Се што досега создал Звонимир Мајцуг од Загреб, судот го прогласи за порнографија. Сега тој контроверзен режисер најави книга „Како е снимен и забранет првиот порнографски филм во Југославија“.
Печатот пишуваше за овој човек од Загреб во неколку наврати, редовно со негативна конотација. Можеби нема ниту еден напис објавен во последниве години, чиј автор априори застанал на негова страна.
Сите го напаѓаат како измамник кој непромислено ги навредува постојните морални норми, а оваа јавна осуда главно се темели на одлуките на загрепскиот суд, кои, според Мајцуг, биле редовно опасни.
Во 1974 година, тој започнал интензивно да работи на аматерски филм, со група млади луѓе со слична професија, а една година подоцна се посветил на пишување сценарија за документарни и играни филмови.
Тој снимил туристички филм во Германија, а веднаш потоа, во Марија Бистрица, фолклорниот документарен филм „Стомна оди по вода додека не пукне“ (за луѓе кои прават стомни за вода).
Потоа се обидел да оди на Академија за режисери, но не бил примен, што не го поколебало. Во 1980 година, тој напишал сценариото, а две години подоцна го снимил филмот „Јас сум твојот Бог“, во кој глуми Ружица Сокиќ. Овде може да се види сексуалната ориентација на авторот, односно неговата опсесија со орални елементи во љубовта.
Во меѓувреме, Мајцуг го објави првиот број на списанието „YU EXPRESS“, што властите го дочекаа со нож и го забранија поради, наводно, порнографија. На насловната страница беше објавен Дедо Мраз со голем орган. После тоа, филмот „Јас сум твојот Бог“, кој не е вратен до денес, дефинитивно е повлечен од загрепските кина.
Штом стивнала бурата, јавачот на апокалипсата тргнува во нова, уште поопасна авантура снимил нов филм.
Со одлука на Општинскиот суд во Загреб, на 20 декември 1985 година, филмот е оценет како порнографски, а авторот е осуден на три месеци затвор (суспендиран на една година), бидејќи според тогашната комисија, со дистрибуција на овој филм за јавноста, тој ги прекршил моралните норми на општеството.
Позната е неговата реченица по напуштањето на судницата: „Луѓето сето тоа ќе го позлатат ...“ Оттогаш, и овој филм „ОАЗА„ се наоѓа во бункер.
Сега, тој се врти кон пресудата во книгата, верувајќи дека е оштетен и дека филмот неправедно прогласен е за порнографија. Неговиот главен аргумент е дека тој бил лишен од работна копија, која во таква форма, според неговата изјава во судот, никогаш не би била објавена во јавноста.
Во овој поглед, судот, според него и неговиот адвокат, реагирал против уставно загарантираните слободи на изразување.
Тој добил опомена бидејќи сакал да го дистрибуира филмот во јавноста и со тоа ги прекрши моралните норми на ова општество. Би било разбирливо да се знае во ова општество што е морално, а што не.
