Додека другите деца се тркаа да вежбаат фудбал или некој друг спорт, животот имаше сосема поинакви планови за Немања Цекиќ (20) од Власотинце.
Немања поради тажни околности морал да почне да работи на само 12 години, ни помалку ни повеќе отколку во погребално претпријатие, а прва задача му била да го бања покојникот и целосно да го подготви за погребот. Иако за многумина беше бизарно што 12-годишник се занимава со таква работа, Немања гордо вели дека благодарение на неа созреал и целосно го изградил својот живот.
Овој вреден млад човек всушност сонувал да работи во погребално претпријатие и цел живот да го транспортира покојникот.
- Еден човек во Власотинце имал погребално друштво. Отсекогаш ме интересирало како функционира сето тоа, а со оглед на тоа што имав големи семејни проблеми, решив што поскоро да се осамостојам и на некој начин да побегнам од нив - вели младиот човек.
Немања завршил основно училиште во Власотинце, а потоа заминал во Пожаревац, каде што завршил вонредно школување како архитектонски техничар. Цело време, тој истовремено работел во погребалното претпријатие.
- Морав да се вработам и поради финансиите, но пред се поради татко ми кој ме малтретираше. Затоа избегав од селото во Пожаревац. Шефот за кој работев и го познавав многу долго време ме зеде старателство и затоа останав со него - додава Немања.
Вели дека нема никој друг освен себе, но не е тажен поради тоа, туку се труди да заработи за подоцна да создаде семејство.
- Моите родители се разведоа, па мајка ми влезе во втор брак. Имаше и деца, па не сме во контакт. Се борам како што знам. Добро заработувам и среќен сум. Парите некого го влечат на дното, сепак, не мене, знаев да поделам и трошам само колку што треба. Со дедо ми зборувам само понекогаш, тој ме поддржува во се, знае дека сум вреден и дека ќе успеам во се што сакам да постигнам - вели Немања.
Некои, вели тој, се изненадени што целосно се „пронашол“ во оваа работа, но го фалат што има само дваесет годиниа а веќе осум години искуство во работата.
- Многу луѓе ми даваат комплименти. Ми велат дека сум вреден бидејќи рано почнав да се занимавам со оваа работа. Меѓутоа, по сила на случајност, рано почнав да се борам низ животот, сам. Горд сум на себе што ги постигнав моите најголеми желби во животот и што го достигнав она одредено ниво што го посакував - вели Немања.
Секако, работата на гробарот воопшто не е ни лесна, ни едноставна, а најтешко му било на самиот почеток кога морал да ги тргне емоциите на страна.
- Кога почнав да работам во погребалното претпријатие, бев дете. Морам да признаам дека ми беше тешко затоа што сочувствував со секој случај, сепак, работата е навистина како и секоја друга. Почнав да подготвувам погребни услуги за покојникот, потоа положив возачка па почнав да возам погребални возила и да одам на местата каде што се починатите, без разлика дали тоа беше болница, нивната куќа или улица, ако загинаа во сообраќајна несреќа. - вели Немања.
А кога станува збор за дете, како што вели, тогаш треба да земете длабок здив и да стегнете заби:
- Тоа е ужасно. Не дај Боже другите да го видат тоа што ние го гледаме. Се случува со лопата да собираме делови од телото на улица. Па, има секакви случаи, но некој мора да го направи тоа, нели?
Како и секој кому погребувањето му е работа, Немања прави апсолутно се, оди да го земе покојникот, го капе, го облекува и ги прави сите дејствија пред да го стави во ковчегот, потоа го носи во капелата, а потоа на гробиштата.
- Правам се од почеток до крај. Сега ништо не ми е тешко, непознато, а камоли страшно. Често велам дека лесно можев да спијам во ист кревет со мртов човек. Навистина го немам тој проблем. Се навикнав, созреав и станав посилен во овие осум години.
Овој вреден млад човек веќе неколку години работи во Белград, каде ја запознал својата девојка, која целосно го поддржува.
-Имам девојка, таа е свесна за мојата работа, за неа тоа е работа како и секоја друга. Патем, ова е многу педантна работа, работиме во одела и ракавици, така што се е чисто. Сега нема толку многу работа како, на пример, за време на пандемијата на коронавирус. Тогаш буквално немавме време да седнеме. Нон стоп ги земавме и враќавме покојниците и ги подготвувавме за погреби - вели Немања.
