Мајор Горан Георгиевски-Мујо е роден во Куманово на 2 декември 1969 година. Убиен е на 4 април 2005 година во истиот град каде што е роден. Таму е и погребан.
Бил на чело на Единицата за брза интервенција „Лавови“, која се борела против албанските терористи.
Мајорот Горан Гергиевски-Мујо бил во пријателски односи со Милорад Улемек-Легија, командант на Единицата за специјални операции на Србија. Освен заради работата во полиција, како што пишуваат медиумите во соседството, слични биле и по тоа што и двајцата биле жестоки момци од жешкиот асфалт.
Целата приказна за неговиот живот е објавена во групата „Легенди на деведесеттите“.
Ви ја пренесуваме во целост:
Прекарот го добил уште како дете од дедо му, првоборец од Кумановскиот партизански одред, бидејќи бил мало и слабо дете. Постојано трчал, се сопнувал и паѓал, а дедо му викал „Мујче“. Останатите деца го слушнале ова и почнале да го викаат Мујо. Тој прекар го носел цел живот и на крајот бил испишан и на неговиот крст.
За Мујо првпат се слушна во 90-та година. години. Тогаш, како млад, работел на царина и кога офицерите на ЈНА се обиделе да ги понесат сите работи од македонските касарни, Мујо се спротивставил и се степал со нив.
'95. Мујо и другарите излегоа на улица со црвени беретки и го поддржаа протестот на тогашната опозициска ВМРО-ДПМНЕ. Беа уапсени, тепани од полицијата и оттогаш властите ги етикетираат како криминалци. Но, до крајот на животот на Мујо не можеле да откријат дека учествувал во некаква криминална активност, немал криминално досие, ниту пак по него била распишана потерница.
Сепак, мрачните сили работеа за неговата глава. Поради големиот притисок на службите и поради тоа што нивните животи биле во опасност, во 1995 година Мујо со своите пријатели се преселил во Јужна Америка.
Во 2001 година албанските терористи кренале востание и Мујо доаѓа да им помогне на својот народ и земја. Ја организира доброволната антитерористичка единица „Лавови“ составена од најсилните Македонци и успешно се бори против терористите.
Ниту тоа не му помогнало да го подобри својот имиџ во јавноста. На многумина им беше сè уште трн во око, особено што беше посилен од кого било. Во јавноста тој сè уште беше претставен како криминалец, иако обичниот народ го гледаше како свој национален херој.
Мујо беше гласен противник на Охридскиот договор, кој беше потпишан во 2001 година со Албанците кои добија широк спектар на права и станаа рамноправни со Македонците, а водачите на албанското востание беа унапредени и сè уште заземаат водечки позиции во државата.
Во 2004 година, Мујо беше на црната листа на САД на кои им пречеше моќта на Мујо и неговите Лавови.
Следната година е убиен пред ноќниот клуб Линка во Куманово. Го застрелал сопственикот на клубот Горан Стојановски-Линка и притоа го ранил другарот на Мујо Ненад Вељковски-Чавка и уште 3 нивни другари. Конфликтот настанал кога Марко Стојановски не им дозволил на Мујо и другарите да влезат во клубот. Им рекол дека тоа е наредба на татко му Горан. Додека се расправале, таткото на Марко, Горан Стојановски- Линка, му пришол одзади на Мујо и го застрелал 4-5 пати, а потоа продолжил да пука во пријателите и на крајот застанал над телото на Мујо и пукал уште 2-3 пати за да го „овери“ на „белградскиот рецепт“ како што пишуваа тогаш весниците.
На погребот на Мујо дојдоа илјадници луѓе, тој имаше многу пријатели во Македонија, Србија и Бугарија.
Тој е погребан според православните обичаи. Беше голем верник и секогаш ги помагаше црквите и манастирите.
Линка најпрвин беше во бегство, а по апсењето беше осуден на 8 години затвор. Поради доброто владеење излезе после 6 години. Неколку месеци подоцна, тој беше убиен пред неговата зграда. Бил застрелан со 6 куршуми во главата. Ова главно беше протолкувано од сите како одмазда за смртта на Мујо, но некои се сомневаа дека Линка е убиен од другата страна, бидејќиби бил незгоден сведок доколку се покрене темата за позадината на убиството на Мујо.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
