logo
logo
logo

Вечер анализа

Од 1914 до денес, приказната е поголема од подморници, амбасадори и францускиот гнев за 40 милијарди долари

Vecer | 19.09.2021

Од 1914 до денес, приказната е поголема од подморници, амбасадори и францускиот гнев за 40 милијарди долари

Aвстралија стана американска линија за одбрана и напад и ова е приказна поголема од нуклеарните подморници, повлечени амбасадори и францускиот гнев за над 40 милијарди долари, анализираат европските медиуми. 

Како се одвивше целиот процес на опремување нна Австралија со поморски објекти од 1914 година до денес?

По катастрофалното повлекување од Авганистан, на Вашингтон итно му е потребен нов воен фокус, нешто што ќе ги запре приказните дека ова не е само повлекување од Авганистан, туку и од меѓународната сцена на власт.

Американските сојузници се нервозни во сите делови на светот и го гледаат само второто.

Затоа, администрацијата на Бајден мора да покаже дека хаосот во Авганистан се случи „случајно“, на самиот крај, но целата операција имаше друга, повисока цел, а тоа е да се префрли фокусот на далеку поголема цел од Талибанците и разни милитантни групи кои дејствуваат таму.

Таа далеку поголема цел е, се разбира, Кина.

За домашни политички цели, демократите се обидуваат да го обвинат Трамп за хаотичниот излез од Авганистан, кој постигна договор со Талибанците за повлекување, но одлуката всушност ја донесоа самите Соединетите држави, како политички и воен систем без разлика кој претседател е на власт.

Затоа Бајден дури и немаше намера да се откаже од повлекувањето на „Трамп“ од Авганистан, бидејќи кога беше донесена таа одлука, таа беше донесена токму со цел да се префрли фокусот на Кина.

Бајден затоа е минимално различен од Трамп, а богами и Трамп од Обама.

Треба да се потсети дека Барак Обама беше првиот што ги постави темелите на овој американски геополитички пресврт кон азиско-пацифичкиот регион пред десет години.

Но, она што Обама успеа да го направи, а неговите двајца наследници го прават се потешко, е одржувањето на сојузниците и партнерите заедно.

Се разбира, зборуваме за големи и важни сојузници, оние со кои целиот концепт на т.н Западниот свет, и вклучува се, од војската, политиката, економијата до општествените и културните вредности.

Помалите земји не се толку важни затоа што немаат премногу избор освен да се потчинат на најмоќната опција во моментов, но земјите како Велика Британија, Франција и Германија се многу важни.

Под Трамп, овие сојузи почнаа да „лаат“ во сите правци.

Трамп имаше прилично лош однос со британската премиерка Тереза ​​Меј, нешто подобар со нејзиниот наследник Борис Џонсон.

Тој воопшто не се согласуваше со Меркел, а односот со Макрон не беше идиличен, иако францускиот претседател се обиде, барем на почетокот, целосно да го игнорира неконвенционалниот „стил“ на Доналд Трамп во улога на американски претседател.

Денес, би можело да се каже дека Британија, како и обично, е најлојалната на Соединетите држави, но тоа е само можеби слика на сегашната администрација.

Во реалноста, Британија е фрлена во една екстремна дилема по Брегзит и ги стави речиси сите карти на близок сојуз со САД.

Во таков однос тие ќе мора да играат инфериорна улога и покрај сопствената илузија ( за империја?) во „големата обнова“ , додека во случај на останување во ЕУ тие можеа да бидат една од водечките сили, но тоа е сега тоа е веќе минато свршено време.

Емануел Макрон, кога сфати дека Трамп не паѓа на никаков шарм и дека сериозно мисли кога вели дека „Америка ќе биде на прво место“, од посредник стана бунтовник, па на крајот на 2019 година рече дека НАТО стана „клинички мртов“.

Тој подем на Студениот фронт на Атлантикот траеше до смената на владата во Вашингтон.

