Честопати, луѓето кои немаат доволно самодоверба треба да се споредат со другите. Ова може да биде голем проблем од едноставна причина што секоја личност е индивидуа за себе и со постојано споредување со другите тешко дека ќе се чувствуваме подобро.
Сепак, не е сè толку црно: споредбата може да биде нешто добра само кога ќе се споредиме со некој подобар од нас самите, затоа што тогаш ќе имаме желба да растеме и самите да бидеме подобри.
Кај луѓето кои не се задоволни со себе, често се појавува комплекс на супериорност. Ова значи дека тие се обидуваат да ги девалвираат другите за да се возвишат.
Ова е лошо затоа што ги брка луѓето од вас. Никој во нивниот живот не сака личност која со потсмев ќе гледа на другите, која ќе ги девалвира туѓите достигнувања и ќе ги истакне само своите.
Комплексот на супериорност е психолошки поим што подразбира прекумерно чувство на самодоверба што крие што сме всушност.
Главно се јавува кај луѓе кои се длабоко несигурни и имаат желба да се покажат пред другите во поинакво светло. Тоа е став на супериорност што крие вистинско чувство на инфериорност и неуспех.
За таквите луѓе често се вели дека се „нарцисоидни“. Сепак, сите ние понекогаш го користиме овој механизам за да ги браниме своите чувства.
Проблемот настанува кога овој механизам станува дел од нашето размислување, кога нè прави се повеќе осамени и кога носи конфликти со луѓе кои се важни за нас.
Луѓето кои имаат проблем со овој комплекс едноставно не можат да ја напуштат сликата што ја креираат за другите. За нив е многу тешко да се одбранат од овој механизам, особено ако тој станал дел од нивните животи.
