Германскиот канцелар Фридрих Мерц сака поголема улога во надворешната политика за Германија, но засега таа промена не е особено видлива, оценува денес Дојче Веле во својата анализа.
„Германија е повторно на вистинскиот пат“, рече Мерц од конзервативната Христијанско-демократска партија (CDU) пред три месеци на презентацијата на коалицискиот договор во Берлин.
На овој начин, тој ја откри желбата на неговата влада Германија да преземе нова улога во надворешната политика, обвинувајќи ја претходната влада под социјалдемократот Олаф Шолц дека е премногу резервирана во поддршката на Украина и неамбициозна во европската политика.
Водечка улога во НАТО
Мерц ја прогласи надворешната политика за врвен приоритет и рече дека Германија сака да преземе поголема одговорност и да игра водечка улога во ЕУ, како и нејзината армија да стане најсилна меѓу европските држави на НАТО.
Во исто време, тој изјави дека Европа треба „да постигне независност од САД“ во одбранбената политика, бидејќи повеќе не го гледа Вашингтон под Доналд Трамп како сигурен партнер.
Според ДВ, прашањето е дали германскиот канцелар ќе го исполни ова ветување. За време на неговата инаугуративна посета на Вашингтон, Мерц зборуваше малку, изгледаше нервозно, а Трамп зборуваше, наведуваат германските медиуми.
Канцеларот првенствено вети зголемување на трошоците за одбрана, а американскиот претседател изгледаше задоволен.
„Трамп не е заинтересиран за партнерство, туку за вазалство“, рече политикологот Јоханес Ворвик од Универзитетот во Хале-Витенберг.
Тој верува дека, со оглед на големата безбедносна зависност на Европа од САД, „отвореното дистанцирање од Вашингтон исто така би било ризично и неразумно“.
Хенинг Хоф од Германското друштво за надворешна политика истакна за ДВ дека наместо „независност“ Мерц „всушност се врати на традиционалниот трансатлантски пат“.
Според медиумските извештаи, слична подреденост беше забележана и на самитот на НАТО во Хаг, каде што генералниот секретар Марк Руте го нарече Трамп „тато“.
Туркање на Украина во НАТО
Европејците ветија дека ќе издвојуваат пет проценти од својот БДП годишно за трошоци за одбрана, исто како што бараше Трамп, кој долго време вели дека оние што нема да плаќаат нема да добијат американска заштита.
Планот за пристапување на Украина во НАТО, што го сака и Германија, сепак, не беше ниту разгледан во Хаг, а Вашингтон се откажа од таа цел под водство на Трамп. Откако Вашингтон сега ја запре најновата испорака на противвоздушни ракети „Патриот“, кои на Киев му се итно потребни, се поставува прашањето дали Европејците, а особено Германија, ќе ѝ дојдат на помош на Украина, наведува ДВ.
Јоханес Ворвик верува дека ако Европејците сакаат да ја преземат улогата на САД, тоа „не би било многу ветувачко во однос на проекцијата на моќта или финансиите“, додавајќи дека, порано или подоцна, Берлин и Брисел веројатно ќе го следат пресвртот од 180 степени на САД.
А што е со „Таурус“?
Во меѓувреме, канцеларот Мерц останува нејасен дали сака да ја снабди Украина со крстосувачки ракети со долг дострел „Таурус“.
Тој неодамна изјави на ТВ АРД дека „тоа е и останува опција“, додека Шолц секогаш одбиваше испорака, тврдејќи дека тоа би можело да ја вовлече Германија во војна.
Мерц превентивно изјави дека е сигурно дека „Германија нема да стане страна во војната“, а сосема друго е прашањето како рускиот претседател Владимир Путин го гледа тоа.
Веднаш по преземањето на функцијата, новиот канцелар отпатува во Париз и Варшава како знак дека им придава посебно значење на овие европски партнери.
Барем на прв поглед, имаше срдечно разбирање со францускиот претседател Емануел Макрон, додека Мерц, сепак, ги влоши односите со полскиот премиер Доналд Туск кога неодамна воведе гранични контроли за спречување на нелегален влез во земјата.
Полска не сака да ги прима назад таквите мигранти и сега ја контролира својата граница со Германија.
Втората голема криза покрај војната во Украина, конфликтот на Блискиот Исток, се одвива практично без учество на Европејците, а улогата на Германија главно се состоеше од последователни повици за деескалација, додаваат германските медиуми.
Израел, а неколку дена подоцна и САД, нападнаа цели во Иран за да го спречат Техеран да изгради нуклеарна бомба, а немаше консултации со Европејците.
Мерц изрази гордост што подоцна бил информиран за нападите, велејќи дека „бил еден од првите, ако не и првиот, што бил информиран“.
Јоханес Ворвик коментираше резигнирано, велејќи дека „Европа и Германија немаат никаква улога тука и Мерц нема да може да го промени тоа“.
Само набљудувачи на Блискиот Исток
Како што пишува ДВ, рамнотежата на Мерц во надворешната политика на почетокот се сведува на успешна посета на Вашингтон, првенствено благодарение на преземањето обврска за зголемување на трошоците за одбрана, нејасната иднина на поддршката за Украина, надежта за зближување со Франција, но и затегнатите односи со Полска.
Исто така, постои само улога на набљудувач во конфликтот на Блискиот Исток, но сè уште е прерано за конечна оценка, бидејќи новата влада е на власт само два месеци.
Хенинг Хоф истакна дека останува мистерија што точно Мерц мисли со „Германија е повторно на вистинскиот пат“ во однос на надворешната политика, или што сака да гради и на кој „пат“ сака да ја врати земјата.
Тој истакнува дека идеите на Мерц за поголема германска улога „се засноваат на масовна политика на трошење финансирано од долг за одбрана и инфраструктура, овозможена од неговиот сопствен пресврт од 180 степени на ова прашање, како и од поддршката на социјалдемократите и Зелените“.
Во најновата анкета на ARD, поддршката за Мерц се зголеми за три проценти и иако сега изнесува „тенки“ 42 проценти, тоа е најдобриот резултат откако се врати во политиката пред четири години, заклучи Дојче веле.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
