Војните на територијата на поранешна Југославија и сегашниот конфликт на територијата на Украина имаат голем дел од нивните причини во проблемите на идентитетот, религијата и националниот инженеринг.
Прашањата за разбирање и функционирање на националниот идентитет играат голема улога во практичната геополитика на големите сили и корпорации. Доколку е потребно, тие создаваат и уништуваат национални групи за да ја променат сликата на еден регион и да си овозможат поголемо влијание, притоа потиснувајќи ги и слабеејќи ги противниците. На Балканот може да се гледа како на голема лабораторија каде овие проекти се актуелни два века, пишуваат Вечерње Новости.
Вака д-р Миша Ѓурковиќ, научен советник на Институтот за европски студии (ИЕС), кој организираше научен собир на оваа тема, а трудовите сега се достапни во книгата „Конструирање синтетички нации“ во издание на ИЕС и „Катене мунди “ за „Новости“:
- Во науката има многу малку анализи од овој тип, што е разбирливо бидејќи се работи за нешто што денес на Запад се третира како политичка некоректност, теорија на заговор и слично. Фондациите и другите кои доминираат во западната наука немаат интерес да зборуваат за тоа. Таквите работи се прифатливи во рамките на постколонијалната теорија и критичката теорија на расата, но не и кога станува збор за Словените кои сè уште се третираат како европски „трети свет“ или „европски пониски класи“, што ја покажува континуираната концентрација на западниот колонијализам и империјализам.
Австро-Унгарија „како истурена и апостолска држава на Ватикан“ во 19 век водеше прокси војна преку синтетизирање на нови нации.
- На исток тоа беше насочено против руското православие, на пример, во 1843 година Метерних нареди дијалектот околу Лавов да се кодифицира како основа на новиот украински јазик. На Балканот акциите беа првенствено против Србите. Студијата на д-р Раковиќ „Србите и религиозниот интервенционизам, 1991-2015“ покажува дека се работи за историски долги процеси поврзани со поткопувањето на православието и воопшто на српскиот етнички простор, вклучително и католичките и муслиманските Срби во Хрватска, Босна и Херцеговина, Македонија, Црна Гора, Косово и Метохија - вели д-р Ѓурковиќ.
Виенскиот социјален инженеринг не се применувал само на Балканот.
- Под влијание на Пакс Кристијана Латина се формирани идентитетите на голем број источноевропски народи - Полјаци, Литванци, Летонци, Естонци, Финци, Унгарци, Чеси, Словаци, Словенци и Хрвати. Историските околности создадоа конфликт меѓу областа на „латинската“ и православната цивилизација, која вклучува Руси, Срби, Бугари, Македонци, Молдавци, Романци и Грци.
За време на повеќе од илјада години конфронтација меѓу овие две христијански области, беше направен обид за проширување, што вклучуваше обиди да се замени идентитетот на луѓето на границите на овие две цивилизации. Примери се обидите за трансформација на идентитетот на балканските народи: хрватизација на Србите, романизирање на Молдавците, полонизација на Литвините.
Најголемиот обид за трансформација на идентитетот во источноевропската област е увезениот проект за замена на рускиот идентитет - вели д-р Дмитриј Арнаухов од Државниот педагошки универзитет во Новосибирск.
Сè започна со Првото српско востание во 1804 година, кое го отвори источното прашање: кој ќе владее со Балканот по распадот на Отоманската империја. Затоа ослободувањето на балканските народи и создавањето на нивните држави не дојде лесно или брзо.
- Тоа се случи дури во 1912 година со балканските војни, поради долгогодишното одбивање на Франција и Британија да го дозволат тоа. Западната наука, патописците и австриските документи јасно покажуваат дека поголемиот дел од таа област е населена со луѓе кои зборуваат на српскиот јазик на шокавскиот дијалект.
Тие зборуваат за Срби од три вери: православни, но и мухамедански и католички. Затоа, Ватикан и Хабсбуршката монархија (подоцна Австро-Унгарија) ја покренаа машинеријата на пропаганда, корупција, меѓународно лобирање, шпионажа и сила со цел да ги спречат Србите да се хомогенизираат и да создадат силна, цврста држава која ќе доминира на овие области. и бидете привлечни за јужнословенското население на империјата - вели д-р Ѓурковиќ.
Виена е 1870-1918 година. со оваа цел создаде силна организација на „индустријата за идентитет“.
- На нејзиниот врв беа грофот Ѓула Андраши, министерот за надворешни работи, Бенјамин Калај, конзулот во Белград, а потоа и диктаторот на БиХ по окупацијата - што е денес ОХР, историчарот Лудвиг Талочи... Тоа беше исклучително ментална доперација, тие беа извонредно познавања на локални јазици, карактер, врски, патуваа низ теренот како разузнавачки агенти и градеа модели, симболи и насоки за преобликување на руралните маси со помош на корумпирана или неодговорна елита.
Тие поставуваат модели кои до ден-денес ги следат водечките големи сили кои дејствуваат на Балканот: на етничките рабови на српскиот простор, кинејќи делови и рушејќи го единството со изградба на синтетички нови нации, што оди заедно со создавањето на нови држави и нивно врзување во антисрпски коалиции, верски прозелитизам и злоупотреба на религијата за изградба на такви идентитети - наведува д-р Ѓурковиќ.
Хабсбуршката политика ја продолжија комунистичките елити на Југославија и Советскиот Сојуз кои дојдоа од Коминтерната и процес продолжен од комунистите во СССР и Југославија..
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
