logo
logo
logo

Вечер Тема

Со Меркел заминува и реалполитика меѓу исток и запад: „Нова Германија“ меѓу ветувањата и очекувањата

Vecer | 07.12.2021

Со Меркел заминува и реалполитика меѓу исток и запад: „Нова Германија“ меѓу ветувањата и очекувањата

Германија и Европа наскоро ќе добијат нова германска владејачка коалиција, а имајќи предвид дека таа е најголемата европска економија, ова е добро време да се погледне „Новата Германија“ што ја најави наследникот на Ангела Меркел, Олаф Шолц.

Се очекува новата коалиција да ја преземе власта во среда, со што ќе стави крај на 16 години од ерата на Ангела Меркел. Од нејзиното мислење во голема мера ќе зависи мислењето на Германците за позицијата на лидерот на социјалдемократите, но нема сомнеж дека Меркел има 10 години исклучителна домашна и странска популарност, но нејзиниот имиџ трајно го разниша т.н. „Политики на отворени врати“ кога над милион мигранти и бегалци влегоа во Германија во 2015 година.

Многумина се согласуваат дека токму овој пад на популарноста на Меркел во последните години на власт резултираше со тоа што нејзиниот кандидат, кандидатот на ЦДУ, Армин Лашет, ги загуби изборите.

Тоа беше, всушност, казната на Меркел од нејзиниот електорат, што беше сосема спротивно на масовната имиграција. Понатаму, „политиката на отворени врати“ доведе до подем на крајната десница во Германија - партијата AfD освои околу 10% од гласовите на последните избори, што е или малку или многу, во зависност од тоа како се гледа на неа.

Прашањето за мигрантите е исто така она што ќе треба да се набљудува од одредена временска дистанца за да се види каков ќе биде судот на германската јавност.

Се разбира, се ќе зависи од процесот на интеграција.

Доколку Германија успее во тоа, еден ден ќе има пофалби за канцеларката Меркел и колку добро ја предвидела иднината и ја обезбедила конкурентноста на Германија со „јакнење“ на домашниот пазар на труд. Можеби во таа иднина, земјите кои водеа антиимиграциска политика ќе гледаат со завист кон Германија додека се гушат во сопствените големи демографски проблеми.

Сепак, секогаш е можно поинакво сценарио, сценарио во кое германската интеграција пропаѓа и се случува опасна гетоизација во мигрантските населби, што пак ќе послужи како гориво за десничарските политички опции. AfD можеби е само почеток на тренд кој може да доведе до нешто уште порадикално, слично на она што Марин ле Пен беше (и е) во Франција, а Ерик Земур сега се појавува како уште порадикален актер. Јасно е дека зајакнувањето на екстремната десница во Германија е нешто на кое се гледа со посебно внимание имајќи ги предвид историските околности.

Значи, наследството на долгогодишната канцеларка Ангела Меркел допрва треба да се дефинира, но веќе може да се каже дека наскоро ќе недостасува стабилност во одредени области, особено ако зборуваме за односите меѓу Русија и Западот. Во овој контекст, Меркел, иако никогаш не пропушти да ја нагласи германската лојалност кон сојузот со САД, беше личност на реалполитика, а такви луѓе почнуваат да недостасуваат на европската сцена.

Факт е дека таа даде значаен придонес за стабилизирање на конфликтот во источна Украина кога требаше да започнат директни преговори. Се одржа состанок во Нормандија, подоцна беше постигнат договор во Минск. Во овој процес, Европа одигра улога, без присуство (и веројатно без одобрение) на САД.

За жал, овој замрзнат конфликт во источна Украина сега се одмрзнува и постои опасност дека ако избие наскоро, нема да има кој да го смири (дури и белорускиот претседател Александар Лукашенко тогаш беше главно бескрупулозен домаќин на преговарачите, што дефинитивно не е подолго време денес!).

Односот меѓу Меркел и Путин беше прагматичен, и двајцата гледаа на тоа така, и тој однос беше продуктивен колку што можеше да биде. Тоа што е изграден гасоводот „Северен тек 2“ ќе остане потсетување на тој однос - сега единственото прашање е дали тој ќе остане гнил споменик или сепак ќе функционира. Доколку е потребно, најверојатно ќе тече гас бидејќи дури и новата германска влада, иако многу попроамериканска, не е самоубиствена.

Новата коалиција често се нарекува „коалиција за семафори“ поради боите на коалициските партии - ги имаме СПД (Социјалдемократи - црвено), ФДП (Слободни демократи - жолта) и Зелена (јасно зелена).

Во оваа коалиција има многу контрадикторности, но се чини дека сите повеќе од добро ќе се согласат за надворешната политика. Електоратот сигурно веќе е разочаран бидејќи тие претпочитаа левичарската партија Die Linke да се приклучи на коалицијата, а не про-бизнис либералната ФДП.

Но, Шолц веројатно не ни размислувал за тоа бидејќи ниту коалицијата со „левичари“ не е дел од неговата лична политика и заклучил дека таквата можност не би била добра ниту за победа на изборите (бидејќи имал намера, а изгледа успеаја, да преземат дел од гласачите на Конзервативната алијанса на ЦДУ/ЦСУ).

