Семејството може да биде и најголема радост и најголем товар. Една баба ја покажа својата љубов на најпрактичен начин - таа го посветува речиси целото свое слободно време на грижа за своите внуци. Но, кога дојде нејзиниот роденден, се надеваше дека, барем на тој ден, таа ќе го добие вниманието од блиските. Наместо тоа, таа се соочи со студената рамнодушност на сопствениот син.
Кога љубовта кон внуците стана обврска
Џесика, 58, трпеливо им помага на својот син и снаа со години. Нејзината куќа стана рај каде што малите деца поминуваат часови додека нивните родители работат или излегуваат. Иако често беше уморна, таа го земаше здраво за готово - баба секогаш се вклучува кога е потребно.
Но, минатиот месец, на нејзиниот роденден, се случи нешто што го промени начинот на кој таа ја гледа својата улога засекогаш.
Роденденот што болеше
Наместо цвеќе, подарок или барем едноставна прегратка, синот и снаата само ги оставија децата во куќата минувајќи. Немаше честитка, немаше „среќен роденден, мамо“.
Подоцна истиот ден, кога синот дојде да ги земе децата, само ѝ се насмевна:
„О, мамо, ние сме возрасни, родендените повеќе не се важни на оваа возраст.“
Овие зборови ја погодија посилно отколку што сакаше да признае. По неколку дена молчење, таа собра сила и му напиша порака на својот син за да објасни колку неговото однесување ја повредило. Одговорот беше краток и ладен:
„Премногу размислуваш. Само роденден е.“
Кога љубовта се претвора во експлоатација
За Џесика, тоа беше предупредувачки знак. Таа почна да се прашува - дали семејството навистина се грижи за неа, или ја претвориле во личност „на повик“, која е тука кога им е потребна, а чии чувства никој не ги забележува?
Нејзината најголема желба не беше скапа прослава или подароци, туку само мал знак на внимание, потврда дека таа е сè уште важна.
Како да поставите граници и да се заштитите
Експертите советуваат три клучни чекори за вакви ситуации: Бидете јасни за тоа што очекувате.
Наместо постојано да ја споменувате минатото навредување, кажете конкретно: „Би сакала барем да се јавиш и да ми ќеститаш и посакаш здравје на мојот роденден. Тоа многу ми значи.“
Не гледајте на сè како „сè или ништо“.
Не мора да се откажувате од вашите внуци - но не мора ни да го жртвувате целото ваше време. Поставете распоред што ви одговара.
Создадете своја традиција.
Ако вашиот син не сака да слави и ќестита родендени, вие можете и без тоа. Организирајте дружење со пријатели, прошетајте, почестете се со нешто што го сакате. Во центарот на тој ден треба да бидете вие, а не очекувањата на другите луѓе.
Џесика само сакаше она што секоја мајка и баба го заслужува - да се чувствува сакана и почитувана. Нејзината приказна е потсетник дека љубовта не смее да се зема здраво за готово и дека границите мора да се постават дури и во семејството.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
