Милан Младеновиќ е роден на денешен ден во 1958 година во Загреб. Младеновиќ беше култен рок музичар чија работа со групата „Екатина Велика“ (ЕКВ) ја одбележа втората половина на осумдесеттите години во поранешна Југославија.
Во негова чест од се доделува наградата Милан Младеновиќ, за најдобра песна од поранешна Југославија од 2019 година. Наградата е воспоставена со цел да се поттикне музичката креативност која се карактеризира со вредностите својствени за уметничкото наследство на Милан, а годинашниот слоган на конкурсот за наградата беше „Пријави го своето“.
Младеновиќ доби улици во Загреб, Сараево и Љубљана, а во Белград, веднаш до улицата, доби плато пред Младинскиот центар во Белград во центарот на градот, кое го носи неговото име.
Роден њ на 21 септември 1958 година во Загреб, на шестгодишна возраст се преселил со семејството во Сараево, а во 1970 година во Белград. Завршил во 11-та гимназија во Белград, каде што кон крајот на 1970-тите години, заедно со неговиот училишен пријател Драгомир Михаиловиќ-Гаги, го основале својот прв бенд „Лимонско дрво“.
Една година подоцна, тој го формира својот прв култен бенд „Шарло Акробата“, заедно со Душан Којиќ-Која и тапанарот Иван Вдовиќ.
Најпознатите хитови на групата се „Ник као ја“, „Она се буди“ и „Мали човек“. „Шарлот Акробата“ не траеше долго и од него произлегоа два влијателни рок бенда - „Катарина II“ на Младеновиќ и „Дисциплина кичме“ на Којиќ.
Во текот на 1982 година, на новиот бенд му се придружија клавијатуристката Маргита Стефановиќ - Маги, а во 1983 година басистот Бојан Печар и тапанарот Ивица Вдовиќ. Во составот на „Катарина II“, групата издаде истоимен албум во 1984 година, по што Вдовиќ и Михајловиќ го напуштија бендот. Групата го смени името во „Екатерина Велика“ и во 1985 година објави и истоимен албум, кој доби поволни критики и го привлече вниманието на јавноста.
Албумот од 1986 година, „С ветром уз лице“, кој ја содржи веројатно најпознатата песна на Младеновиќ „Ти си сав мој бол “, ја лансираше групата до самиот врв на југословенската рок сцена, каде што остана со Младеновиќ како лидер до 1994 година години, издавајќи серија успешни албуми.
Заедно со другите членови на бендот, Младеновиќ се појави во филмот на Горан Марковиќ „Тајванска Канаста“ во 1985 година, а следната година во филмот на Дарко Бајиќ „Црна Марија“, каде ја одигра главната улога и за која ја напиша композицијата „Автобуска станица ". Кон крајот на осумдесеттите години, тој напиша музика за театарска претстава, а во 1992 година, со членовите на групите „Партибрејкерс“ и „Електричен оргазам“, го формираше бендот „Римтутитуки“, чија музичка активност беше концентрирана на антивоена пропаганда, и со кој го сними синглот „Слушај вамо!“.
Во летото 1994 година, Младеновиќ отпатува за Бразил, каде што го сними албумот „Angel's Breath “ со неговиот долгогодишен пријател Митар Суботиќ - Суб и неколку бразилски музичари. Во август 1994 година, по настапот на „Екатерина Велика“ на Фестивалот во Будва, Младеновиќ беше префрлен во болница каде му беше дијагностициран рак на панкреасот.
Милан Младеновиќ (36) почина на 5 ноември 1994 година во Белград. Погребан е на Новите гробишта во Белград. Со неговата смрт, „Екатерина Велика“ престана да постои.
ЕКВ има издадено вкупно седум студиски албуми - „Катарина II“ (1984), „Екатарина Велика“ (1985), „С’ ветром уз лице “(1986), „Љубав “(1987), „Само пар година за нас“ (1989), „Дум дум“(1991), „Некој нас посматра“ (1993), како и три албуми во живо.
Најпознатите песни на ЕКВ се „Очи боје меда“, „Тату“, „Модро и зелено“, „Буди сам на улици“, „Као да је било некад“, „Ти си сав мој бол“, „Земља“, „Љубав“, „Круг“ и „Пар година нас“.
Во ноември 2006 година, песната „Пар година за нас“ беше избрана за најдобра југословенска песна на сите времиња во анкетата на слушателите на радио Б92. Во интервју во 1992 година, Младеновиќ рече дека тоа е најдобрата песна што ја направила „Екатерина Велика“.
Многу музичари и критичари сметаат дека „Екатарина Велика“ е еден од најважните бендови во поранешна Југославија и воопшто на југословенската рок сцена.
„Борете се за вашата лична слобода, не дозволувајте некои лажни сребрени монети и погрешно оправдани норми да ве задушат, борете се за вашиот живот. На крајот, јас само би рекол дека во никој случај не ми е жал што се потрошив сите овие години на таква несериозна работа како што е рокенролот, и мислам дека не можев да ги поминам сите тие години поискрено и поискрено“, се зборовите на уметниците што ја завршија монографијата за Младеновиќ.
