Колапсот на банката во Силициумската долина (SVB) не е неуспех на финансискиот систем, бидејќи било дозволено да пропадне лош бизнис, но она што се случи потоа ги разоткрива недостатоците во банкарската архитектура на Америка, пишува Економист.
Анализата на британскиот Економист наведува дека СВБ веројатно имала доволно средства за штедачите да ги вратат сите или речиси сите пари, но само по долго чекање, што оставило многу технолошки фирми да се соочат со живот во финансиско „замрзнување“, како што е Року, стриминг гигант, кој имаше речиси 500 милиони долари врзани во банката.
Низ технолошкиот сектор, се натпреваруваат отпуштања и стечајци. Американските регулатори и владата се чини дека се плашеа дека штедачите ја губат довербата во другите банки, па на 12 март тие го оценија SVB премногу голем за да пропадне и ги гарантираа сите депозити на банката. Доколку продажбата на неговите средства не ги покрие трошоците за спасување на штедачите, ќе мора да се вклучи фонд финансиран од сите банки, казнувајќи ја целата индустрија за непромисленоста на една институција. Во исто време, регулаторите мораа да се соочат со заканата дека и другите банки би можеле да се соочат со неуспех.
На крајот на 2022 година, банките имаа 620 милијарди долари нереализирани загуби од хартии од вредност на нивните книшки. Регулаторите, исто така, ја затворија Signature Bank, уште еден кредитор од средна класа, на 12 март, трета банка што пропадна за една недела, бидејќи Силвергејт, институција силно изложена на криптовалути, пропадна на 8 март.
А падовите на пазарите продолжуваат, пишува британскиот весник и додава дека продолжиле да паѓаат акциите на банките, како што е банката First Ripublik, слична по големина на SVB, чии акции на 13 март паднаа за повеќе од 60 отсто.
Како што се наведува понатаму, со цел да ги поддржи другите банки, ФЕД им нуди поддршка со исклучително дарежливи услови. Новата програма е подготвена да обезбеди заеми обезбедени со долгорочни благајнички и хартии од вредност поддржани со хипотеки како оние што ги „проголта“ SVB.
„Обично централната банка која дава кредити би наметнала снижување на пазарот на хартии од вредност кои се нудат како колатерална штета. Спротивно на тоа, ФЕД нуди заеми до номиналната вредност на хартиите од вредност, која за долгорочните обврзници може да биде повеќе од 50 проценти над пазарната вредност. Гарантира дека друга банка со портфолио на обврзници како SVB би имала голем пристап до готовина за да им плати на штедачите“, се вели во анализата.
Се додава дека гаранцијата за депозитите е неизбежна, со оглед на големината на SVB, но дека истото не може да се каже за великодушноста на поддршката за ликвидност на целиот систем, што претставува драматично проширување на „палетата со алатки“ на ФЕД.
Падот на цените на акциите на банките делумно го одразува вложувањето на инвеститорите во ризиците што долгорочните обврзници ги претставуваат за профитабилноста, вели Економист, додавајќи дека иако нереализираните загуби на SVB биле доволни за грубо да го збришат нејзиниот капитал, другите банки се чини дека се солвентни.
Се проценува дека е правилно ФЕД да позајмува со добро обезбедување за да го запре одливот, но тоа не е неопходно во такви благонаклонети услови и ги субвенционира акционерите на банките.
„Иако поддршката на Банката на федерални резерви за системот веројатно ќе го спречи банкарскиот колапс, креаторите на политиката никогаш не требаше да стигнат до точка каде што беа потребни такви итни интервенции“, пишува британскиот весник.
Како што се вели понатаму, неуспехот на SVB беше толку хаотичен делумно затоа што беше ослободен од премногу правила дизајнирани да спречат импровизирани банкарски спасувачки пакети од типот што ФЕД штотуку го дизајнираше.
По финансиската криза, американскиот Закон Додд-Франк бара банките со средства од над 50 милијарди долари да следат низа нови правила, вклучително и планирање на сопственото уредно решение доколку пропаднат. Надежта беше дека комбинацијата од дебели капитални бафери за банките и внимателно планирање ќе ги заштити депозитите и платните системи, додека на уреден начин ќе им ги пренесе загубите на инвеститорите.
Регулаторите планираа брзо докапитализација на најголемите банки со претворање на дел од нивниот долг во капитал, меѓутоа, во 2018 и 2019 година, Конгресот и банкарските регулатори ги олеснија правилата за планирање на закрепнувањето и за ликвидност, особено за банките со средства од 100 до 250 милијарди долари, од кои многу лобираа за полесна регулација. Никогаш немало планови да се спасат банки со големина на SVB.
Наместо тоа, банката минатата недела накратко се обиде да се докапитализира со издавање на нови акции. Недостатокот на цврсто планирање за неуспехот значеше дека регулаторите мораа да работат на лет, а проблемот беше надополнет со брзината со која SVB ги губеше депозитите додека директорите на Bay Area повлекуваа пари користејќи ги нивните банкарски апликации.
Неуспехот на SVB би претставувал помала закана за економијата и финансискиот систем, а целосното осигурување на депозитите за банкарскиот систем би можело да доведе до дополнителна непромисленост и да ги охрабри банките да преземаат поголеми ризици со цел да ги зголемат наградите што би можеле да ги понудат на штедачите. кои би можеле да бидат привлечени од повисоки приноси и не би имале причина да ја напуштат банката поради нејзината непромисленост.
Како наведува, оваа морална опасност не е единствената опасност. Друго е дека ФЕД, откако виде дека BSD се намалува со зголемувањето на каматните стапки, сега одлучува да ја олесни својата борба против инфлацијата поради страв дека монетарното затегнување ќе предизвика повеќе неуспеси. Сега, кога депозитите се безбедни, а банкарскиот систем нуди огромна поддршка за ликвидност, кризата веројатно нема да ја забави американската економија, но ФЕД не треба да ги „тргне очите од“ инфлацијата.
Згора на тоа, заклучува Економист, не е работа на монетарната политика да ги штити профитите на заемодавците. „Вистинскиот заклучок што може да се извлече од неуспехот на СВБ е дека регулацијата на банките кои беа големи, но не и огромни, беше несоодветна со оглед на заканата што ја претставуваат за економијата.
Работата на креаторите на политиката сега е да го поправат тој надзор“, се наведува во анализата.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
