Ви ги претставуваме исландските легенди кои сè уште живеат денес.
Магично поле од лава недопрено од човечка рака, карпи што завиваат и темни замоци – ова се само некои од местата што ги инспирирале Исланѓаните да пишуваат мистични приказни и легенди. Изолираниот остров во близина на Арктичкиот круг е плодна почва за приказни за необични суштества и натприродни суштества како што се тролови, џуџиња и духови, пишува punkufer.hr.
Исланд има богат репертоар од народни приказни и легенди кои не биле само за забава – тие биле начинот на кој луѓето се справувале со суровите временски услови и природата што ги опкружувала. Темните зими, прекрасниот и мистериозен пејзаж придонесоа за развојот на токму вакви приказни. Во продолжение, ги следиме трагите на тие необични традиции.
Галгахраун – дом на виленици и џуџиња
Само пет километри јужно од Рејкјавик се наоѓа градот Гарабаер, дом на античкото поле со лава Галгахраун. Исланѓаните имаат длабоко почитување кон природата – толку многу што не дозволиле да се изгради пат низ областа. Тие веруваат дека џуџињата и вилениците живеат во оваа област.
Анкета спроведена од Исландската универзитетска заедница покажа дека дури 80 проценти од Исланѓаните не ја отфрлаат можноста за постоење на џуџиња. Иако не зборуваат отворено за тоа бидејќи е спротивно на современите разбирања, многумина длабоко во себе веруваат – за секој случај.
Пред некое време, работата на автопатот на полуостровот Алфтанес беше запрена со одлука на исландскиот суд, откако активистите тврдеа дека изградбата ќе го наруши заштитеното подрачје на недопрена лава и културното наследство – „живеалиштето на самовилите“. Неколкумесечниот спор околу огромната карпа, за која се верува дека е „црква на самовили“, заврши со преместување на карпата од 70 тони.
Решение било постигнато со посредство на локална жена и самопрогласена јасновидка, Рагнилдур Јонсдотир, која повикала на мирен договор меѓу луѓето и самовилите. „Карпата ќе биде преместена покрај други слични карпести формации, создавајќи единствена целина“, соопшти тогаш Исландската патна управа, додека г-ѓа Јонсдотир рече дека џуџињата имале година и пол да се подготват за преместувањето на нивната црква и дека би биле среќни во нивната нова околина.
Рејнисдрангар и приказната за троловите
Ако одите од Рејкјавик кон крајниот југ на Исланд, ќе стигнете до малото гратче Вик со само триста жители. Таму се наоѓа познатата плажа со камчиња Рејнисфјара. Над темниот песок, во подножјето на планината Рејнисфјел, се издигаат високи хексагонални базалтни столбови.
Ова се карпите Рејнисдрангар кои се издигаат од турбулентниот Северноатлантски Океан, веднаш до брегот. Според исландската легенда, тие камени столбови некогаш биле тролови. Кога се обидувале да го одвлечат бродот до брегот, зората ги фатила и ги претворила во камен. Дури и денес, се верува дека ако поминете близу тие карпи, можете да ги чуете како завиваат кон нивниот дом во планините.
Дранџи – островот на птиците и демоните
На северот од Исланд, во длабокиот залив Скагафјордур, се наоѓа мал вулкански остров наречен Дрангеј, дом на бројни птици. Легендите раскажуваат за луѓе кои доаѓале на островот да ловат птици и да собираат јајца, само за таму да ги пречека смртта – од рацете на демонот што живеел таму.
Еден од патроните на Исланд, свештеникот Гудмундур, бил поканет да го благослови островот. Кога пристигнал, демонот му рекол: „Дури и злото има потреба од место за живеење“. Потоа му беше доделена мала област – Хетен Рокс. Затоа повеќе не се ловат птици во тој дел од островот, ниту пак се земаат јајца.
Dimmuborgir – темни замоци и злобната Грила
На север се наоѓа и Диммуборгир („темни замоци“ на исландски) – уникатна карпеста формација создадена со ладење на лава. Овој драматичен пејзаж служеше како заднина за оваа морничава приказна. Се вели дека е дом на Грила, полутрол, полувештерка. Нејзините тринаесет деца се познати како Божиќните момчиња – палавата верзија на Дедо Мраз во Исланд.
Тринаесет дена пред Божик, децата во Исланд ги оставаат своите чизми на прозорците. Ако биле добри, добивале подароци. Ако не, добиваат скапани компири. Уште полошо, ако биле непослушни, Грила може да дојде да ги земе и да ги зготви за вечера. Има и огромна црна мачка која јаде само еднаш годишно – кога ги отвора сите божиќни подароци и ги јаде сите деца кои не добиле облека. Иако денес сите знаат дека тоа е само легенда, исландските деца се однесуваат исклучително добро во декември.
Легенди што го обликуваат идентитетот
Исландскиот фолклор сè уште игра голема улога во обликувањето на националниот идентитет денес. Верувале во овие приказни или не, едно е сигурно – почитта што Исланѓаните ја имаат кон природата во која живеат е навистина зачудувачка. За нас, кои сакаме да истражуваме нови места, најдобро е да чуеме необични приказни како оваа. Затоа што секој дел од Исланд раскажува своја, единствена бајка – и ве поканува да ја откриете.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
