Делфините живеат во сложени групи каде што секое животно има мал број тесно поврзани единки и поголем број полабави соработници (слично на нашите социјални мрежи). Тие во голема мера се потпираат на интеракциите за да одржат социјална рамнотежа.
Научниците одамна знаат дека делфините користат „карактеристични свирежи“ за да се идентификуваат меѓусебно, како и да работат подалеку од другите животни. Неодамнешна студија презентираше докази што сугерираат дека овие звуци слични на свирче може да содржат повеќе информации отколку само идентитет.
Уникатен, но променлив звук
Делфините користат различни звуци за комуникација. Постојат две широки категории на свирежи: карактеристични свирежи (препознатливи видови свирежи кои се уникатни за секоја индивидуа) и несигнални свирежи (други).
Делфините ги користат уникатните фреквентни шеми на нивните препознатливи свирежи за да го објават својот идентитет. Тие ги развиваат овие сигнали кога се млади и ги одржуваат во текот на целиот свој живот.
Кога комуницира со други, до 30 проценти од свирежот на делфинот може да се состои од неговиот карактеристичен свиреж. Честопати постојат некои варијации во свиркањето кај некои поединци.
Ова ја навело Екатерина Овсјаникова од Факултетот за еколошки науки при Универзитетот во Квинсленд и нејзиниот тим истражувачи да ја анализираат рамнотежата помеѓу стабилноста и варијабилноста на карактеристичните свирежи за да тестираат дали тие би можеле да содржат повеќе информации освен само идентитетот на свиркачот.
Слушање и снимање свирки
Во 2017 и 2018 година, истражувачки тим направил звучни снимки на група индо-пацифички делфини (tursiops aduncus) кои живеат во водите во близина на одморалиштето на островот Тангалу, во близина на островот Мортон, покрај брегот на Бризбејн во источна Австралија.
„Собравме многу примери на карактеристични свирежи произведени од истите животни. Исто така, користевме податоци од претходни истражувања и снимки собрани од истата група 15 години порано. Откривме дека иако свирежите беа извонредно стабилни во нивните фреквентни обрасци, тие варираа до одреден степен, а оваа варијабилност остана слична и со текот на годините. Ова сугерира дека иако обрасците на фреквенцијата на свирежите кодираат идентитет, тие веројатно пренесуваат и повеќе информации, како што се емоционални или контекстуални знаци“, рече Екатерина Овсјаникова.
„Нашата студиска група на животни беше премногу мала за да се извлечат дефинитивни заклучоци, но нашите наоди покажаа дека мажјаците покажуваат поголема варијабилност во нивните карактеристични свирежи од женките. Ова може да биде поврзано со разликите во нивните социјални улоги и природата на нивните интеракции со другите. Исто така, идентификувавме свиреж сличен на оној што се користи за изразување идентитет, но го делат само неколку единки. Ова ги поддржува неодамнешните наоди дека постојат групи делфини кои веројатно делат колективни карактеристични свирежи, покрај индивидуалните.“
Луѓето носат информации за идентитетот во цртите на лицето. Во исто време, пренесуваме многу дополнителни информации, вклучувајќи емоционални и контекстуални знаци, преку различни изрази на лицето. Како карактеристични свирежи, нашите лица комбинираат стабилност и варијабилност во нивниот „информативен пакет“, велат научниците. Еве една аналогија со комуникацијата меѓу луѓето.
Разбирањето на комуникацијата со делфините ни помага подобро да ги разбереме предизвиците со кои се соочуваат овие животни во свет кој е сè повеќе засегнат од човечки фактори, како што е загадувањето со бучава во океаните. Тоа е сè попопуларна тема меѓу истражувачите на морската биоакустика, но ретко е во преден план на јавноста.
Заслепувачки шум
За делфините, според експертите, оглушувачката бучава од бродовите би била еквивалентна на фактот дека целиот свет, односно целата околина, станува заматена за луѓето. Замислете како би било да се снаоѓате во животот, да стекнувате пријатели, да се држите подалеку од лоши врски и да бидете социјално ефикасни (што е неопходно за преживување) ако не можете да препознаете ничие лице или да ги видите нивните изрази на лицето.
„Имајќи ги предвид сигналите што ги користат и испраќаат делфините, нивното карактеристично свиркање, како информативен еквивалент на нашите лица, и на крајот, споредувајќи ги со нашите важни сетила и методи на комуникација, може да ни помогне да го видиме (и чуеме) светот од перспектива на делфин, што е важно за голем број екосистеми и средини“, пишуваат истражувачите предводени од Екатерина Овсјаникова од Факултетот за еколошки науки на Универзитетот во Квинсленд.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
