Врховниот суд на Хрватска ја отфрли жалбата на обвинетиот и ја потврди пресудата на второстепената страна, со која се потврди пресудата на Окружниот суд во Сплит од 40 години затвор за 267 кривични дела сексуална злоупотреба и експлоатација на дете. Тој беше осуден на пет години затвор за секое кривично дело и три години за кршење на правата на децата. Со тоа завршува случајот.
Тоа е една од најстрогите пресуди изречени во Сплит, а самиот случај ја шокираше јавноста. Обвинетиот ги започнал своите злосторства кога девојчето имало само пет години. Ја силувал пет години. Во просек еднаш неделно, а во последниот месец на секои два дена. Освен првиот чин што се случил во кампот во близина на Шибеник, сè се случувало во станот, собата и бањата на семејството. Мајката на жртвата и сопругата на обвинетиот е тешко болна и нејзината состојба брзо се влошува.
Обвинетиот ја заштитил својата ќерка од социјални контакти, ја водел на училиште и се среќавал со неа по часови за да не се дружи со други деца. Ја спречувал да ги посетува своите баба и дедо кои живеат во истата зграда. Не ја пуштал од дома со денови, а кога бил незадоволен од нејзиното однесување, ја удирал по главата и стомакот. Таа морала да се бања во кадата гола пред него со часови.
Во јуни 2024 година, судијката Вишња Стриниќ, која го судеше и Филип Завадлав, ја донела конечната пресуда. Вишиот кривичен суд ја потврдил пресудата на почетокот на 2025 година, но бидејќи станува збор за долгогодишна затворска казна, обвинетиот имал можност да поднесе жалба до Врховниот суд.
Обвинетиот се жалел речиси по сите основи за жалба, вклучително и санкцијата што ја смета за драконска. Тој изјавил дека станува збор за исклучително висока казна што отстапува од вообичаената пракса за вакви кривични дела. Сепак, Врховниот суд смета дека Вишиот кривичен суд правилно ги проценил олеснителните и отежнувачките околности и изрекол соодветна казна.
„Казната не е премногу строга, особено кога се зема предвид дека околностите утврдени овде се такви што збирот на индивидуално утврдените казни за 267 сериозни кривични дела сексуална злоупотреба и експлоатација на дете и едно кривично дело повреда на правата на децата сторено помеѓу петтата и десетата години од животот на детето, изнесува 1.388 години.“
Дополнително, жалителот не наведува кои се вообичаените казни во други случаи во кои имало споредливи околности важни за изборот на видот и мерката на казната со оние утврдени во овој случај, особено во однос на бројот на сторени поединечни кривични дела“, наведува Врховниот суд.
Исто така, беше истакнато дека, при одредувањето на казната долгогодишна затворска казна, второстепениот суд ја зел предвид личноста на сторителот и вкупноста на сторените кривични дела.
„Во структурата на личноста на обвинетиот, постојат нарцистички особини кои се рефлектираат во напорот да се претстави себеси во најдобро и најповолно светло. Обвинетиот извршил 267 сериозни кривични дела сексуална злоупотреба и експлоатација на дете, и едно кривично дело повреда на правата на децата, сè на штета на неговата ќерка на возраст меѓу пет и десет години.“
„Толку голем број на извршени сериозни кривични дела мора да се одрази во една затворска казна, што мора да биде одговор на одвратното и опасно однесување на обвинетиот на штета на сопственото дете, кое речиси целосно било оставено на негова грижа бидејќи мајката е неподвижна“, се вели во пресудата.
Со жалбата, обвинетиот се обидел да ги прикаже своите постапки кон жртвата како воспитни мерки и родителска грижа, а долготрајното капење го оправдал со опсесивно-компулсивно растројство, со што ја отстранил својата кривична одговорност.
„Сепак, од сите изнесени докази, неоспорно произлегува дека не станува збор за родителска грижа, туку за груба, сексуална, психолошка, физичка и емоционална злоупотреба на жртвата. Покрај тоа, спроведеното психијатриско вештачење целосно го отстранило присуството на знаци на опсесивно-компулсивно растројство кај обвинетиот“, заклучил советот на Врховниот суд со кој претседавал судијата Дамир Кос.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
