Професија: Најголем на сите времиња. Големиот човек кој не сакаше да оди во војна, активист за граѓански права, поет и боксер Мухамед Али денеска би имал 80 години.
Мухамед Али беше повеќе од трикратен светски шампион во тешка категорија. Тој беше голем човек кој не сакаше да оди во војна, активист за граѓански права, поет. Мухамед Али беше и останува легенда.
Спортистот на векот ќе го прославеше својот 80-ти роденден во понеделник, на 17 јануари, доколку Паркинсоновата болест не му го одземеше животот на 3 јуни 2016 година.
„Живеј го секој ден како да ти е последен. Еден ден ќе бидеш во право“, велеше Али.
Се започнало со украден велосипед во неговиот роден град Луисвил, Кентаки. Касиус Марселус Клеј Џуниор, ја пријавил кражбата кај полицаецот Џо Мартин. „Ќе го убијам крадецот“, рекло 12-годишното момче. Мартин, кој исто така водел боксерска школа, одговорил: „Дали знаеш да се тепа?“ Клеј не знаел, но брзо учел. И тој бил брз: со нозете, рацете, горниот дел од телото - и брз на јазикот .
„Тешко е да се биде скромен кога си одличен како мене.“
„Еден ден ќе бидам најголемиот на сите времиња“, најавил тој по првата аматерска борба.
Неговиот олимписки златен медал во Рим во 1960 година му го отворил патот во професионалниот бокс, каде што предизвикува сензација со својот неконвенционален стил: танцување во рингот со спуштени раце, предвидување на нокаут рунди, груби навреди - Клеј бил поинаков и подобар од сите.
Во февруари 1964 година, тој ја соборува Сони Листон од Светскиот трон.
„Ќе го свртам светот наопаку“, изјавил новиот шампион. Во тоа време тој веќе јавно стоел зад својата муслиманска вера, која претходно тајно ја практикувал во џамиите во сомнителната нација на исламот.
Младите црнци го обожавале, другите се плашеле од него. Кога одбил да оди во војна во Виетнам, Али станал негативец за многу Американци. Тој бил осуден на пет години затвор поради одбивање да го одлежи воениот рок, кој подоцна е укинат. Кога се вратил во боксерскиот ринг, Мухамед Али бил друг човек. Тој повеќе не танцувал во рингот.
Во борбата за титулата против Џо Фрејзер во март 1971 го доживеал првиот пораз, а нешто подоцна од Кен Нортон и другите.
„Божја казна“ за неговите гревови, рекол Али. Тој повторно се фокусирал на спортот, победувајќи во реваншот против Нортон и Фрејзер и се соочил со Џорџ Форман во октомври 1974 година.
На мечот во Заир со овации на публиката („Али, бомаие“ - Али, убиј го) со контра тактика го надмудрил фаворитот. Одеднаш наишол на многу симпатии и во САД. Американскиот претседател Џералд Форд го пофалил поранешниот „предавник“ како „човек со принципи“.
Совршено време за повлекување
Во филмот „Трила во Манила“ учествувал во брутален натпревар со својот најголем непријател Фрејзер. После тоа, Али станал само сенка од себе.
Мајка му Одеса изјавила „Не сакам повеќе да го гледам во рингот“. Но, Али не можел да запре.
Му се одмаздил на Леон Спинкс и по трет пат станал светски шампион, но следеле мизерни порази од Лери Холмс и Тревор Бербик. После тоа, Али знаел дека е крај: „Времето ме престигна“.
По повлекувањето, лекарите му дијагностицирале Паркинсонова болест. Тој станува скромен и смирен. Тој ги освојува срцата на луѓето ширум светот на Олимписките игри во Атланта во 1996 година, кога со растреперени раце го запали олимпискиот оган и ја покажа својата кревкост пред три милијарди гледачи.
Дваесет години подоцна, Али умира - но неговата легенда живее.
