Утре е Ѓурѓовден, кој во Македонија не го празнуваат само христијанските верници туку целото население. Празникот отсекогаш имал голема традиција на овие простори.
Ѓурѓовден после Велигден е најголемиот христијански празник во пролетниот циклус и посветен е на светиот великомаченик Георгиј Победоносец.
Секоја година се паѓа на 6 мај според новиот, или на 23 април според стариот календар.
Именден празнуваат: Ѓорѓија, Ѓуро, Ѓурѓа, Ѓоре, Ганка, Ганчо, Гинка, Ѓурѓица и други.
Овој светец се смета за граница меѓу зимата и летото, празник врзан за здравјето на домашните, женачката, плодност на стоката и добри посеви.
Главен обичај е плетење венец од билки, миење со цвеќиња, капење во река.
Венецот сплетен од цвеќиња треба да се стави на влезната врата во куќата и тоа значи дека домот и годината ќе бидат богати.
Наутро со билките и со цвеќињата што домаќинката претходно ги потопила во вода, прво се мијат децата за да бидат здрави како дрен преку цела година, девојките и момчињата се грабаат околу нив, старите да бидат витални, а домашните куќата да им биде чувана.
Се верува дека на Ѓурѓовден не треба да се спие, бидејќи главата може да ве бoли цела година.
Во селата се палеле големи огнови за да се избркаат сите зли и лoши сили.
Се верувало дека ако е ведро, годината ќе биде плодна, а ако врне, дека ќе биде сушна година.
