Многу жени забележуваат дека симптомите на уринарни инфекции се поизразени во одредени фази од менструалниот циклус, особено за време на предменструален синдром (ПМС).
Дали постои вистинска врска помеѓу овие феномени или е само субјективно чувство? На овие и на други прашања одговара проф. Д-р Нада Димковиќ, субспецијалист нефролог.
Дали хормоните влијаат на појавата на уринарни инфекции?
Иако хормоналните промени за време на менструалниот циклус не влијаат директно на појавата на инфекции, многу жени забележуваат зголемена чувствителност за време на предменструалниот период. Стресот што го придружува ПМС може да го ослабне имунолошкиот систем и да го зголеми ризикот од инфекции. Исто така, зголемениот проток на крв во уринарниот тракт во средината на циклусот може да предизвика симптоми слични на инфекција, кои се минливи и не бараат антибиотска терапија.
Како да препознаете уринарна инфекција?
Најчестите симптоми на уринарна инфекција вклучуваат итно и често мокрење, болка за време или по мокрењето, чувство дека мочниот меур не е испразнет, болка во долниот дел на стомакот, а во потешки случаи и во лумбалниот предел, како и температура повисока од 38°C, како и новопојавено ментално нарушување кај постарите лица.
Преглед на урината се препорачува само при присуство на овие симптоми, бидејќи заматената урина и непријатниот мирис не мора да значат инфекција, ниту пак присуство на леукоцити и бактерии во урината, што може да биде резултат на други состојби.
Зошто некои жени почесто добиваат инфекции на уринарниот тракт?
Истражувањата покажуваат дека генетиката игра клучна улога во предиспозицијата за уринарни инфекции. Жените кои имаат специфични рецептори на мукозната мембрана на уринарниот тракт, на кои полесно се прилепуваат бактериите E. coli, се посклони кон чести инфекции. Исто така, сексуалната активност на млада возраст е значаен фактор на ризик, бидејќи бактериите од аналната регија можат да се пренесат во уринарниот тракт за време на сексуалниот однос.
Како се третираат рекурентните уринарни инфекции?
Ако жената има инфекција три пати во претходната година или двапати во последните шест месеци, се смета дека има рекурентни уринарни инфекции. Во овие случаи, важно е да се исклучат посериозни причини, како што се анатомските абнормалности. Доколку не се пронајдат компликации, целта на третманот е да се намали фреквенцијата на инфекции преку превентивни мерки и прилагодена терапија.
Кои се основните превентивни мерки?
Превенцијата на уринарни инфекции кај помладите жени вклучува доволно внесување течности, најмалку два литра дневно, како и редовно празнење на мочниот меур, особено по сексуален однос, со пиење дополнителна чаша вода. Се препорачува внимателна хигиена, вклучувајќи бришење од напред кон назад, избегнување на пенливи купки и носење памучна долна облека, со промена на облеката по пливање во базен или море. Правилната исхрана игра важна улога, па затоа се препорачува да се избегнува многу зачинета храна, спермициди и изложеност на стрес, додека пробиотиците можат да придонесат за зачувување на здравјето на уринарниот тракт.
Кога треба да се вклучат дополнителни заштитни мерки?
Доколку општите превентивни мерки не ги дадат посакуваните резултати, лекарот може да препорача долготрајна превентивна употреба на антибиотици, земање антибиотици пред спиење или лекување на истовремени вагинални и цервикални инфекции. Исто така, администрацијата на вакцини врз основа на бактерискиот сој на пациентот може да помогне во намалувањето на фреквенцијата на инфекции.
Кои се советите за сите жени, без оглед на возраста?
Најважно е да се идентификуваат факторите на ризик и да се исклучат можните причини за инфекција, да се применат мерки што најмалку го оптоваруваат организмот, како што се употребата на билни препарати, пробиотици и, кај жените во постменопауза, естроген, што може значително да ја намали фреквенцијата на инфекции.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
