Местото помеѓу Горњи Милановац и Чачак не е гостопримливо за истражувачите, ентузијастите и сите оние што го бараат богатството на цар Душан, кое, како што се верува, е скриено токму тука - во провинцијата тајно и непристапно. Поточно, пештерата се наоѓа во селото Остра, во подножјето на планините Острица и Вујана.
Според легендата, Ѓураѓ Бранковиќ и неговата сопруга Јерина го сокриле богатството што многумина го барале кога бегале од Турците од правецот на Смедерево. Таму, во пештерата, како што е легендата, живееле, а некои веруваат дека има град во пештерите.
И богатството го истражувал и големиот српски дипломат Чедомиj Мијатовиќ. Министерот за финансии и основач на Народната банка на Србија, кој српската валута ја нарече динар, во романот „Рајко од Расине“ раскажува за српски херој кој наишол на Теодосиј од Света Гора, благајник на Немањиќ и Бранковиќ.
Местото каде што се крие богатството се вика Соколица. Оттогаш, многу приказни се вртат кај српскиот народ поврзани со Остра и пештерата. И тие приказни се придружени со чудни појави. Пред половина век, во близина на селото Борац, бил изгубен овчар. Потрагата по него траела долго. Самиот овчар, жив и здрав, излегол од една од пештерите на Соколица, неколку десетици километри подалеку, четири дена подоцна. Никогаш не кажал што видел и кого се сретнал во лавиринтот на тунели и пештери.
На влезот во една од пештерите под Соколица, во карпата се втиснати секира, крст и човечка нога. На крајот на деведесеттите години, се вели дека влегол локален жител. После тоа, тој го загубил умот и дека никогаш повеќе не бил истиот човек. Тој се повлекол и никому не открил што видел внатре.
Многумина со векови се обидувале да го најдат богатството, а српскиот печат забележал дека меѓу нив се Жељко Ражнатовиќ Аркан и поранешниот претседател на СРЈ, Слободан Милошевиќ. Богатството на императорот Душан никогаш не е пронајдено и, според легендата, е скриено во десетици тајни „соби“ во Србија. И една од нив е Соколица - свето место. Исто така, може да се слушне меѓу луѓето дека постарите луѓе виделе висок човек во наметка на монах.
Тој шетал низ шумата, опкружен со глутница волци кои биле кротки како кучиња. Тој човек наводно го чувал богатство. Многу авантуристи се појавиле овде. И заминале со празни раце. Биле нападнати од змии, пожари ги „опкружувале“, а наутро никој никаде не можел да најде пепел. Ги бркал „џиновски смок“ - од седум метри, за кој долго време се вели дека е чувар на пештерата.
Неодамна, Драган Тодоровиќ, авторот на книгата „Каде е богатството на дедо Немањиќ“, објави интересна приказна на веб -страницата на Српското аматерско радио, кога од никаде се појави извор во време кога беснеат шумски пожари. Од устата на Драган Анѓелиќ, претседателот на советот на локалната заедница, тој сними приказни за нови необични настани околу Соколица.
https://youtu.be/jcYkJMXMOek
„Додека гореа шумски пожари на сите страни во нашата област, во близина на пештерата и крстот, што ги изградивме вториот ден од Велигден, извор на чиста и студена вода мрмореше од длабочините на планината. „Пред неколку дена отидов да видам како работниците во Моравац во Мржаево го исчистија просторот околу пештерата од вегетација, кога таму плускаше поток“, сведочи Анѓелиќ.
Радослав Игњатовиќ од Илијак, кој отишол на Успение со своето семејство во Мојсиње за да ја слави црквата, рекол дека виделе огромна змија во близина на Соколица со нивниот пријател Зоран Савиќ.
„Жената почна да се шета кога го слушнавме нејзиниот крик. Видовме огромна светло -кафеава змија, украсена со шаблони во форма на правилни триаголници, со голема глава, според моја проценка, е долга речиси шест метри. Стоевме без зборови, а змијата, извртувајќи ја опашката, се лизна во празнината“, вели Радиша.
Луѓето виделе слично чудо кај Илијак, на ридот Пекиќ. Според легендата, „како змија, по наредба на мистериозниот монах Теодосиј, кој живее сам во пештерите на Соколица, понекогаш се спушта по потокот за да види дали некој бара скриено богатство“.
Ловците на богатство може да се видат и денес, но Соколица го чува во тајност.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
