Во Кривичниот суд во Скопје привршува судењето за случајот со кодно име „Таргет-Тврдина“. По завршните зборови на обвинителката Ленче Ристоска, в петок на ред се и бранителите на обвинетите Сашо Мијалков, поранешен директор на Управата за безбедност и контраразузнавање, Горан Грујевски, поранешен началник на Петтата управа во МВР, Никола Бошкоски, вработен во УБК, Гордана Јанкулоска, поранешна министерка за внатрешни работи, Тони Јакимовски, поранешен шефот на кабинетот на Мијалков, Владимир Варелов и на уште пет други лица од Управата.
Според обвинителниот акт, преку три системи за следење на комуникациите во УБК, во периодот од 2008 до 2015 година, незаконски биле следени 4.286 телефонски броеви, за кои воопшто не биле издадени судски наредби. Комуникацијата, според Oбвинителството, била следена пред да бидат издадени и по завршување на траењето на важноста на судските наредби и на 1.541 број или вкупно 5.827 телефонски броеви. Со прислушувањето, директно и индиректно, биле опфатени околу 20.000 граѓани.
Обвинителството тврди дека Мијалков е главен организатор на прислушувањето. Но, првостепената пресуда со внимание ја очекува и Гордана Јанкуловска, која во моментов се наоѓа на издржување на затворската казна за случајот „Тенк“. Обвинителниот акт за „Таргет -Тврдина“ ја товари дека „со умисла помогнала да се уништат системите за следење на комуникации, на начин што во својство на министер за внатрешни работи на Секторот за правни работи налог за изготвување на Решение за формирање на Комисијата за попис, расходување, уништување и бришење од евиденција на системи и техничка опрема во УБК, со што ги отстранила пречките за извршување на кривичното дело и спротивно на Упатството за вршење на попис, ја формирала Комисијата, со што го сторила кривичното дело – Злоупотреба на службената положба и овластување од член 353 став 5 в.в. став 1 в.в. член 24 од КЗ“.
Медумите досега ги игнорираа наводите на одбраната на Јанкуловска. Впрочем, во известувањето за судењата за предметите на СЈО веќе традиционално се фаворизираат аргументите на обвинителите, а од очите и ушите јавноста се кријат аргументите на бранителите. Во случајот на Јанкуловска, тоа е крајно нефер, бидејќи одбраната уверливо докажува дека кај неа не постоела умисла, а постоењето умисла е конститутивен елемент на кривичното дело што ѝ се става на товар.
Така, во кривичното право, делото Помагање се дефинира како умислен придонес во извршувањето на дело на друг, откако извршителот донел одлука за негово извршување. Истовремено, постоењето умисла значи дека сторителот бил свесен за своето дело и го сакал неговото извршување, или бил свесен дека поради неговото сторување или несторување може да настапи штетна последица, но се согласил со нејзиното настапување.
Тезата на СЈО дека Јанкулоска знаела дека Горан Груевски донел одлука да се уништат системите за следење на комуникациите и дека таа била свесна и сакала да помогне, но и дека била свесна за штетата што ќе се предизвика на буџетот на МВР и се согласила со тоа, се апсурдни и бесмислени, тврди одбраната. СЈО не приложило ниту еден доказ, материјален или вербален, во поткрепа на обвинението. Од приложените документи не произлегува дека некоја конкретна опрема ќе биде уништена, а со Решението за формирање на комисијата, што го потпишала министерката, не се наложува да се уништи конкретна опрема.
