Бил Бентер го постигна невозможното: напиша алгоритам со кој не може да изгуби облог на трки со коњи. Милјарда долари подоцна, тој за првпат ја раскажа својата приказна за њујоршката агенција Блумберг.
Коњските трки се како религија во Хонг Конг, чии граѓани се обложуваат повеќе од жителите на кој било друг град на планетата. Нивната „црква“ е Хепи вели хиподром, чија овална тревна патека и осветлени седишта се опкружени ноќе со неонски светла.
Вечерта на 6 ноември 2001 година, целиот Хонг Конг зборуваше за најголемиот џекпот што го видел градот - најмалку 100 милиони хонгконшки долари (околу 13 милиони долари во тоа време) за победникот на „синглот“ наречен „тројно трио“.
Тој облог бара обложувалниците да ги предвидат првите три коњи, без оглед на редот, во три различни трки. Постојат повеќе од 10 милиони комбинации. Кога никој нема да ја погоди добитната комбинација, парите се префрлаат на следната. Таа вечер во ноември, парите беа префрлени на следните трки шест пати по ред. Околу милион луѓе вложиле облози - значи еден од седум жители на градот.
Помеѓу моментот кога домаќинот го објави „Последното тројно трио!“, па додека коњите рикаа во последниот круг, преку тркачката патека на 27-от кат, седеа двајца Американци, кои го игнорираа тивкиот пренос на трката во живо на ТВ. Единствената бучава во историјата ја создаваа десетици компјутери.
Бил Бентер и неговиот соработник Пол Коландато го фиксираа погледот на трите монитори на кои беше „матриксот“ на облогот кој го избра нивниот алгоритам за таа трка - вкупно 51.381 од нив.
Гледаа како скриптата ги филтрира изгубените влогови, еден по еден, сè додека на екранот не останаа само 36 редови. Вкупно 35 ги погодија првите три коњи на две трки, квалификувајќи се за утешна наград, а еден облог ги погоди сите девет коњи на три трки.
„Е*ате!“, Рече Бентер. „Победивме“.
Тие не знаеја веднаш колку заработиле, па вредно пресметуваа сè додека осум минути подоцна не се појавија официјалните податоци на екранот.
Џекпотот беше 16 милиони долари.
На масата покрај нив имаше уреден куп ливчиња за обложување. Двајцата ги прегледаа, издвоија три кои ги имаа сите 36 линии за исплата, а потоа долго гледаа во купот хартии.
Ветераните знаат дека не можат да се победат коњски трки, пишува Блумберг. Постојат премногу варијабли и премногу можни исходи. Лидерот на трката да ја скрши ногата, џокеј да падкоњот едноставно не е расположен. Како што вели старата поговорка: Ако играте доволно долго, загубата не е можна - но неизбежна.
„Обложувајте се на коњите и ќе изгубите“, вели Ворвик Бартлет, човек кој поминал години во индустријата и сега работи со Глобални консултанти за обложување и игри Тој вели дека по многу обиди да стапи во контакт со Бентер, во септември добил е-пошта од него.
Бентер сакаше да „освои“ облог на коњи не затоа што беше тешко, туку затоа што се тврдеше дека тоа е невозможно. Кога успеа во тоа, тој избегна публицитет, останувајќи познат само во групата „гикови“ кои се занимаваат со она што го интересира, пишува агенцијата
