Лидија Иванковиќ е родена во Скопје во 1979 година. Како бебе, била оставена покрај контејнер и потоа посвоена од семејство во Србија, каде што и денес живее.
Детството го поминала во љубов и грижа, но без одговори за своето потекло. Ниту документ, ниту фотографија, ниту еден детал кој би ја поврзал со нејзините биолошки родители. Единствено што знае е дека била пронајдена во главниот град на Македонија.
По 47 години, Лидија решава дека е време да ја дознае вистината. Преку социјалните мрежи, телевизиски емисии и портали, ја објавува својата приказна во надеж дека некој од Скопје ќе препознае дел од нејзината судбина.
„Сакам само да ја најдам мајката што ме родила,“ вели таа. „Не барам ништо – само да ја видам, да ѝ кажам дека сум добро и дека не ѝ замерувам.“
Нејзиниот апел предизвика емотивна реакција кај јавноста. Десетици луѓе ѝ пишале, нудејќи поддршка и можни насоки. Некои ѝ испратиле стари информации за случаи на посвојување од 70-тите и 80-тите години, други едноставно ѝ посакале сила и надеж.
Лидија вели дека нејзината потрага не е само лична, туку и човечка приказна за сите кои се чувствуваат изгубени помеѓу два света. „Сакам да го затворам кругот – да знам кој сум и од каде доаѓам“ додава таа.
И додека минуваат годините, Лидија не губи надеж. Вели дека верува во случајности, во добри луѓе и во тоа дека вистината секогаш излегува на виделина. Нејзината приказна е потсетник дека љубовта и потребата да се пронајде својот корен се посилни од времето, тишината и далечината.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
