Микропластиката продира насекаде - од најдлабоките океански бразди до нашите органи, телесни течности, па дури и нашите мозоци.
Алармантно ново истражување открива дека додека лекарите го проучуваат влијанието врз луѓето, микропластиката веќе предизвикува хаос кај помалите организми.
Научниците откриле дека штурците хранети со храна контаминирана со микропластика пораснале неверојатни 25 пати побрзо во период од седум недели, пишува Futurism.
Шокантен раст и склоност кон пластика
Студијата на научници од Универзитетот Карлтон во Отава и Канадскиот национален центар за истражување на дивиот свет покажа дека на штурците не само што им се нудела контаминирана храна, туку и природна алтернатива. И покрај ова, инсектите на почетокот не можеле да разликуваат пластика од вистинска храна, а потоа развиле преференција кон пластични оброци.
„Кога им се понудил избор помеѓу неконтаминирана и контаминирана со пластика храна, штурците првично немале преференција кон неконтаминираната храна, но потоа значително се префрлиле на храна контаминирана со пластика по девет дена“, се наведува во научниот труд.
Како што штурците растеле, нивните усти отекувале, дозволувајќи им да консумираат поголеми честички пластика.
„Откако честичката стана доволно голема за да може да се јаде, штурците продолжија да ја јадат до крајот на животот“, рече коавторот на студијата и докторант Маршал Риче.
За да биде уште полошо, истражувачите открија дека штурците ја вареле микропластиката во уште помали нанопластики, претворајќи ја во уште поголема и потешко проследлива еколошка закана.
Проблем од глобални размери
Слични истражувања покажуваат дека консумирањето на микропластика негативно влијае и на други инсекти, како што се морските полжави и дождовните црви. Проблемот е толку распространет што честичките се пронајдени дури и кај ларви од комарци на Антарктикот, еден од најоддалечените региони на Земјата.
„Антарктикот сè уште има многу пониски нивоа на пластика од остатокот од планетата, а тоа е добра вест“, рече ентомологот Џек Девлин од Универзитетот во Кентаки, коавтор на поврзана студија.
„Но, сега можеме да кажеме дека тие влегуваат во системот и на доволно високи нивоа почнуваат да го менуваат енергетскиот биланс на инсектот.“
За среќа, директната штета не изгледа дека е голема.
„Дури и при највисоки концентрации на пластика, преживувањето не се намали. Нивниот основен метаболизам исто така не се промени. На прв поглед, се чинеше дека се во ред“, додаде Девлин.
Пластика и на крајот на светот
Сепак, самиот факт дека дури и малите инсекти на Антарктикот се загадени со микропластика не е добар знак и го покажува обемот на проблемот.
„Ова започна затоа што гледав документарец и си помислив: „Антарктикот мора да е едно од последните места што не се соочуваат со ова“, се присети Девлин.
„Потоа излегувате таму, работите со овој неверојатен мал инсект што живее таму каде што нема дрвја, речиси и да нема растенија, а сепак наоѓате пластика во неговата утроба.“
„Тоа навистина покажува колку е раширен проблемот“, заклучи тој.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
