Неодговорна Германија може да го наруши мирот во Европа.
Огромниот пораст на популарноста на германската партија на зелените многумина го оценија како политички многу важен настан поради најмалку два фактори.
Прво, подемот на Зелените го потврдува натамошното ослабување на веќе прилично трошниот центар, каде од едната (десната) страна се демохристијаните (ЦДУ), а од другата (левата) СПД.
Второ, во моментот на „распаѓање на центарот“, Зелените се на некој начин уверување дека гласачите нема да се лизгаат пожестоко десно, како што е сè попопуларниот AfD (Алтернатива за Германија).
Деновиве дури се шпекулира дека на неодамнешните избори во Германија (во септември) кандидатката на Зелените, Аналена Баербок може да ја замени Ангела Меркел за канцелар.
Од друга страна, од сите наведени партии, па дури и од десничарската АфД, Зелените под сегашното раководство покажуваат можеби дури и најголема доза на милитаристички ставови кога станува збор за надворешната политика, особено кон Русија.
Јасно е дека можеби помладото и различно раководство на партијата - кое некогаш беше силно антиимперијалистичко (што не е изненадувачки ако има вистина во тврдењата дека Зелените некогаш биле во голема мерка управувани од озлогласената источногерманска Штази во 80-тите години на минатиот век) - ставот дека треба да биде „во тренд“ и покажувањето „мускули“ кон Русија е јасно нешто што се смета за таква категорија, особено кога сè уште најмоќната личност во светот, американскиот претседател, го нарекува рускиот претседател Владимир Путин „ убиец “.
Остриот однос кон Русија се покажува и во време кога во Русија се вршат апсења и прогони на опозициски актери како што е Алексеј Навални.
Но, тоа е една работа, а Зелените секако имаат право да го кренат својот глас по ова прашање, згора на тоа, руските активности се осудени од политичките актери кои имаат многу подобри односи со Москва.
Ова не е проблем и ако Зелените, кои утре можат да управуваат со Германија, сакаат да извршат притисок врз Русија да бара поголема слобода на говор, демократија и човекови права, тоа сигурно може да го сторат - исто како што тоа го правеа и сегашните германски лидери цело време.
Проблемот се јавува кога Зелените одат „чекор подалеку“ и во своите изјави и потези почнуваат да сугерираат дека претстои некаков голем вооружен конфликт меѓу Европа и Русија.
Тоа е проблемот.
И повеќе од проблем, тоа е опасен пат кон хаос од незамисливи размери.
Зошто воопшто го споменуваме ова?
Затоа што има причина.
Имено, Партијата на зелените во Германија има двајца лидери.
Ја имаме веќе споменатата Аналена Баербок - која веќе најави дека ќе заземе „многу построг став“ кон Русија доколку стане канцелар, а со неа е уште еден лидер на партијата, Роберт Хабек.
Хабек, пак, неодамна се појави во Украина, за време на тензиите околу Донбас и трупање на руската армија на украинската граница, но не само во Киев, туку и на линијата на фронтот на покана на украинскиот претседател Володимир Зеленски (кој самиот ризикува силна ескалација барајќи „брз пристап на Украина во НАТО, но за среќа се чини дека САД нема да ја исполнат неговата желба толку брзо).
Значи, Роберт Хабек се појави на фронтот меѓу украинската армија и бунтовниците во Донбас, облечен во шлем и заштитна опрема (ФОТО), исто како и Зеленски.
Можеби заклучил дека ова е многу погодна можност да се фотографира.
Да покаже што?
Дека тој и неговата колешка Баербок се подготвени утре да го преземат водството со сила во Европската унија?
Да покаже „во рововите“ каде стои Германија и каде е подготвена да оди?
Роберт Хабек е веќе искусен политичар, но на 51 година не е толку стар, но треба да ја знае поновата европска историја и што значат конотациите.
Соживотот во оваа поширока област меѓу Германија и Русија е од суштинско значење за долгорочен мир во Европа.
Далеку од идеална лидерка, Ангела Меркел, но во клучните моменти знаеше како да го искористи својот авторитет за смирување на ситуацијата.
