Ниту еден
претседател не може да ги избере главните кризи што ќе го обликуваат неговото
наследство. Сепак, еве неколку светски кризи кои би можеле да го одбележат
вториот мандат на Доналд Трамп како претседател на Америка.

Скоро секој
американски претседател од крајот на Студената војна го имал своето надворешно
политичко наследство обликувано од војна која никој не можел да ја предвиди,
пренесува The National Interest.

За Џорџ Х.В. Буш,
тоа беше инвазијата на Ирак на Кувајт. Бил Клинтон се обиде да го оттргне
вниманието од 90-процентната популарност на Буш по успешната копнена војна,
која траеше само 100 часа, фокусирајќи се на економијата.

Советникот за
кампањата на Клинтон од 1992 година, Џејмс Карвил, ја сумираше стратегијата со
познатата реплика:

„Тоа е
економијата, идиоту. Клинтон искрено сакаше да се фокусира на економијата. Тој
ги повлече американските сили од Сомалија по инцидентот со соборувањето на
Црниот Хок, но прво се најде вовлечен во конфликтот во поранешна Југославија,
прво во Босна, а потоа, со поголемо двоумење, во Косово.

Џорџ В. Буш, исто
така, сакаше да биде претседател фокусиран на домашни прашања, но по нападите
на 11 септември 2001 година, тој нареди распоредување на американските сили во
Авганистан, а потоа, поконтроверзно, во Ирак. Барак Обама вети дека ќе стави крај
на „глупавите војни“, но не само што остана во Авганистан и се врати во Ирак,
туку ги вклучи и САД во конфликтите во Сирија и Либија.

Руската инвазија
на Украина доминираше во надворешнополитичките приоритети на администрацијата
на Џозеф Бајден. Претседателот во заминување не испрати американски војници во
областа, но и обезбеди на Украина оружје и други форми на поддршка за воените
напори. Иако го истакна својот искрен интерес за Африка, Бајден обрна малку
внимание на најсмртоносниот конфликт во светот - Суданската граѓанска војна.

Тој тргна на
среден пат во конфликтот меѓу Израел и Хамас, интервенирајќи дипломатски и
сигнализирајќи со хуманитарни програми, додека во суштина остана на страна.
Бајден, исто така, тврдеше дека тој е „првиот претседател на овој век кој го
информира американскиот народ дека САД не се во војна никаде во светот“. Сепак,
тој го изостави американскиот ангажман на брегот на Јемен.

Додека
пандемијата на коронавирус го засени првиот мандат на Трамп (благодарение на
наводното протекување од кинеска лабораторија), Трамп со право тврди дека не ги
вовлекол САД во нови војни. Но, неговиот втор мандат веројатно нема да биде
толку мирен.

Се наѕираат
повеќе конфликти и секој од нив може да влијае на наследството на Трамп, без
разлика дали тој ќе избере да се вклучи или не.

Тајван секако не
е само остров како што замислуваат многу Американци. Вклучува и неколку околни
острови - некои во Тајванскиот теснец, некои подалеку. Советниците на Трамп не
треба да претпоставуваат, како што прави Елбриџ Колби, номинираниот за потсекретар
за одбрана за политика, дека Кина веднаш ќе се обиде да го освои главниот
остров Тајван.

На крајот на
краиштата, Законот за односи со Тајван не ги опфаќа островите Мацу или Кемои,
епицентарот на тајванската криза од ерата на Ајзенхауер, а камоли оние
подалечните како Тајпинг или Донгша.

За Пекинг,
таканаречената кинеска тактика на сечење салама во Јужното Кинеско Море беше
успешна. Зошто да го смените пристапот сега? Наместо да се фокусира исклучиво
на теоретска инвазија на главниот остров Тајван, Трамп мора однапред да одреди
дали ќе отстапи ако се случи постепена инвазија. На крајот на краиштата, ако
Кина ги преземе Донгшу или Мака без американски отпор, таа ќе ја подготви
американската јавност за неактивност.

Секој претседател
влегува во функција со агенда, но реалноста брзо го презема. Бајден дозволи
проблемите да тлеат, а слабоста и неодлучноста на неговите помошници, како
Блинкен, само ги охрабри противниците и ревизионистите.

Надворешнополитичките
кризи кои Трамп не ги предвидува и кои неговите советници сакаат да ги
игнорираат, најверојатно ќе го обликуваат наследството на Трамп на начини што
тој моментално не може да ги замисли. Трамп избегнуваше војни за време на
неговата прва администрација. Очигледно следниот пат нема да имаат толку среќа.

Од Студената војна СЕКОЈ ПРЕТСЕДАТЕЛ НА САД ИМАШЕ „СВОЈА ВОЈНА“, а што го чека Трамп во вториот мандат