Пред да прооди, во третата година, ползела наназад. До петто одделение во основно училиште, не можела сама да оди и да се врати од училиште, поради проблеми со ориентацијата, а почнала да пишува многу подоцна од своите врсници.
– За мене, лево-десно, горе-долу и сè што е нормално за другите – е наопаку. Кога пополнувам формулар, го вртам за 180 степени, така што заглавието е во долниот десен агол. Кога читам, ја вртам книгата и читам од десно кон лево и од горе кон долу – раскажува Бојана Илиќ од Ужице за „24sedam“.
Од 2010 година, кога последен пат била тестирана во САД, Бојана научила да живее со „слика наопаку“, а со текот на времето, луѓето околу неа го прифатиле тоа.
Како дете, таа доста се мачеше да биде „нормална“, и поради тоа, нејзината мајка мораше да ја напушти работата како наставничка.
Циркус
– Беше вистински циркус, некои дури мислеа дека се преправам. Почнав да читам подоцна од другите деца, а наставниците се обидуваа да ме натераат да пишувам како другите. Немаше начин, па мајка ми мораше да ја напушти работата и да се посвети на работата со мене. Бев чудно дете во секоја смисла – се сеќава нашата соговорничка и додава:
– Наставничката по српски јазик инсистираше да научам да пишувам нормално, па ме водеше пред таблата и ме тераше да го пишувам моето име од лево кон десно, од почетокот на таблата и така натаму на секој час. На математика ми дозволуваа да работам наназад, наставничката имаше разбирање.
Нејзините родители, вели таа, ја воделе кај бројни психолози и педагози, но секогаш добивале ист одговор – таа е нормално дете и нема ништо лошо со неа.
Тие решиле да побараат помош во странство, а во 2003 година, невролозите од Масачусетс ја тестирале Бојана.
Последно соработувала со научници од Харвард во 2010 година, и се утврдило дека станува збор за феномен во просторната ориентација, како и дека Бојана била натпросечно интелигентна.
Се прифатила себеси
– Оттогаш, едноставно решив да прифатам дека сум различна и почнав да ги прилагодувам работите на себе – истакнува оваа необична жена од Ужице, која со години работи во Градската администрација во тој град.
Работела во матичното одделение една година, заверувајќи документи, каде што била во директен контакт со клиенти, кои реагирале различно на оваа необична вработена.
– На почетокот, додека работев во матичното одделение, беше хаос. Клиентите се караа со мене за документи, не ми дозволуваа да пишувам наопаку, викаа новинари. Веќе осум години работам на друга работа и сосема ми е во ред со тоа. Колешката дури ми го заврте екранот на компјутерот за 180 степени, за да можам да читам, и за никого не е проблем што сум различна – се смее Бојана.
И, таа го навикнала својот дваесетмесечен син да чита приказни и бајки наопаку, иако вели дека детето го забележува ова и ја враќа книгата во нормална положба. Единствениот проблем што сè уште го има е гледањето филмови со превод, бидејќи едвај може да го сврти телевизорот наопаку, а исто така жали што никогаш не можела да полага возачки испит поради различната просторна ориентација.
Не е изолиран случај
– До неодамна, бев единствената личност во светот што чита и пишува наопаку. Сепак, на Фејсбук, во група што ги собира левучарите, ме пронајде еден постар човек од Шпанија, кој има исти склоности како мене.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