Социјалдемократите можат да дадат точно онолку колку што можат да дадат социјалдемократите, а тоа не е многу. СПД сака да истакнува дека ќе изгради „поправедна“ Германија, но за германските работници ова е всушност празна реторика. Понатаму, ФДП е врежана во коалиција за трајно да ја води Германија во насока што првенствено ќе одговара на интересите на големиот бизнис, а не на работниците - без разлика дали е „стара“ или на „новите“ Германци.

Зелените, пак, идеолошки се најисполирани. Од една страна ќе стават акцент на борбата против климатските промени што се очекува од нив - затоа добија толку гласови. Од друга страна, Зелените неодамна се заинтересираа за надворешната политика и нивното сегашно раководство, на чело со Анален Баербок и Роберт Хабек, излезе со изјави кои не треба да бидат во или во основата на нивната партија.

Впрочем, во оваа коалиција, се чини, можеби најслабата алка ќе биде новиот канцелар Шолц, чија улога првенствено ќе биде да стави печат на одлуките што ги носат две многу помали, но многу влијателни коалициски партии.

Самиот факт дека борбата против климатските промени е на врвот на приоритетите на новата владејачка коалиција е потврда за силата на Зелените.

Следниве се 3-те клучни цели:

1) Да се ​​забрза елиминацијата на употребата на јаглен, така што процесот ќе се спроведе до 2030 година, а не до 2038 година како што беше стариот план.

2) До 2030 година, обновливите извори на енергија мора да обезбедат 80% од германската електрична енергија.

3) До истата година, на германските патишта треба да има околу 15 милиони електрични возила.

Не треба да има преголем отпор од германската јавност за овие одлуки. Некои други планови ќе се покажат како проблематични. На пример, оваа коалиција планира да ја намали границата на гласање од 18 на 16 - оваа идеја, според анкетите, ја поддржуваат само 30% од испитаниците.

Коалицијата планира да го легализира канабисот. Планираат и укинување на забраната за рекламирање на клиниките за абортус (на што конзервативниот дел од општеството секако ќе се спротивстави). Кога станува збор за миграцијата, тие сакаат да ја реформираат на начин што ќе го олесни влезот во Германија, но и во ЕУ, бидејќи сакаат да ја реформираат и политиката на ЕУ за барателите на азил.

На полето на надворешната политика се заострува тонот кон Русија и Кина, што секако е отстапување од политиката што ја води Меркел. Нов министер за надворешни работи станува, како што е најавено, лидерката на Зелените, Аналена Баербок. Таа доби важна функција и покрај тоа што не ја постигна својата најголема амбиција, да стане канцелар.

Во времето на Ангела Меркел, функцијата министер за надворешни работи беше речиси церемонијална, бидејќи ваквите важни одлуки се носеа на нејзиното биро. Тоа сега сигурно ќе се промени.

Новата коалиција најавува и зголемување на трошоците за одбрана - нешто што САД веќе некое време вршат притисок врз Германија.

Колегата на новиот министер за надворешни работи и еден од лидерите на Партијата на зелените, Роберт Хабек, станува заменик-канцелар и добива исклучително силна позиција во новото споено министерство, кое ги обединува економијата и заштитата на климата.

Сосема очекувано, функцијата министер за финансии оди на лидерот на ФДП, Кристијан Линднер. Иако ФДП заврши на третото место (околу 11% од гласовите), тие веќе мораа да се состанат за да влезат во коалиција. На пример, ФДП инсистираше да не се воведе данок за богатите - желбата им се исполни, а на Шолц веројатно му олесна бидејќи сега може да се оправда пред електоратот дека сепак е голем социјалдемократ, но ФДП не му дава застане во одбрана на малиот човек (иако тој ја намами ФДП во коалиција против желбите и на електоратот и на многу членови на СПД!).

Иако новата коалиција најавува „Нова Германија“, многу работи сигурно нема да се сменат бидејќи многу работи добро функционираа за време на Меркел.

Она што може да почне да исчезнува, сепак, е важната геостратешка улога на Германија во центарот на Европа (и светот), која би можела да биде мост меѓу Западот и Истокот.

Оваа „Нова Германија“ повеќе ќе личи на старите Соединетите Американски Држави и ќе споделува лекции за човековите права низ светот, а можеби и ќе учествува во воени агресии со цел да ги „одбрани“.

Додека Германија беше предводена од Ангела Меркел таа Германија одби да ја поддржи американската инвазија на Ирак, таа одби да учествува во агресијата на НАТО врз Либија.

„Нова Германија“ можеби сега сака да докаже дека е навистина „нова“.

(Вечер.мк виа)

© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата

logo

Vecer.mk е прв македонски информативен портал, основан во 2004 година.

2004-2024 © Вечер, сите права задржани

Сите содржини и објави на vecer.mk се авторско право на редакцијата. Делумно или целосно преземање не е дозволено.

Develop & Design MAKSMEDIA LTD Skopje Copyright © 2004-2024. Vecer.mk