Франција и Германија со ентузијазам ја поздравија победата на Џо Бајден, а всушност ја поздравија идејата за „враќање на старото“.

Но, ако работите како напуштање на Авганистан и интензивна преокупација со Кина (и нејзина околина) се случуваат надвор од тоа кој е на власт, тогаш на сите требаше да им биде јасно дека нема враќање назад.

Деновиве, Франција го разбира ова и таа реализација сега ќе ја чини околу 40 милијарди долари.

Се разбира, зборуваме за нагло објавениот нов договор според кој САД, заедно со Британија, ќе изградат 8 нуклеарни подморници.

Веднаш по објавувањето, Австралија го раскина договорот со Франција, кој беше направен во тек од 2016 година.

Јасно е дека австралиската страна се правда дека добиле многу подобра понуда и дека станува збор за нуклеарни подморници, а не класични подморници.

Понатаму, француската понуда во никој случај не беше идеална, ниту добра.

Прво, вкупните трошоци постојано растеа, а Франција планираше да ги достави првите подморници дури во 2034 година.

Ова е многу доцна за Австралија, бидејќи сегашните подморници што им се на располагање ќе бидат во функција само до 2030 година.

Па, може да се тврди дека тоа е „само бизнис“, но тешко дека Париз ќе го прифати на тој начин ...

И не го прифаќа. Франција одлучи да ги отповика своите амбасадори од Вашингтон и Канбера, велејќи дека Американците ги „прободеле со нож во грбот“.

Денес, веднаш се одржа телефонски разговор меѓу францускиот и индискиот министер за надворешни работи, и двајцата рекоа дека ќе започнат со развивање на сопственото стратешко партнерство за индо-пацифичкиот регион.

„Ќе работиме и ќе го браниме конкретниот вистински мултилатерален меѓународен поредок со конкретни акции“, рече францускиот министер за надворешни работи, Жан Ив Ле Дриан.

Дали Франција има намера да создаде алтернатива на новиот аранжман AUKUS? Ако има такви идеи, тешко дека ќе може да ги реализира со Индија, која сама по себе е многу близок сојузник на Соединетите држави. Но, како ќе се развива односот помеѓу Њу Делхи и Вашингтон, останува да видиме.

Деновиве индиските власти зборуваат за набавка на руски систем С-500, што е нешто што сигурно ќе дојде во судир со администрацијата на Бајден.

Индија исто така е дел од форматот БРИКС, но што ќе се случи со таа приказна е тешко да се каже.

Се разбира, штом Франција го спомене „мултилатералниот поредок“, звучи многу слично со приказната за „мултиполарниот свет“, а наратор на истото најчесто е рускиот претседател Владимир Путин.

Дали САД имаат нешто да и понудат на Франција за таа навистина да не оди по патот на „крајната независност“, и можеби повторно да излезе од НАТО, како што тоа го правеше Шарл де Гол?

Или можеби заклучија дека не им вреди?

Дека е неопходно целосно да се прошири концептот на Нуланд „ F*ck ЕУ“ и да се фокусираме само на оние што се подготвени денес и веднаш работат на спречување на подемот на Кина до најголемата светска сила?

Америка знае дека Кина не го гради својот „нов пат на свилата“ кон Европа за да биде пречекана таму со студени одбивања.

Европа сака соработка со Кина и на Америка и снемува начини да го спречи тоа, барем не во самата Европа, така што тие сега одат „на лице место“.

Се разбира, овој план е веќе во зоната на многу опасно лудило, бидејќи со себе носи потенцијален спектар на војна против Кина, и тоа е нешто што треба да биде особено загрижувачко за жителите на Австралија овие денови.

Инаку, Австралија долго време се обидува да балансира помеѓу силните врски со западниот свет и Кина како сила во нивниот географски дел од светот.

Сега тие се ставаат на располагање на САД и стравуваат дека Кина еден ден ќе ги престигне.

