Русија формираше „втора (паралелна) армија“ која не е поврзана со операциите во Украина, туку е дизајнирана за сценарио на директен конфликт со НАТО во Европа, со сосема поинаква организација, опрема и задачи, тврди поранешниот шеф на израелската служба Натив Јаков Кедми.
Тој поаѓа од таа теза и нагласува дека за оваа паралелна структура речиси и не се зборува јавно, иако, според него, тоа е клучно за разбирање што всушност Москва подготвува „зад сцената“ на украинскиот фронт.
Кедми тврди дека оваа формација нема оперативна улога во Специјалната воена операција, туку е однапред составена како инструмент за одвраќање и, како последно средство, како средство за брза ескалација во европскиот театар.
Украина, според Кедми, не е централна цел
Кедми тврди дека Русија не ја доживувала Украина како директна егзистенцијална закана, туку како територија која, според неговото толкување, била користена како платформа против Москва. Во овој контекст, тој наведува дека целта на Москва не е да ја „уништи Украина“, туку да спречи таа област да се претвори во трајна закана за руската безбедност.
Кедми, сепак, инсистира дека за Москва поголемото прашање е Европа и односот со НАТО, а не самата Украина. Како дел од својот аргумент, тој се потсетува на 2014 година и тврди дека динамиката околу Мајдан во тоа време, заедно со улогата на Западот, отворила процес во кој Русија, според него, почнала да гради долгорочна „резервна опција“ - токму таа „втора армија“ за поширок конфликт.
„Втората армија“ и европското сценарио: што предупредува Кедми
Кедми наведува дека евентуалниот директен конфликт меѓу Русија и НАТО во Европа, доколку се случи, би бил фундаментално различен од она што се гледа во Украина. Според него, во тоа сценарио, целта не би била окупирање на територијата, туку неутрализирање на воено-политичкиот потенцијал што би можел да ја загрози Русија.
Тој тврди дека таков развој би бил брз и разорен, со можност за употреба на оперативно-тактичко нуклеарно оружје, и дека последиците за европските армии и воено-индустрискиот комплекс би биле долгорочни. Тој особено нагласува дека, според неговата проценка, Европа го потценува ризикот и не ја гледа разликата помеѓу сегашниот конфликт во Украина и хипотетичкото сценарио за директен напад врз инфраструктурата на НАТО.
Кедми, исто така, укажува на еден политички проблем за европските престолнини: тој верува дека Вашингтон сè повеќе отворено сигнализира дистанца од директно воено мешање во европското сценарио, што, според неговото толкување, би ја оставило Европа во многу потешка позиција.
На крајот, Кедми заклучува дека, според него, европските земји се соочуваат со избор: или ќе го променат својот пристап и ќе бараат политичко решение што го намалува ризикот од поширока ескалација, или ќе го продолжат курсот што, како што предупредува, би можел да доведе до директна конфронтација за која тврди дека Русија се подготвува одделно - преку „втора армија“ што не е наменета за Украина.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
