И земјите и компаниите се подготвуваат да изградат бази на Месечината, вселенски станици, фабрики во орбитата, а исто така и да откријат докази, доколку ги има, дека не сме сами во вселената, објавува „Гардијан“. Нова ера на вселенски активности ќе го преобликува светот – чиста енергија ќе биде испратена на Земјата од вселената, роботите ќе рударат астероиди и ќе рециклираат мртви сателити, фабриките ќе орбитираат... Ова се само дел од изјавите од извештајот на британските научници.
Прогнозирањето на иднината е тешко, се вели во извештајот, но предвидува радикални промени што ќе доведат до некои од најважните технолошки и економски промени.
„Не се обидуваме да ја предвидиме иднината, но ова се работи што би можеле да се случат. И колку побрзо размислиме за нив, толку подобро ќе бидеме“, рече Сер Мартин Свитинг, копретседател на работната група што го изработи извештајот и професор по вселенско инженерство на Универзитетот во Сари.
Целта на извештајот „Вселена: 2075“. е да се иницираат дискусии за можностите и импликациите на вселенската наука и технологија во следните 50 години, за да можат владите, регулаторите, бизнисите и јавноста да се подготват. Импликациите се исто толку значајни за денешната индустрија, општество и култура колку што беше Индустриската револуција во 18 век, пишуваат авторите, со посебен осврт на Велика Британија.
Идните достигнувања во ракетите за повеќекратна употреба и вселенските авиони би можеле да го отворат патот за фабрики што произведуваат производи во микрогравитација и поголеми објекти за изградба на вселенски летала што никогаш не би можеле да бидат лансирани од Земјата, се вели во извештајот. Меѓупланетарни вселенски станици би можеле да се градат во орбитата и да се распоредуваат низ целиот Сончев систем по желба.
Постоечките индустрии би можеле да се преселат во орбитата. На пример, енергетски интензивните центри за податоци би имале корист од изобилството на сончева енергија и ладење на слободен простор. Во меѓувреме, може да се појават радикално нови технологии, како што се сателити кои собираат сончева енергија и ефикасно ја пренесуваат низ атмосферата до приемните станици на земјата со претворање во микробранови или ласерски зраци.
Постојано растечката количина на вселенски отпад од потрошени ракети, неактивни сателити и фрагменти од судири и експлозии ги поттикнува амбициите за рециклирање на тој отпад. Ова би го намалило ризикот од судир и би спречило материјалите да ја контаминираат атмосферата кога ќе согорат при повторното влегување во атмосферата.
Авторите предупредуваат дека како што вселената станува пооптоварена, конфликтите стануваат сè поверојатни, при што државите и компаниите се судираат околу најдобрите локации на планетарните тела, вредните орбити и клучните радиофреквенциски опсези.
Се очекуваат и етички предизвици. Екстремофилните микроби кои преживуваат во сурови услови на Земјата би можеле да бидат генетски модифицирани за да создадат „живи алатки“ на Марс кои ги претвораат природните ресурси во корисни соединенија.
Но, што ако овие микроби ја колонизираат планетата и ги заменат сè уште неоткриените домородни микроби? Обидите за тераформирање, при што делови од планетата се модифицираат за да бидат попријатни за луѓето, покренуваат слични загрижености. И ако луѓето се преселат на Црвената планета?
„Што ќе се случи ако на крајот се родат луѓе на Марс?“ прашува Свитинг.
На неколку јавни работилници одржани за извештајот, беа покренати прашања за вонземскиот живот и што треба да се направи доколку се појават докази. Еден учесник на работилницата во Рексам се восхитувал на бројот на галаксии во универзумот.
„Во сите тие галаксии, мора да има барем една планета што има нешто како гасеница“, тврдеше тој.
Ако вонземјани, слични на гасеници или не, живеат во близина, веројатно ќе дознаеме во следните 50 години, пишуваат авторите.
„Се надевам дека тоа ќе ги зближи луѓето и ќе ги натера да речат: ајде да ги заборавиме нашите ситни кавги и да размислиме за поголеми проблеми, но можеби тоа е само желба“, рече Свитинг.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
