Секој којн е незадоволен на работа може да најде утеха во „Безгрижни луѓе“, новите мемоари на Сара Вин-Вилијамс, поранешна директорка за глобална јавна политика на Facebook (сега Мета).
Оваа исповед, која ги следи нејзините години во компанијата од високите очекувања во 2011 година до нејзиното отпуштање во 2017 година, го документира нејзиното спуштање во „мочуриштето на нарцисоидна алчност и ледениот неморал“ на Силиконската долина.
Вин-Вилијамс лично повикува неколку извршни директори за кои работела, вклучувајќи ги Џоел Каплан, Шерил Сандберг и извршниот директор Марк Закерберг. Во книгата таа детално објаснува како конфликтите и неуспесите на Фејсбук за време на период на брза експанзија низ светот имаа сериозни и фатални последици.
„Ова се лажни обвинувања“
Мета се обиде да го ограничи влијанието на мемоарите „Безгрижни луѓе“, кој беше строго чувана тајна до нејзиното објавување.
Во изјава за Ролинг Стоун, компанијата тврди дека тоа е „мешавина од застарени и веќе разоткриени тврдења за компанијата и лажни обвинувања против нивните директори“.
Вин-Вилијамс беше отпуштена „поради лоши перформанси и токсично однесување“, а истрагата во тоа време заклучи дека таа изнела „лажни и неосновани тврдења за вознемирување“.
Како и да е, мемоарите моментално се број еден на листата на бестселери на Њујорк Тајмс. Rolling Stone ги одбра најинтересните делови од книгата, а ние ги издвојуваме петте најбизарни моменти поврзани со Facebook и уште еден бонус, сосема неочекуван.
Иницијативата за донирање органи пропадна
На почетокот на нејзиниот мандат во Фејсбук, Вин-Вилијамс се обидела да го убеди раководството да се поврзе со владите во други земји за да ја прошири својата корисничка база. Тогаш Шерил Сандберг, главниот оперативен директор, одлучила да покрене глобална иницијатива за донирање органи – и покрај сложените културни, правни и религиозни прашања и фактот што Facebook не беше квалификуван да води регистар на органи и пациенти.
Сандберг била фрустрирана кога дознала дека проектот само ќе ги охрабри корисниците да се пријават на локални сајтови за донации. Според книгата, Сандберг поставила бизарно прашање: „Дали ми кажуваш дека ако моето дете умира и единствениот начин да го спасам е со нов бубрег, не би можел да одлетам до Мексико и да го земам и да го ставам во торба?“.
Вин-Вилијамс внимателно ѝ објаснила, на нејзино очигледно незадоволство, дека тоа е нелегално. Иницијативата потоа беше сведена на минимум, иако Сандберг се погрижила „регистриран како донатор на органи“ да биде истакнат на профилите на корисниците како „животен настан“, како брак или преселба.
Груби игри на одборот
Како што нејзината улога станувала позначајна, авторката поминувала се повеќе време со Марк Цукерберг. За време на патувањето во Азија, Цукерберг предложил да се игра играта на табла „Населениците на Катан“. Вин-Вилијамс забележала дека соработниците намерно не го напаѓаат шефот.
„Вие дозволивте да победи“, им рекла таа, но тие негирале, додека Цукерберг, според неа, не бил целосно свесен за ситуацијата. Години подоцна, во приватен авион, тие повторно заиграле - а таа го победила двапати по ред. И двата пати ја обвинил за измама.
„Ти си навикнат да бидеш победникот кој зема сè“, му рекла таа тогаш, алудирајќи на неговото управување со Фејсбук.
Случајни предлози за мешање во изборите
Вин-Вилијамс пишува дека била шокирана од незаинтересираноста за меѓународните закони и норми кај нејзините колеги од Фејсбук.
Џоел Каплан, поранешен шеф на кабинетот на Џорџ Буш во Белата куќа, го презеде политичкиот сектор и агресивно се залагаше за профит преку политичко рекламирање во странски земји, но во исто време морало да му објасни каде се наоѓаат тие земји.
Каплан предложил формирање на политички комитети кои ќе дејствуваат ширум светот, што е нелегално. Откако таа го предупредила, тој го променил курсот: „Треба да почнеме да ги пренасочуваме парите кон нашите клучни сојузници во странство“.
„Тоа би се сметало за мито и корупција“, одговорила таа.
„За момент се загрижив дека тој всушност размислува за тоа“, пишува Вин-Вилијамс.
Покани за кревет од Шерил Сандберг
Вин-Вилијамс тврди дека Сандберг често ги преминувала границите со своите соработници. Покрај тоа што морала да работи на нејзините лични проекти, вклучувајќи книги и драми, Сандберг наводно ги канела жените да и се придружат во кревет со приватен авион.
За време на летот од Давос, Сандберг постојано ѝ велела во пижами: „Дојди во кревет“. Кога таа одбила, Сандберг ѝ рекла при слетувањето: „Требаше да легнеш“.
Подоцна истото лето, тврди Вин-Вилијамс, видела друга колешка како влегува во спалната соба со неа.
„Трогателно“ апсење на вработен
Диего Џодан, потпретседателот на Фејсбук во Бразил, беше уапсен во 2016 година затоа што Вотсап одби да предаде пораки во случај на трговија со дрога. Цукерберг наводно сакал да ја прослави својата лојалност со објава на Фејсбук, нарекувајќи ја приказната „трогателна“ и истакнувајќи дека Џодан „ја штити заедницата“.
Тој, сепак, го изостави фактот дека компанијата ја штити приватноста на обвинетите за трговија со дрога, кои му се заканувале на судијата.
Цукерберг бил повикан од колегите да не го објавува, велејќи дека тоа може значително да и наштети на одбраната на Џодан - но не му беше грижа. Џодан беше ослободен по еден ден.
Бонус
Хилари Клинтон во колумбиски салса клуб
Една од најбизарните сцени се случила во 2012 година во Картагена, Колумбија, каде што Вин-Вилијамс го придружувала Хавиер Оливан, тогашниот шеф на глобалниот раст на Facebook. Нејзината задача била да го убеди да остане во компанијата откако ќе заработи богатство во акции.
По самитот на светските лидери, таа се сретнала со своите колеги на полноќ во импровизиран салса клуб во оддалечен дел од градот.
Оливан тогаш извикал дека ја видел Хилари Клинтон. Вин-Вилијамс, мислејќи дека тоа е влијание на алкохол, одмавнала со раката.
„Нема шанси да е тука американскиот државен секретар“, рекла таа.
Но, Клинтон била навистина таму, со пиво во раката, со бенд, танцувајќи со својата придружба и обезбедувањето.
„Целосно нурнати во музиката, од напред, таа плеска и ниша со колковите“, опишува Вин-Вилијамс.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
