Фудбалот тоне како Титаник, а бизнис класата танцува и пие шампањ
Оние кои се заслепени од полните стадиони во Лигата на шампионите, Премиер лигата, Бундеслигата, Серија А, шпанската и француската лига, како и Светските првенства и Европските првенства, го пропуштаат фактот дека на сите други стадиони каде што повеќе од 90 проценти од клубовите и фудбалерите играат и каде што растат нови генерации играчи - се празни.
На нив освен родители, блиски членови на семејството и некои скаути нема никој. Фудбалските лидери се на крстопат: ако сакаат да преживеат, ќе бидат принудени да ги променат правилата и да ги прилагодат на новото време.
[caption id="attachment_1162315" align="alignnone" width="620"]
Топка за натпревар од Светското првенство 2022 година Ал Рихла (Патување)[/caption]
Сите имаме слика во нашата глава, без разлика дали сме читале хроники, романи или сме гледале филм за Титаник, како патниците од бизнис класата танцуваат и пијат шампањ додека бродот силно тоне и несреќниците кои се длабоко во утробата на трансатлантската монструозност се борат за живот од давење во вода што блика од сите страни.
Титаник е прилично веродостојна метафора за денешниот фудбал.
Пумпани од парите што дојдоа од целиот свет - особено од Персискиот Залив, од прекрасните договори од телевизиските права, глобалната трговија и од неодамна од светот на криптовалутите - фудбалската елита, компресирана во пар првенства на Стариот континент со пунктови за ветерани и ѕвезди во затворање во Соединетите Американски Држави, Турција, арапските петромонархии и до неодамна во Кина (до одлуката на претседателот Кси Џинпинг да ја води земјата во нов социјализам), живее надвор од реалниот свет .
Заслепена од апсурдно богатство, таа не гледа дека фудбалскиот брод тоне. Кога ќе стане свесна за реалноста, ќе биде предоцна да смени нешто.
[caption id="attachment_1162314" align="alignnone" width="719"]
Шума на стадионот Клагенфурт засадена од уметникот Клаус Литман во 2019 година[/caption]
Во време кога неколку илјади фудбалери заработуваат по неколку милиони, па и десетици милиони евра годишно, илјадници мали клубови се гасат затоа што не можат да ја платат киријата за теренот и соблекувалните, додека големите клубови кои плаќаат фараонски плати на нивните играчи, се во длабоки долгови.
Ако случајно тие беа „нормален“ приватен субјект, многу малку клубови би избегнале банкрот, а нивните челници би избегнале судски постапки, што во моментов му се случува на Јувентус во Италија.
Замислете што ќе се случи со клубовите чии сопственици се од арапскиот свет кога еден ден ќе им здосади фудбалот или кога американските фондови и берзански брокери ќе најдат нова забава или начин да вртат пари?
Празни трибини
Фудбалот ја губи својата суштина и иднина.
Половина од адолесцентите и младите на возраст од 16 до 23 години не се многу заинтересирани за фудбалот, или не го сметаат за доволно интересен, покажува најновото истражување.
Згора на тоа, 27 отсто од нив воопшто не ги интересира фудбалот, а 13 отсто дури го мразат.
Новите деца, за разлика од претходните генерации, дури и оние кои не знаат колку се успешни во училиште, не гледаат на фудбалот или воопшто на спортот како професија од соништата или начин да станат познати и богати.
[caption id="attachment_1162316" align="alignnone" width="757"]
Диего Армандо Марадона 1973.[/caption]
Продлабоченото истражување на реномираните агенции McKinsey/Nielsen, исто така, откри дека само 49 отсто од оние кои следат фудбал го прават тоа затоа што навиваат за еден или повеќе клубови, додека третина ги навела приврзаноста кон еден играч како мотив и гледаат само големи натпревари, додека површно ги следи другите, гледајќи ги можните голови.
Друг податок е многу вознемирувачки за иднината на фудбалот: дури две третини од младите следат фудбал затоа што се плашат да пропуштат нешто што другите го сметаат за важно, а не затоа што навистина се заинтересирани.
Во превод, кога денешната генерација од 40 и 50 години ќе ја напушти сцената, ќе нема кој да гледа фудбал, а малкумина ќе го сметаат за најважна споредна работа на светот.
Глобализацијата го скина главниот живот на фудбалот - а тоа е приврзаноста кон еден клуб.
Порано се зборуваше дека се може да се промени освен мајка ти и клубот за кој навиваш.
Денес, новите генерации навиваат за фудбалски ѕвезди и ги поддржуваат клубовите во кои играат нивните идоли. Со други зборови, големите ѕвезди станаа важни, ако не и поважни од клубовите и со нив се движат и големи маси фудбалски фанови.
Дури една третина од населението на возраст меѓу 16 и 24 години поддржува еден играч, а не клуб, и следствено на тоа, клубот во кој игра нивното милениче станува фокус на нивниот интерес.
[caption id="attachment_1162313" align="alignnone" width="620"]
На улица во Буенос Аирес[/caption]
Фактот што и пред пет години беше регистрирана тенденција на пад на гледаноста кај категоријата популација меѓу 12 и 34 години за цели 40 отсто, само по себе беше драматичен.
Најспоредната споредна работа
Поранешниот претседател на Јувентус, Андреа Ањели беше еден од ретките фудбалски директори што јавно предупреди на трендот што ја води „најважната споредна работа“ до својот крај.
Заслепени од полните стадиони во Лигата на шампионите, Премиер лигата, Бундеслигата, Серија А, шпанската и француската лига, како и Светските првенства и европските првенства, сите го пропуштаат фактот дека на сите други стадиони, каде играат повеќе од 90 проценти од клубовите и фудбалерите и каде што растат нови генерации играчи - се празни. На нив освен родители, блиски членови на семејството и повремени скаути - нема никој.
