Постојат жени кои оставаат впечаток како парфем што се задржува во воздухот долго откако ќе заминат. Тие не се најгласни, не носат највпечатливи фустани, не се издвојуваат по бојата на нивните кармини. Сепак, нешто во нив останува. Во главата. На кожата. Во сеќавањето. Бидејќи стилот не е гардероба. Стилот е присуство.
Погледот на жена која не брза да се допадне, но знае која е – продира подлабоко од кој било комплимент. Тоа не е поглед што бара одобрување. Тоа е поглед што гледа, разбира и избира. Често подолго отколку што е потребно, понекогаш кратко, но никогаш празно. Во тој поглед се крие најмоќната форма на женската сигурност.
Мирис што буди спомени
Парфемот не мора да биде скап за да биде незаборавен. Вистинскиот мирис не само што е пријатен, туку носи и приказна. Можеби тоа е нота на ванила во косата, сапун од лаванда или прашок што ве потсетува на вашето детство.
Психологијата на мирисот е јасна: мирисот ги активира емоциите побрзо од мислата. Затоа жените кои внимателно го избираат својот мирис — остануваат.
Смирувачки тон на гласот
Нема потреба да го креваш гласот кога знаеш дека те слушаат. Сензуалноста се рефлектира во бојата на гласот, ритамот на говорот, паузите помеѓу речениците. Жената која знае како да молчи во вистинскиот момент, зборува повеќе од илјада зборови. Глас што не командува, туку поканува. Не бара, туку магнетски привлекува.
Допир што не бара дозвола – ја дава
Дури и најкраткиот допир – рака на рамото, начинот на кој ја држи шолјата, начинот на кој ја чешла косата назад со прстите – може да биде сензуален кога доаѓа од тело кое е поврзано само со себе. Еротиката не е во допирот на кожата, туку во свеста за тој допир. Во нежност која не се обидува да биде забележана, бидејќи веќе знае дека е така.
Звукот на чекорите, шушкањето на фустанот, присуство за паметење
Има жени кои влегуваат во просторот и не мора да ги видите – знаете дека се тука. Тоа е комбинација од ритамот на нивното одење, самоувереното држење на телото и тивката енергија што ја зрачат. Тајната не е во потпетицата, туку во ставот. Во енергија која не се обидува да импресионира, бидејќи веќе зрачи со целовитост.
Жената којао не можеш да ја заборавиш не мора да ти каже која е – таа те потсетува кој си кога е до тебе. Таа е жена која остава трага. Не затоа што сака да го остави. Туку затоа што таа не се обидува да биде некој друг. А тоа е најреткиот парфем што постои.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
