Животот и делото на Јосип Броз Тито и денес интригира многу луѓе. Иако почина на 4 мај 1980 година, во 15:05 часот, во Клиничкиот центар во Љубљана, три дена пред неговиот 88-ми роденден, детали за неговиот живот се појавуваат децении подоцна.
Во книгата „Иван Крајачиќ Стево: Јас за себе, другите за мене“ изнесена е и приказната за тоа како Стево доживеал длабока старост затоа што знаел „зошто Ранковиќ одеднаш се пензионирал и зошто Крцун Пенезиќ немал шанса да види пензија“, но најинтересна е очигледно измислената приказна за тоа како Тито „се ослободил од Даворјанка Пауновиќ“.
Која беше Даворјанка Пауновиќ
Даворјанка била најголемата љубов на Тито, иако имало и други важни жени во неговиот живот, како Херта Хас, неговата прва невенчана сопруга. Таа останала запишана во историјата како голема љубов на Тито, иако не се знае многу за нивната врска. Даворјанка, 29 години помлада од Тито, била студентка по француски јазик кога се запознале во пресрет на Втората светска војна. Нивната средба набрзо доведе до тоа таа да стане негова лична секретарка, но нивната деловна врска брзо се претворила во љубов. Даворјанка Пауновиќ починала во 1946 година, кога имала само 25 години, а официјална причина за смртта била туберкулоза.
Теорија на заговор за смртта на Даворјанка
„Таа ноќ, во пресрет на првомајската парада во 1946 година, Броз не дојде дома на вечера и спиење. Дома со нетрпение го чекаше неговата блиска соработничка и невенчана сопруга Даворјанка Пауновиќ Зденка. Тешко болната Зденка, која беше исцрпена од болеста туберкулоза, некако најде сила да се разбуди рано наутро за да го пронајде палавиот Броз. Зденка ја напушти резиденцијата многу рано за да оди во Белата куќа. Набрзо лесно и брзо го открила својот Јосип, кој во тоа време веќе бил маршал... Од состојбата на очај, во која ја донела болеста, за која вели дека ги напаѓа луѓето кои премногу страдаат, Зденка набрзо заминала во состојба на лудило. Кога ја нашла неа, жената со црна коса, до нејзиниот Броз во една од одаите на Белиот суд, почнала да трепери. Наместо поздрав, се слушна вресок... Зденка ги собра последните атоми сили, го грабна пиштолот, истиот оној со кој го следеше Броз кога тој замина од Белград на слободната партизанска територија, во регионот на Ваљево. Следуваше истрел“, пишува во книгата „Иван Крајачиќ Стево: Јас за себе, другите за мене“.
Како што пишува понатаму, се се случило во миг, а расплетот на настаните донекаде потсетува на филмско сценарио. Иван Крајачиќ Стева беше човек со најголема доверба на Јосип Броз Тито, но и единствениот човек од кого маршалот се плашеше. Колку тој бил влијателен покажува фактот што буквално му се предавале легенди. Според една, тој успеал да се „ослободи“ од Зденка уште вечерта на пукањето.
Треперливата и веќе ослабена рака на чкрапалото на Зденка беше престигната од помладиот и на пиштол многу побрз ордонанс на Броз. Единствен очевидец, набљудувач од страна бил, а кој друг ако не Иван Стево Крајачиќ. Тогаш дошол кај Броз да му го даде последниот извештај. Како проверен разузнавач, Стево прв и побрзо се снашол од другите - ја објавил смртта на Зденка и се си поминало природно... Оваа легенда изгледа како да ја напишале браќата Грим или баронот Михнаузен.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
