Неотровен вид пајак е фатен како ги труе своите жртви со премачкување на свилени мрежи со повратени токсини.
Пајакот познат како пердувест ткајач на чипка (Uloborus plumipes), распространет низ Европа и Африка, нема отровни жлезди во пределот на главата, поради што се сметало дека е безопасен. Сепак, биолозите се сомневале дека овој пајак користи различен облик на хемиско оружје.
Екологистката Сјаоџинг Пенг од Универзитетот во Лозана и нејзините колеги сега откриле дека овие пајаци лачат токсини од нивното средно црево врз нивниот плен завиткан во свила за да го онеспособат.
Иако соединенијата од цревата се различни од оние што се наоѓаат во забите на отровните пајаци, тие се чини дека се подеднакво ефикасни во убивањето на пленот.
„Овие примероци покажаа силен инсектициден ефект, убивајќи во просек 50 проценти од винските мушички во рок од еден час по инокулацијата“, вели екологистката Ѓулија Занколи, исто така од Универзитетот во Лозана.
Истражувачите откриле дека овие токсични протеини се слични на оние што се наоѓаат во дигестивните течности на други пајаци, како што е видот Parasteatoda tepidariorum, иако тој вид поседува и отровни жлезди.
„Овие наоди покажуваат дека токсините од пајаците не се исклучиво ограничени на специјализирани жлезди што лачат отров, туку играат улога и во дигестивниот систем“, објаснуваат Пенг и нејзиниот тим во својот труд.
„Ова ја поддржува теоријата за еволутивна врска помеѓу овие два система, што сугерира дека токсините првично имале улога во варењето, пред да бидат адаптирани за употреба како отров.“
За разлика од своите отровни роднини, U. plumipes нема канали во своите заби преку кои би можел да инјектира нешто, што истражувачите го потврдија. Тие претпоставуваат дека овој пајак го изгубил својот отров за време на еволуцијата, но го компензирал со префрлување на дигестивни токсини.
Иако луѓето често се плашат од пајаците поради нивните отровни способности, тие играат клучна улога во екосистемите - тие го држат бројот на инсекти под контрола и се храна за многу птици, влекачи и други животни, па дури и за луѓето, и честопати изгледаат многу впечатливо.
Нивните отрови покажаа и потенцијал за медицинска употреба, па затоа можеби вреди да се испитаат својствата на нивните цревни токсини.
Ова истражување е објавено во списанието BMC Biology.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
