За многумина, Бали е вистински синоним за рај на земјата - остров со бујни џунгли, драматични вулкански врвови и бескрајни песочни плажи кои привлекуваат милиони посетители секоја година.
Сепак, еден поранешен жител открива дека животот на „Островот на боговите“, како што често се нарекува, изгледа поинаку кога „се отстранува сјајот на Инстаграм и промотивните разгледници“.
Наместо безгрижна егзотика, имигрантите честопати се среќаваат со исцрпувачка бирократија, недоволно опремени болници, загадување, скриени трошоци и живеење во еден вид „меур“ кој често е далеку од вистинскиот индонезиски живот.
Во 2024 година, Бали регистрираше дури 16,4 милиони меѓународни и домашни пристигнувања, додека околу 4,2 милиони луѓе живеат на островот. Како што расте бројот на туристи и доселеници, оние кои предупредуваат дека секојдневниот живот на островот не е секогаш идиличен, можат да се слушнат сè погласно.
Аинура Калау, која помина девет месеци со својот сопруг во популарниот Кангу, опиша низа предизвици - од проблеми со инфраструктурата и постојаната борба со визите, до загадувањето и чувството на зголемена изолација, што на крајот ги натерало да одлучат да го напуштат островот.
Стрес уште на почетокот
Според неа, веќе на почетокот на нивниот престој, се соочиле со „исцрпувачки“ режим за издавање визи. Повеќето странци доаѓаат со туристички визи кои треба да се обновуваат на секои еден или два месеци. Дури и со помош на агент, ова редовно значи предавање на пасоши и постојано планирање.
Таа неизвесност ги јаде. Никогаш целосно не се „враќате дома“ затоа што знаете дека вашето време, без разлика колку го обновувате, всушност е ограничено. „Тешко е да се посветиш на нешто долгорочно кога твојот правен статус е секогаш привремен“, вели Калау.
Несоодветна здравствена заштита
Помалите здравствени проблеми лесно се решаваат, но посериозните случаи може да значат итна евакуација во Сингапур или Бангкок. Калау се присети на пријателка за која се сомневаше дека има апендицитис, а локалната болница не беше опремена за операција - осигурителната компанија организираше итен лет за неа. Осигурувањето што ги покрива ваквите евакуации, предупредува тој, е „екстремно скапо“, па затоа многу помлади луѓе го избегнуваат.
Загадување што е сè потешко да се игнорира
Иако Бали е познат по својата природна убавина, Калау тврди дека состојбата со животната средина е загрижувачка. „Островот има сериозен проблем со ѓубрето - го гледате покрај патиштата, во реките, а морето го фрла на бројни плажи за време на дождовната сезона“, пишува Калабу.
Друг проблем е палењето ѓубре навечер, практика што создава густи облаци од чад и, тврди тој, влијае на здравјето на жителите. Нејзиниот сопруг се борел со хроничен синузитис, а таа развила постојана кашлица.
Живот во „меурот“ на емигрантите
Кангу, Семињак и Убуд станаа центри на дигитални номади - места со свои, донекаде изолирани микросветови. „Кафулињата се полни со странци кои нарачуваат тост од авокадо и специјално кафе, а многумина остануваат половина година без да научат ниту еден збор индонезиски“, вели Калау.
Разликата во приходите е огромна: месечната кирија за луксузна вила често е она што локалното семејство го троши за половина година.
Површни и минливи пријателства
Иако Бали е познат по својата жива социјална сцена, постојаните промени кај жителите резултираат со врски кои ретко се продлабочуваат.
„Сите доаѓаат и си одат. Се зближувате со некого, а тој си заминува за еден месец. Циклусот на запознавање постојано се повторува“, вели тој. Таа, исто така, почувствува еден вид конкуренција - кој патува до „најкул дестинации“ и чиј живот на социјалните мрежи е „најзавиден“. Со текот на времето, вели тој, станува заморно.
Инфраструктура што не ги следи потребите
За дигиталните номади, стабилната инфраструктура е од суштинско значење за работа - а на Бали тоа често не е случај.
Струјата, вели тој, редовно снемувала, па затоа им плаќале на два различни интернет оператори. Во нивната вила имале проблеми со мувла, поплави, слаб притисок на водата и последици од обилните дождови. Сообраќајниот хаос и ризиците од возење скутер, исто така, го зголемуваат стресот.
„Поволен живот“ кој често не е
Иако Бали има репутација на евтина дестинација, Калау тврди дека ова ретко се однесува на имигрантите:
„Можете да живеете многу евтино ако јадете локално, ги избегнувате туристичките области и живеете како локален жител. Но, повеќето посетители сакаат убав луксуз, западна храна и коворкинг со добар интернет“, вели тaa.
Кога ги земале предвид визите, квалитетното здравствено осигурување, повратните летови и повисоките цени во популарните области, сфатиле дека нивните заштеди се „топат“ многу побрзо. Покрај сето тоа, влагата и мувлата брзо ја уништуваат облеката и електрониката - што е уште еден „скриен трошок“.
Осаменоста и чувството дека не ви е местото таму
На крајот, емоционалниот товар од живеењето меѓу две култури одиграл одлучувачка улога.
„Не бев турист, но не бев ни вистински жител“, признава таа. За време на нивниот престој, тие пропуштија важни семејни моменти, свадби, собири - искуства што не можат да се вратат.
„Некаде околу седмиот месец од живеењето таму, почнав да чувствувам осаменост што немаше никаква врска со бројот на луѓе околу мене. Ми недостигаше да имам корени. Да бидам дел од заедница во која придонесувам нешто повеќе од туристички долари“, заклучи таа.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
