Љубовта меѓу Тито и Даворјанка била голема и трагична, а започнала со нивната прва средба во хотелот Еспленада во Загреб, непосредно пред Втората светска војна, во која биле неразделни и заедно го дочекале ослободувањето.
Давројанка е родена 1921 година во Кучево, а детството и раната младост ги поминала во Пожаревац. На партијата и се приклучила уште во средношколските денови, а кога почнала да учи француски во Белград, поинтензивно и се посветила.
Тито не и бил прва љубов, за време на студиите се запознала со младиот студент по медицина и студентски лидер Јово Капичиќ, кој во тоа време веќе бил познат комунист и кој се заљубил во неа. Заедно живееле година и пол, а за тоа време Даворјанака станала офицер за врска меѓу Белград и Загреб.
Љубовта на Тито и Даворјанка била голема и трагична, а започнала со нивната прва средба во хотелот Еспленада во Загреб, каде Даворјанка посетувала илегален партиски курс, а Тито како генерален секретар на КПЈ ги запознал сите учесници на курсот. Во тоа време тој бил во вонбрачнаврска со Херта Хас која била бремена.
На Даворјанка и се претставил со незаконското име инженер Славко Бабиќ. За да не биде откриен од загрепските полициски агенти, тој користел различни методи, а еден од нив бил многу елегантно облекување. За дополнително да ја измами полицијата, тој побарал од своите потчинети партиски лидери да одржуваат контакт со него преку партиски курири, кои биле млади и добро облечени девојки.
На тој начин, на полициските агенти им било тешко да се посомневаат дека елегантниот господин придружуван од младата девојка е всушност генерален секретар на илегалната Комунистичка партија, а дека девојката е партискиот курир. Партијата набрзо ја заменила дотогашната Титова курирка со Даворјанка, која на функцијата била примена поради нејзината елегантна и модерна облека, а потоа настанала судбинска љубов, на прв поглед.
Даворјанка го добила лажното име Зденка и набрзо Тито ја преселил во Загреб каде што станала негов личен курир, придружничка при неговото пристигнување во Белград по германскиот напад и лице кое ги пренесувало неговите наредби и информации до партиските контролни пунктови.
"Според бунарот, кој е неисцрпен извор на бистра и студена вода. Обично извира под камен и со својот изглед го освежува човекот. Зденка беше неисцрпен извор на моите идеи и на моите интелектуални, револуционерни и политички активности", Тито подоцна ја објаснил симболиката на нејзиното име.
Страсната врска започнала многу бурно. Даворјанка, тогаш Зденка, извршувала разни партиски и воени задачи и била Титова секретарка, домаќинка и љубовница. На Тито му значела толку многу што и на вонредните состаноци на Врховниот штаб, кога другарите го прекорувале за односот со неа, тој повторувал дека не може без неа.
Носела голем војнички капут, марширала во колона како останатите, работела за Тито на сите партиски состаноци, му чувала храна, гладувала, пешачела, секогаш одела на поопасната страна, заштитувајќи го и спиејќи на земја до неговиот кревет. Била поим за воен секретар, подготвен да умре за него. Се плашела само од бомбардирање, но храбро водела белешки за Сутјеска додека околу неа паѓале бомби.
Сето тоа било многу тешко за нејзиното кревко здравје бидејќи имала проблеми со белите дробови. Развојот на нејзината болест ја направил нервозна и раздразлива, а при германскиот десант на Дрвар доживеала нервен слом.
Додека германските падобранци ја држеле пештерата на Тито под оган, таа му забранувала на Тито да излегува надвор со хистерични и гласни испади. Со својот крик ја издавала нивната позиција и некои од борците биле спремни да ја убијат за да го заштитат Тито, а од сигурна смрт ја спасило само тоа што му била невенчана сопруга. По овој настан, Зденка покажала знаци на туберкулоза и Тито ја испратил на лекување во Москва.
Но, таа со него влегла во ослободениот Белград во октомври 1944 година бидејќи не сакала долго да се одвои од својата љубов и врховен командант. Се вселиле во вилата на Дедиње, на индустријалецот Ацовиќ, а за нив се реновирал и Белиот двор. Нејзиното здравје се влошило во пролетта следната година и таа продолжила да се лекува на Голник. Починала таму на 1 мај 1946 година. Тито отишол да го земе нејзиното тело и го погребал во комплексот на палатата. Некои велат дека тој не присуствувал на погребот, ниту, пак, некогаш положил цвеќе на нејзиниот гроб. Згора на тоа, бил запоставен до доаѓањето на кралското семејство.
Осамениот гроб на Зденка се наоѓа во кругот на кралските дворови на Дедиње и пристојно се одржува откако престолонаследникот Александар II Караѓорѓевиќ се врати во Србија. Имала 25 години кога починала.