Имено, не се работи само за нуклеарни подморници, нуклеарните подморници се само увертира за нешто поголемо.

АУКУС е нов сојуз со своите специфични цели, а Австралија веќе најави дека сега ќе и даде на американската војска многу поголем пристап до нејзината територија.

Австралијците, од друга страна, исто така се загрижени дека нуклеарните подморници можат да бидат тројански коњ за имплементација во нивната нуклеарна индустрија, на што тие се спротивставуваа со децении.

Премиерката на Нов Зеланд, Jaсинда Ардерн, веќе стапила во контакт со австралискиот премиер Скот Морисон за да му каже дека нуклеарните подморници, откако ќе бидат изградени, нема да бидат добредојдени во водите на Нов Зеланд, кој се прогласи анти-нуклеарна зона уште во 1984 година.

Акцентот со денови сеуште ќе биде ставен на подморниците и францускиот гнев, бидејќи тие останаа без 40 милијарди долари, но оваа приказна е поголема од самите подморници и се однесува на создавање на нова опасна зона која можеби полека се подготвува за страшен конфликт.

 

 

Историјат на подморничката флота на Австралија од 1914 до денес

Еве ja временската рамка на австралиските пловни објекти од 1914 година до денес

28 февруари 1914 година: Првата австралиска подморница, HMAS AE1, е пуштена во употреба во Портсмут, Велика Британија пред да замине за Сиднеј.

14 септември 1914 година: ХМАС АЕ1 го удира морското дно додека се нурка за време на распоредувањето во близина на Папуа Нова Гвинеја за време на Првата светска војна. Сите лица се изгубени.

30 април 1915 година: ХМАС АЕ2, втората подморница во Австралија, беше уништена од нејзиниот екипаж по петдневни операции за време на кампањата во Галиполи.

8 април 1919 година: Велика Британија „подари“ шест подморница од втора рака од J-класа на Австралија. Бродовите се во голема мера застарени и во лоша состојба до моментот кога ќе пристигнат. До 1924 година тие се продаваат за отпад.

1 април 1927 година: ХМАС Оксли е нарачан. Оксли и нејзиниот сестрински брод HMAS Otway се модифицирани британски подморници од класа О, но по пристигнувањето во Сиднеј во 1929 година, тие се вратени во 1931 година, поради проблеми со одржувањето.

14 јуни 1952 година: Американската морнарица започна со изградба на првата подморница со нуклеарен погон, USS Nautilus, во Конектикат. Подморницата е лансирана 18 месеци подоцна.

9 август 1957 година: Советскиот Сојуз ја лансираше својата прва подморница со нуклеарен погон, К-3 Ленински Комсомол.

22 јануари 1963 година: Обновената Австралиска служба за подморници нареди осум британски подморници од класата Оберон, иако нарачката подоцна се намали на шест. Во текот на следните две децении на работа, Австралија се потпира на Обединетото Кралство како „матична морнарица“ за 85-90% од одржувањето, со поправки што чинат 76% од куповната цена.

10 април 1963 година: USS Thresher стана првата нуклеарна подморница што потона со загуба на сите 129 лица од екипажот, откако механички дефект предизвика да потоне за да се смачка во длабочините.

Мај 1983: Новоизбраната лабуристичка влада ги објави првите тендери со барање предлози за подморница од класата Колинс.

3 јуни 1987 година: Потпишан договор од 5 милијарди долари за изградба на шест подморници од класата Колинс. Секоја подморница треба да се изгради во шест делови, а австралиските компании ќе придонесат со 60% од работата.

29 јуни 1987 година: Локацијата на Австралиската подморска корпорација во Озборн, Аделаида е избрана како објект за изградба на новите подморници. Ја отвори тогашниот австралиски премиер Боб Хоук во ноември 1989 година.

Февруари 1990 година: Започнува работата на HMAS Collins. Именуван по V-Adm Сер Џон Колинс, класата Колинс е дизел-електрична подморница Тип 471 дизајнирана од шведските бродоградители Кокумс.

