувал повредени од дискотеката на смртта во Кочани. Неговото срце не можеше да го издржи стресот што го доживеа поради невидената трагедија.
Неговата сопруга Анета открива како започна се:
-Првиот повик го примил во 10 пред 03 часот, не знам дали другиот возач во тој момент бил на работа. Ми рече дека дискотеката гори. Не знаеше што го чека таму. Тргнал со брзата помош, видел дека има пожар, дека пожарникарите се на пат. Видел како деца ја напуштаат дискотеката, запалени и самите влегуваат во амбулантата. Влегол во дискотеката и ги видел мртвите. Почнаа да паѓаат живи деца. Мораше да ги земе и да ги однесе до комбето - ја започнува својата исповед Анета, додека солзи ѝ течат по лицето.
- А повредените деца, кои беа свесни, влегуваа во комбето. Мојот Илчо внесе 32 души во комбето. Некои ги возел во болницата во Кочани, некои во Штип, а некои во Скопје. Тоа траеше цела ноќ. До пристигнувањето на прва помош од градовите Делчево и Дерово и од цела Македонија, им требаше повеќе од еден час. А тие што пристигнаа еден час подоцна, тој прв влезе и вдишуваше честички - вели Анета.
- Не дојде тоа утро, требаше да дојде, тој ден продолжи да работи, а се сретна со пријателите и рече дека пие со нив. Кога пристигнале екипи од цела Македонија и се организирале, тој на извесно време се оддалечил од болницата. Имаше намера да се врати вечерта за да им помогне на сите. Дошол дома откако работел тој ден навечер и рекол дека сака да легне и да се одмори бидејќи не спиел две ноќи Седнал таму малку дома со другарот и си легнал - раскажува сопругата на починатиот возач на Брзата помош.
- Легна и рече дека примил интравенска интравенска во болница, и дека го извадил фластерот. Го замолил својот пријател да се пресели за да може малку да спие. Чувствуваше нешто, но инфузијата беше како освежување, притисокот секако му беше висок, шеќерот и адреналинот, бидејќи работеше под стрес, кога телото ќе се опушти, веројатно пукнало згрутчување на крвта и затоа можеби починал. Легна да се врати во болница, но не се разбуди“, раскажува Анета плачејќи.
-Гледав филм, и отидов во неговата соба, видов дека е блед, некаква жолта боја. Му реков „Иле“ и го потресов, но тој не даваше знаци на живот. Не ни легна како што треба, не се ни удобно. Паднав до него и некако успеав да стигнам до телефонот. Се јавив во брза помош и тие веднаш дојдоа. Дошле лекарот и медицинската сестра, а кога го виделе мртов се онесвестиле - открива Анета.
-Не можеа да поверуваат дека е мртов, видоа дека е син, дека починал од срцев удар. Имаше 41 година кога умре, беше во полна сила, работеше во болница во најголем дел 18 години. Нема што не видел во кариерата, од бебиња до стари жени, од најтешки повреди, ова беше стампедо од луѓе, ова беше толпа деца. „Да ги видевте, можеби ќе доживеавте срцев удар“, вели сопругот.
Што рече Иле?
- Беше најмлад кога го вработија. За 15-тина минути Илче успеа да ми каже се што се случувало во дискотеката. Сопственикот не бил ни таму, само го виделе во еден момент како зема вреќа со пари од маркетот и бега од дискотеката за да не изгорат парите, а за децата не се грижел, тие гореле во дискотеката - раскажува Анета за Ало.
- Таму имаше полицаец кој вечерта беше на рација за малолетници. Случајно се нашол таму кога дознал за пожарот и ја видел мртвата ќерка. Го однеле во скопската болница, а следната вечер починал. Кога почина мојот сопруг, кај нас дојде градоначалникот. Бев во таков шок, не можев да зборувам, ја зеде телефонот и им се јави на родителите на Илчет во Делчево, каде што живеат, дека тој починал - продолжува сопругата.
- Јас сум единец, а имаме еден син. Мојот сопруг имаше само еден брат. Мојот син не можеше да се вразуми откако почина татко му. Психијатрите доаѓаат да му помогнат да преброди се. Се чувствувам виновен затоа што го донесов овде да живее.
Ова е град на мафија и дилери на дрога. Живееше со мене, во куќата на моите родители. Мајка ми и татко ми ги погребав пред пет години, а сега мојот Илчо е третиот човек што почина и кого морав да го испраќам на вечното патување. Имав искрен брак со мојот сопруг, се сакавме. Живеевме како во рајот. Не се сеќавам на ниту еден проблем.
- Рече некој, ги истерал мртвите кај ангелите и заминал со нив. Заврши како популарна личност и херој, а не требаше така, требаше да живее, не сега кога вака зборуваме за него. „Мојот Илчо не остави и си замина, оставајќи ме мене и детето сами“, вели таа низ солзи.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