[caption id="attachment_1162312" align="alignnone" width="620"]
Празни трибини[/caption]
Друг голем проблем на фудбалот е „досадата“.
Новата генерација, израсната со смартфони, таблети, компјутери, а најновата што расте на социјалните мрежи, не е способна да се концентрира на гледање нешто што трае подолго од неколку минути, најмногу десет до петнаесет минути.
Од „настан“, „најважната секундарна работа на светот“, фудбалот стана позадина или придружна содржина додека гледате кратки видеа на паметни телефони, следите социјални мрежи, сурфате на Интернет, правите илјада други работи.
Веќе т.н Милениумците (оние кои денес имаат меѓу 25 и 40 години), а да не зборуваме за генерацијата З (родени помеѓу 1997 и 2012 година) не гледаат традиционална телевизија и не се претплатуваат на кабловска или сателитска телевизија.
Младите сè помалку се заинтересирани да гледаат не само фудбал, туку и кој било друг спорт на телевизија, земајќи го предвид времетраењето на настанот: два часа фудбалски натпревар или три и пол часа американски фудбал се нешто од минатиот век.
Проблемот не е во милениумците или во генерацијата З, проблемот е што спортот, особено фудбалот, стана телевизиски производ, а телевизијата почнува да ја губи играта со новите форми на забава и информации кои ги претпочитаат генерациите што доаѓаат.
[caption id="attachment_1162311" align="alignnone" width="620"]
Килијан Мбапе на насловна страница на видео игра[/caption]
Другите два големи проблеми на фудбалот се стриминг и видео игрите. Огромното мнозинство деца не растат играјќи фудбал секој ден како претходните генерации, меѓу другото, затоа што треба да плаќаат за фудбалски школи, а начинот на живот е сменет.
Исто така, има се помалку татковци кои ги носат децата на натпревари, можеби тоа го прават еднаш и толку.
Новите генерации се обликувани од интернетот и дигиталната забава која е, повеќе или помалку, на дофат на секого. Видео игрите заработуваат пет пати повеќе од фудбалот, од 250 до 50 милијарди долари.
Контролор наместо копачка
Децата се формираат со „On-demand“ платформи и видео игри, со еден збор - во виртуелниот свет.
Кога ќе се фокусираме на фудбалот, има повеќе што играле PES или FUT (и двете претрпеа промени: „eFootball“ го наследи PES, и „ЕА Спортс“ и ФИФА го раскинаа договорот за ФУТ по триесет години), отколку оние што ја шутнале топката со пријателите на локалното игралиште, а да не зборуваме за тренинзи и натпревари.
Стигнавме до точка на апсурдност: во минатото видео игрите (мислам фудбалски игри) служеа како сурогат за доживување на вистинските емоции што ги дава фудбалската игра, денес има се повеќе луѓе кои ги играат своите виртуелни игри, а само ги следат што се случува во вистинската игра со едното око кај нивниот омилен тим на телевизор или друг уред.
Се проценува дека на планетата има близу половина милијарда љубители на „еСпортот“, од кои околу 200 милиони играат редовно, секој ден или ги гледаат другите во акција.
Главно се работи за популацијата на возраст од 16 до 35 години (милениумци и Генерацијата З) кои се пред компјутер пред кој поминуваат во просек по седум часа дневно. Стигнавме до степен да се емитуваат поединечни натпревари, а бројот на специјализирани телевизиски и интернет канали експоненцијално расте заедно со гледаноста, која достигнува до дури 20 милиони гледачи за најважните турнири.
Благодарение на стриминг и можноста да гледате што и кога сакате во соработка со социјалните мрежи и интернетот, што овозможува брзо и директно информирање за се и сешто, не е неопходно да се „губат“ часови и часови гледајќи натпревари.
На пример , гледаноста на таканаречените хајлајтс е во контратенденции кај „шеровите“ кои снимаат фудбалски натпревари (не сметајќи ги големите натпревари и финалињата на големите натпреварувања).
Нови правила на врата
Денес, децата знаат сè за фудбалот, кошарката или тенисерите, но не затоа што гледаат натпревари со часови, туку затоа што преку видео игрите ги добиваат сите детални информации за спортистите, од статистика до опис на нивните карактеристики.
Згора на тоа, благодарение на можноста за „ангажирање“ на играчи од минатото во игрите, новите генерации ги запознаваат Пеле, Марадона, Платини, Ал Џабар, Меџик Џонсон или Мајкл Џордан.
Фудбалските лидери, како и оние кои водат други спортови, се на крстопат: ако сакаат да преживеат, ќе бидат принудени да ги променат правилата и да ги приспособат на новото време или ќе треба да најдат формула за поинаква презентација пред широка публика.
Во одбојката правилото за промена на сервисот е сменето одамна; во тенисот освен на четирите најголеми турнири се игра на два, а не на три освоени сета, во Формула 1 е сменет квалификацискиот начин.
Во фудбалот се мери дали да се префрли на ефективно време и да се воведат исклучувања на одредено време, како и можност да се вратат во игра играчите кои се заменети.
Се размислува и како фудбалот, како производ, да се направи поатрактивен, почнувајќи од позиционирањето на телевизиските камери кои би ја доближиле играта на теренот до онаа што се гледа на видео игрите, односно би ја направиле поинтерактивна и поинтересна за гледачите.
Кога ќе се повлече линијата, не сме далеку од времето кога на клубовите приоритет ќе им биде борбата за гледачи и навивачи, а не за бодови и трофеи, бидејќи само така ќе се опстанат.
Победите нема да бидат доволни.
