logo
logo
logo

Лаушевиќ УБИ ДВАЈЦА МЛАДИ, трет го рани: Беше омилен актер, ТАА КОБНАТА НОЌ му го смени животот

Vecer | 01.08.2021

Лаушевиќ УБИ ДВАЈЦА МЛАДИ, трет го рани: Беше омилен актер, ТАА КОБНАТА НОЌ му го смени животот

Оваа година се навршуваат 28 години од настанот во кој загинаа двајца млади луѓе и кој ја подели јавноста во поранешна Југославија како никогаш досега. Ноќта помеѓу 30 и 31 јули 1993 година, актерот Жарко Лаушевиќ ги уби Драгор Пејовиќ (20) и Радован Вучиниќ (19) во подгоричкото кафе „Јаболко“, а го рани Андрија Кажиќ.

Откако беа укинати неколку пресуди пред Врховниот суд на Црна Гора, Лаушевиќ во 2001 година беше осуден на максимум 13 години затвор за пречекорување на неопходната одбрана во пресметката.

Тој беше помилуван од српскиот претседател Борис Тадиќ во 2011 година, врз основа на билатерален договор меѓу Србија и Црна Гора, кој предвидува дека осудениот ја издржува казната во земјата чиј е државјанин.

Ситуацијата излезе од контрола

На предавање на Правниот факултет во Белград, пред три години, адвокатот Тома Фила кој го бранеше Лаушевиќ, им ја опиша својата визија за тоа судење на тогашните студенти. Судењето во Црна Гора, рече Фила, беше под влијание на „малата околина“, а ситуацијата, како што оцени, брзо излезе од контрола. Ако сите се придржуваа до Његош „Правејќи зло со одбрана од злото нема криминал“, како што рече Фила, постапката немаше да трае толку долго.

- Но, многу брзо ситуацијата излезе од контрола. Од ширење лаги, поставување докази, лошо направени записници, со цел да се создаде впечаток преку локалните медиуми дека станува збор за насилникот Жарко Лаушевиќ и неговиот постар брат - рече адвокатот.

Зборувајќи за помилувањето што следуваше години подоцна, Фила рече дека Тадиќ го помилувал Лаушевиќ со премолчена согласност на Црна Гора, бидејќи тие не реагирале и не издале потерница за Лаушевиќ.

Простив

Андрија Кажиќ од Подгорица, кого Лаушевиќ тешко го повреди таа кобна ноќ, за еден дневен весник во 2009 година изјави дека му простил на славниот актер.

Андрија рече дека трагедијата, во која ги загуби пријателите Драгор Пејовиќ и Радован Вучиниќ и беше повреден со два истрела во десната нога и тестисите, сега за него е далечно минато.

- Животот продолжува и за среќа, денес ја имам мојата среќа. Имам работа, и пред се имам два сина, што е најважно, бидејќи по несреќата се расправаше дека нема да можам да имам деца, бидејќи бев ранет во тестисите. Многу е потешко за оние што изгубиле деца. Не сум во контакт со Пејовиќи, а Вучиниќи се мои соседи и знам дека и тие денес имаат свој живот. Тие сеl уште имаат огромна болка за нивниот изгубен син, но сето тоа постепено се заборава. Таков е животот - рече тогаш Кажиќ.

По тој повод, тој рече дека не сака да се врати на настанот и истакна дека многу се случило од трауматичните последни денови во јули 1993 година и дека повремено дознава нови вести за Жарко.

- Во овој момент, јас всушност му простив. Слушнав дека живее во Америка, во Њујорк, дека таму има некаков живот. Најпрецизно што можам да кажам е дека сум рамнодушен што се однесува до Жарко Лаушевиќ - истакнува Андрија, и забележува дека со задоволство го гледал како актер. Гледајќи го како актер, можам да кажам дека исклучително го ценев она што го направи и дека го сакав како уметник - заврши Андрија, во едно од ретките обраќања до медиумите.

Членовите на семејството на загинатите беа огорчени од веста дека Лаушевиќ бил помилуван.

Тогаш Илинка Вучиниќ, мајката на убиениот Радован Вучиниќ, едвај најде сила.

- Мојот син штотуку дојде од војска. Тој беше на бојното поле ... Се приклучи во војска во 1991 година, а во 1993 година дојде кај мене. И во 1993 година, тој почина ... И како да реагирам, како ќе реагирам ... не можам.

Од друга страна, во 2011 година зборуваше и братот на убиениот Драгор Пејовиќ, Небојша Пејовиќ.

- Сепак, одзеде два човечки животи. Мојот брат и неговиот покоен пријател Радован Вучиниќ ... Ова е навистина тажно и трагично што тој беше осуден во една земја, и дека друга земја му даде помилување - изјави тогаш за црногорските медиуми.

Пукав без размислување

- Таа вечер, одлучивме дека пред да заспиеме во станот на сестра ми, да јадеме нешто и да пиеме пиво. Застанавме во кафуле каде што, кога нарачавме оброк, ја прашав келнерката - Каква бучава е ова? Имаше врева. Младиот човек што седеше на ѕидот од кафулето праша - Што е, момче? Реков - Ништо, се во ред - објаснува тој.

- Овој вид дијалог се повтори втор, потоа трет пат. Не направив ништо што може да предизвика расправија. Пријде друг дечко и јас бев удрен. Бев туркан, повлечен, удрен ... Ја загубив свеста за момент. Проценив се случи за максимум половина минута. Се сеќавам само на делови од настанот, бидејќи се беше измешано во мојата глава. Почувствував дека торбата што секогаш ја носев преку рамото во последно време и во која имаше пиштол се краде. Успеав да го извлечам оружјето, но нападот не престана. Пукав не знам колку пати. Имав страшно чувство на страв - додаде тогаш.

- Тогаш видов дека брат ми лежи два метри подалеку од мене и над него оној другиот тип кој постојано го удира со нешто во главата. Имав впечаток дека му го одзема животот и пукав кон него без размислување - рече тој.

Ова беше одговор на обвинението кога судењето на тогашниот најголем актер на Југословенскиот драмски театар, Жарко Лаушевиќ и неговиот брат Бранимир започна во есента 1993 година, во Високиот суд во Подгорица. За него, овој настан стана најтешката улога во неговиот живот. Оној што ќе го следи цел живот.

Медиумите внимателно го следеа секој чекор на Жарко надвор од Америка, па ја пренесоа веста дека во 2014 година го посетил Никола Калуѓеровиќ, неговиот цимер од затворската ќелија.

Лаушевиќ не снимаше ниту играше во театар повеќе од 15 години, а потоа се врати на малите екрани во филмот „Смрдлива бајка“, потоа во серијата „Сенки над Балканот“. Го сними и филмот „Волјата на синовите“ како и серијата „Корени“ според романот на Добрица Ќосиќ, додека кратко играше и во претставата „Хадерсфилд“ како алтернатива за Миша Јанкетиќ. Оттогаш семејствата на убиените не се огласуваат во медиумите.

© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата

logo

Vecer.mk е прв македонски информативен портал, основан во 2004 година.

2004-2024 © Вечер, сите права задржани

Сите содржини и објави на vecer.mk се авторско право на редакцијата. Делумно или целосно преземање не е дозволено.

Develop & Design MAKSMEDIA LTD Skopje Copyright © 2004-2024. Vecer.mk