Може да има очи како тато и насмевка како мама, но карактерот не е копија. Дознајте како средината, воспитувањето и искуствата влијаат врз личноста на детето.
Очите можеби се на мама, а насмевката на тато – но каков ќе биде карактерот надетето? Дознајте што влијае на тоа какво ќе порасне вашето дете и зошто не секое „личи“ на своите родители.
Округли очи, пуначки образи, ситни прстиња… Родителите со љубов го гледаат своето дете и често се прашуваат: на кого личи? Чии очи има, чиј карактер?
Иако зборот карактер звучи сериозно, тој всушност претставува збир од особини кои детето ги поседува. Некои деца се храбри и авантуристи, други се тивки и внимателни, некои сакаат да се во центарот на вниманието, додека други се чувствуваат подобро во помали групи или дома.
Но, зошто некои деца се толку различни од своите родители? Како е можно тивка мајка и повлечен татко да имаат дете полно со енергија и самодоверба? Психологот, Елена Студенова објаснува: гените се само еден дел од приказната – сè друго зависи од средината во која детето расте.
Некои научници сметаат дека околу една третина од карактерот на детето е предодредена од биолошки фактори – односно, темпераментот зависи од тоа како функционираат неговиот мозок и тело уште од мали нозе.
На пример, некои деца се прилагодуваат лесно на промени, додека други реагираат поинтензивно и им треба повеќе време. Таквите разлики се забележуваат уште во првите години.
Но, важно е да се запамети: ниту една биолошка предиспозиција не го одредува целосно карактерот. Особено не во детството – тогаш карактерот е исклучително флексибилен.
Детето е како сунѓер – впива сè што гледа околу себе. Затоа родителите играат клучна улога. Ако сакате детето да биде одговорно – покажете му што значи одговорност.
Ако сакате да биде емпатично – бидете емпатични вие.
Ако сакате да презема иницијатива – охрабрете го кога ќе покаже желба да биде самостојно.
Секојдневното однесување на мама и тато им покажува на децата како да се справуваат со стрес, како да реагираат на неуспех и како да се радуваат на успех.
Запрашајте се: кои карактерни особини сакате да му ги пренесете на вашето дете? И – дали му ги покажувате преку сопствениот пример?
Како се формира карактерот на детето – што е наследно, а што доаѓа од воспитувањето?
Семејството е важно, но не е единствено. Училиштето, пријателите, хобијата и секојдневните искуства исто така имаат огромно влијание.
Децата кои се активни во спортови обично полесно се справуваат со предизвици и подобро се снаоѓаат во група. Оние кои сакаат книги почесто развиваат емпатија и лесно воспоставуваат контакт со различни луѓе.
Поддржете ги интересите на вашето дете. Овозможете му богати и разновидни искуства – тоа е еден од најдобрите начини да му помогнете да го развие сопствениот, автентичен карактер.
Не е невообичаено две деца во исто семејство да бидат сосема различни. Причината често е во начинот на кој родителите се однесуваат кон секое дете поединечно.
На пример: постарото дете можеби добивало повеќе одговорности, па станало посамостојно.
Помладото, пак, расте со постојана поддршка и заштита, па станува поповлечено.
Секое дете има свои потреби. Затоа родителскиот пристап треба да се прилагоди индивидуално – без споредување и генерализација.
Карактерот на вашето дете е резултат на сложена интеракција меѓу наследството, воспитувањето и околината. Бидете свесни за примерот што го давате, создавајте средина што го поттикнува развојот – и не се грижете ако не „личи“ на вас. Најважно е да личи на себе
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
