Папата Франциск ќе биде запаметен во историјата како папа на реформите. Дванаесетте години од понтификатот на папата Франциск, во очите на многу верници, како и на неверници, се еден од најдобрите периоди на Католичката црква во поновата историја, која ги отвори своите врати под неговото папство, покажа грижа за сиромашните, како и за другите и другите.
Во текот на неговите години на чело на Католичката црква, папата Франциск стана глобално сакана и почитувана личност, но исто така предизвика и повеќе од својот дел контроверзии, од кои голем дел, благодарение на социјалните медиуми, се одвиваа видливо во реално време.
Се чини дека на некој начин папата Франциск бил предодреден за ова. Самото негово назначување беше контроверзно, бидејќи беше избран по неговиот претходник Бенедикт XVI. поднесе оставка поради болест.
Тој наговести дека ќе тргне по патот на реформите кога го зеде папското име Франциск во чест на Свети Франциск Асишки, заштитник на сиромашните.
Црквата, честопати соочена со критики поради своето богатство, сега на чело го имаше првиот папа од Јужна Америка, застапник на љубовта и милосрдието, папа кој отворено покажува несогласување со збогатувањето на Црквата и нејзината затвореност кон одредени кругови верници, дури и неверници.
По почетната „фаза на меден месец“ по изборот на Франциск, за која самиот предвиде дека нема да трае долго, полека почнаа критиките и стана јасно дека имало голема промена во тонот во споредба со претходните два понтификати.
Одлуките и пораките на Франциск честопати предизвикуваа контроверзии. Јасната одлука да се вклучи во она што конвенционално се смета за политички дебати, од економијата до миграциската политика, и секако, страната што ја зазеде, предизвикаа контроверзии речиси од самиот почеток.
Репутација на марксист
На почетокот, дебатата се фокусираше на неговото застапување на сиромашните и неговата рутинска критика на капиталистичкиот систем, што му донесе репутација на марксист меѓу некои.
Неговата критика кон економијата на слободниот пазар, исто така, доведе до зголемен отпор, особено меѓу десничарските американски католици, а во 2013 година конзервативен американски радио медиум го обвини Франциск дека се залага за „чист марксизам“.
Овие тврдења беа зацементирани кога папата доби распетие во облик на чекан и срп, традиционален комунистички симбол, од боливискиот претседател Ево Моралес за време на посетата на Јужна Америка во 2015 година, и кога се сретна со Фидел Кастро неколку месеци подоцна за време на кратка посета на Куба.
Белешка 351
Иако можеби ниту еден момент, ниедна одлука во целото владеење на папата Франциск не предизвикала таков удар како неговиот постсинодален повик за будење од 2016 година.
„Аморис Летиција“, или „Радоста на љубовта“, која е заснована на заклучоците од Епископскиот синод за семејството од 2014-2015 година.
Поточно, вревата не беше толку околу самиот документ, туку фокусирана на белешката 351 од осмата глава, во која папата претпазливо ја отвори вратата за разведените и повторно венчаните парови да ги примат таинствата од случај до случај.
Белешката е во делот за повредени семејства и семејства што живеат во нередовни ситуации, каде што се вели дека „пасторот не може да смета дека е доволно едноставно да ги применува моралните закони врз оние што живеат во „нередовни“ ситуации, како да се камења што треба да се фрлаат врз човечки животи“.
Поради олеснителните фактори, рече папата, можно е луѓето кои живеат во „објективна состојба на грев“ сè уште да живеат во Божјата благодат и да растат во таа благодат со помош на Црквата.
Во тој момент Папата ја вклучува сега озлогласената фуснота 351, во која, во однос на помошта од Црквата, вели:
„Во одредени случаи, ова може да вклучува и помош од сакрамент“
Во белешката, Франциск ги потсетува свештениците дека „исповедалницата не смее да биде место на мачење, туку средба со Господовата милост... Исто така, би истакнал дека Евхаристијата не е награда за совршените, туку моќен лек и храна за слабите“.
Пристапот до причест за разведени и повторно венчани парови беше едно од најжестоко спорните прашања за време на синодот на епископите за семејството, при што многумина тврдеа дека дозволувањето на тоа би го прекршило официјалното црковно учење и би имплицирало промена во католичкиот поглед на бракот.
Сепак, ставот на папата Франциск беше дека не секој пар е ист и дека ниедна ситуација не е црно-бела, па затоа учењето на црквата, такво какво што е, им овозможува на пасторите простор да бидат блиску до тие парови и правилно да разберат со нив дали и кога можат да примат причест.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