28 август 1993 година: HMAS Колинс беше лансиран, но не беше пуштен во употреба до 1996 година, бидејќи бродот е нецелосен, од внатрешни цевки и приклучоци сеуште не инсталирани. Секциите на трупот се опремени со дрво и обоени со црна боја како подготовка за фотографиите што треба да се направат при лансирање. Тоа нема да биде завршено до јуни 1994 година.

31 октомври 1994 година: ХМАС Колинс започнува морски тестирања, но два од трите дизел генератори се расипуваат додека го напушти Порт Аделаида. Тестовите за длабоко нуркање се одложуваат додека не може да се добие брод за спасување  вп подморници во декември 1995 година.

27 јули 1996 година: Осумнаесет месеци од закажаниот рок, HMAS Collins е нарачан по неколку одложувања и проблеми. Останатите подморници ќе бидат завршени со помалку проблеми.

12 август 2000 година: Руската подморница Курск со нуклеарен погон потона за време на вежбите со губење на целиот екипаж.

3 мај 2013 година: Белата книга за одбрана објавува дека откако подморниците од класата Колинс ќе го завршат својот работен век, подморската флота на земјата ќе се прошири за 12 подморници што ќе бидат во Јужна Австралија.

9 април 2014 година: Изборот на владата Абот ја доведува во прашање оваа обврска, но по прегледот од неколку месеци, се покажа дека одржливоста на подморниците од класата Колинс е значително подобрена со завршувањето на проектот. Се сомнева дали следната генерација подморници ќе бидат изградени на локално ниво и следат месеци конфузија за иднината на програмата.

9 февруари 2015 година: Тогашниот премиер Тони Абот најавува дека „конкурентниот процес на евалуација“ ќе преземе понуди за нови планови за изградба на следната генерација подморници на Австралија. Во игра влегуваат Јапонија, Франција и Германија. Владеат шпекулациите за деталите, локацијата на градбата и кој ќе се претпочита.

26 април 2016 година: Малком Турнбул, откако стана премиер, објави дека француската компанија DCNS го добила договорот вреден 50 милијарди долари за изградба на 12 подморници во Аделаида. Победничкиот дизајн вклучува намалена верзија на нуклеарната подморница во земјата наречена Shortfin Barracuda.

24 август 2016 година: Планот за поморски проект DCNS во Индија повторно протече, доведувајќи ја во прашање безбедноста на компанијата месеци по објавувањето на договорот, навестувајќи ги идните проблеми.

14 јануари 2020 година: Извештај на Австралиската национална канцеларија за ревизија открива дека програмата доживеала деветмесечно одложување со трошоци од 80 милијарди долари и го оценува проектот  со „висок“ ризик.

24 февруари 2021 година: Трошоците за проектот пораснаа на 90 милијарди долари со што високи министри на федералната влада изразија големи „несогласувања и фрустрации“.

16 јуни 2021 година: Францускиот претседател, Емануел Макрон и австралискиот премиер, Скот Морисон, одржаа заедничка прес -конференција во Париз, каде Макрон изјавува „ние сме покрај тебе“, пред зголемените тензии со Кина.

Четири дена претходно, Морисон тајно разговараше за напуштање на францускиот договор за да добие нуклеарни подморници со американскиот претседател Џо Бајден, на самитот на Г7 во Обединетото кралство.

16 септември 2021 година: Скот Морисон објави дека ќе го раскине францускиот договор давајќи предност за нов договор со САД за добивање нуклеарни подморници, но само неколку детали се вклучени.

(Vecer.mk via)

© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата

logo

Vecer.mk е прв македонски информативен портал, основан во 2004 година.

2004-2024 © Вечер, сите права задржани

Сите содржини и објави на vecer.mk се авторско право на редакцијата. Делумно или целосно преземање не е дозволено.

Develop & Design MAKSMEDIA LTD Skopje Copyright © 2004-2024. Vecer.mk