Во случај на напнати односи меѓу Русија и Украина (а со тоа и меѓу Русија и Западот), тоа го стори неколку пати, успешно.
Губењето на таков фактор, авторитетот што е во состојба да разговара со Путин „на ти“ само по себе ќе биде лошо за мирот во Европа, но замената на постојната германска владејачка структура со луѓе кои сакаат да се сликаат на самиот фронт помеѓу, „демократијата и режимот“, може нагло да ја забрзаат деградацијата на веќе лошата состојба.
Се разбира, Хабек не беше во Украина само за да види како изгледа фронтот.
Таму тој исто така предложи да се започне со вооружување на украинската армија.
Неговата изјава предизвика бројни реакции во Германија.
Дека лидерот на Партијата на зелените, која се залагаше за пацифизам и општо одбивање на оружјето, сега се залага за вооружување на војската во ситуација што е можеби најопасната во светот, е крајно неодговорно.
Ролф Мутценич од СПД ја нарече изјавата на Хабек „несериозна“ и рече дека тоа е доказ дека Зелените не се во можност да управуваат со земјата.
Осудата стигна и од ЦДУ.
Министерот за надворешни работи Хајко Маас рече:
„Убеден сум дека конфликтот може да се реши само преку политички канали и ова мора да биде јасно за сите вклучени. Ова мора да остане принцип - испраќањето оружје не може да помогне“.
Остри критики пристигнаа и од редовите на левичарската партија Die Linke, нивниот лидер во парламентот, Дитмар Бартш, изјави за „Рајнише Пост“ дека Хабек „целосно се изгубил“ во своите изјави и потези.
„Несоодветно е лидер на германска партија да биде фотографиран во челичен шлем близу руската граница, со оглед на нашата историја, а лидерот на Партијата на зелените да го стори тоа е целосно гротескно.“
Секако, добро реагираа во Киев.
Украинскиот претседател Володимир Зеленски даде интервју за германскиот весник ФАЗ (Франкфуртер алгемајне цајтунг), велејќи дека Германија „може да направи повеќе“ со тоа што конкретно го фали Хабек и неговите изјави.
Сепак, по серија критики, Хабек рече дека мислел на „одбранбено оружје“ како што се системи за ноќно гледање, надзор и слично.
Но, станува очигледно дека германската партија на Зелените е многу антируска (како што се очекуваше, тие исто така силно се спротивставуваат на проектот „Северен поток 2“).
Како што рековме, никој не очекуваше да бидат проруски настроени.
Скоро цела Европа е критична кон Русија и јасно е дека и двете страни ќе мора да се прилагодат доколку сакаат да ги подобрат односите.
Проблемот е во тоа што германските зелени изгледа не знаат каде е границата меѓу критиките и провокациите.
Како да сакаат некому да се докажат, а тоа е тешко електоратот.
Администрацијата на Бајден можеби?
И претходно се пишуваше за тоа, но треба да се повтори.
Зелените на европско ниво имаат свој момент и требаше да биде позитивен момент.
„Зелениот бран“ веќе пристигна во Хрватска.
Но, додека повеќето Зелени се уште се држат до своите основни политики, кои се базираат на екологија, обновливи извори на енергија, транспарентно управување и - да - пацифизам, германските зелени „го кршат просекот“ и забораваат каква треба да биде нивната основна мисија.
Сега е ред на нивното членство, што мора да влијае на раководството, да им дадете до знаење дека позитивните политички промени може да се охрабрат со позитивен пример, дури и преку границата.
Оваа ескалација на тензиите кон Русија, промовирана од Аналена Баербок и Роберт Хабек, секако не им помага ниту на оние за кои се тврди дека се залагаат.
Колку е поголем притисокот врз Русија, толку повеќе опозициски активисти завршуваат во затворите, толку станува нелиберална и затворена Русија, свртувајќи се сè поцврсто кон „традиционалните вредности“.
Да не ја спомнуваме Украина, зголемениот притисок врз руските интереси тука или охрабрувањето на Киев да започне некои воени авантури, на крајот може да заврши и ќе заврши во крвава војна каде што најмногу ќе страдаат Украинците.
