Научниците од Медицинскиот факултет на Универзитетот Вејк Форест во Винстон-Салем, Универзитетот Колумбија и Универзитетот во Њујорк започнаа експерименти со идејата за зајакнување или слабеење на меморијата.
Сеќавањата се формираат кога мозочните неврони се активираат кога личноста ќе наиде на некое искуство и колку повеќе е изложена на тоа, толку врските меѓу невроните стануваат посилни. Меѓутоа, тие со текот на времето можат да ослабат и на тој начин се јавува заборав.
Невронаучникот Роберт Хемпсон од Медицинскиот факултет на Универзитетот Вејк Форест во Винстон-Салем и тимот што тој го предводи откриле дека примената на електричен шок на мозокот ќе им помогне на луѓето да формираат посилни сеќавања.
„Ја сакам идејата да можам да извадам меморија, да ја складирам, да ја погледнам, да ја испитам“, вели Хемпсон.
За време на експериментот, тие забележаа електрична активност во хипокампусот, структура на мозокот вклучена во меморијата, кај девет луѓе кои страдаат од епилепсија и имаат мозочни импланти.
Поточно, волонтерите направија тест за меморија заснован на слики, а тим од научници ги документираа моделите на невронско отпуштање поврзани со гледање одредени слики.
За студијата, помали електрични шокови кои ги имитираа овие модели беа спроведени во хипокампусот на осум други волонтери додека тие го правеа истиот тест за меморија. Нивната меморија на слики поврзани со мали грчеви се подобри за 35 до 40 проценти.
„Во иднина, мозочните импланти би можеле да испорачуваат мали импулси за да помогнат во зајакнувањето на меморијата кај луѓето со Алцхајмерова болест или повреди на мозокот“, вели Хемпсон.
Друга група научници проучува дали е можно да им се помогне на луѓето едноставно да избришат нешто од нивната меморија. Искуствата можат да го променат начинот на кој невроните се поврзуваат едни со други. Многу истражувачи веруваат дека промените во овие врски ја кодираат или складираат меморијата на некое искуство.
Невронаучникот Самуел Шахер од Универзитетот Колумбија и тимот на експерти кои тој ги предводи ги проучуваат невроните кај мекотелите наречени морски зајаци, имено два сензорни неврони, секој поврзан со истиот моторен неврон, кој го контролира движењето на мускулите.
Овде, секоја врска е умерена од различна форма на молекула наречена PKM.
Кога овие клетки се стимулираат во лабораторија и со инхибиција на еден тип на PKM молекула, еден може потенцијално селективно да ја блокира врската без да влијае на другиот.
„Наодите сугерираат дека е можно да се избришат некои спомени додека други се оставаат недопрени“, рече Шахер.
Шахер објасни дека во иднина, некои нови терапии би можеле да ги натераат човечките неврони да ги избришат несаканите спомени.
„Тоа би било корисно за лекување на посттрауматско стресно растројство, каде што трауматските сеќавања предизвикуваат умот да поврзе неутрално искуство со опасно, но не сакате да избришете некои факти поврзани со лошиот настан што може да биде корисен“, рече тој.
Неврологот Андре Фентон од Универзитетот во Њујорк вели дека етиката на манипулирање со сеќавањата на луѓето е „многу трнлива“.
– Нашите доживеани искуства и сеќавања за нив нè прават тоа што сме. „Промената на меморијата на една личност може на некој начин да доведе до тоа да биде поинаква личност, па затоа мораме да продолжиме многу внимателно“, вели Фентон.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
